Rouwconsulent Johan Couchez uit Elverdinge lanceert Bakje Troost

Johan Couchez met het Bakje Troost en het troostquiltje. © TOGH
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Bemiddelaar en rouwconsulent Johan Couchez (60) uit Elverdinge lanceert het ‘Bakje Troost’: een houten bakje met een potje thee of een zakje koffie, een potje biohoning, een wenslichtje, fotokader, een boekje met troostende teksten en een troostquiltje. “Het is een ijsbreker en helpt je met dingen die je vaak moeilijk onder woorden krijgt”, vertelt Johan.

Johan Couchez (60) is getrouwd met Nadine Baert en woont in de Steenstraat in Elverdinge. Het echtpaar heeft vier kinderen: Lien, Elke, Hannes en Bram. Sinds maart is Johan rouwconsulent. Bemiddeling doet hij ondertussen al een tweetal jaar. Als hoofdberoep is hij verpleegkundige.

“De laatste jaren ben ik gefascineerd geraakt door leven en sterven”, vertelt Johan. “Begin dit jaar volgde ik een opleiding verliesbegeleiding, omdat daar ook een grote nood aan is. Zeker in de coronaperiode zijn de mensen wat harder voor elkaar geworden. Niet iedereen, maar toch wil ik een pleidooi houden voor mildheid en zorg. Vroeger was rouw een familiaal gegeven, maar ook van de buurt. Toen iemand stierf waren het de buren die het lijk wasten en aflegden. Het waren ook de buren die de kist de kerk binnendroegen. Ik pleit ervoor om opnieuw de familie en de buurt te betrekken.”

Troostquiltje

Met het ‘Bakje Troost’ wil Johan vooral mensen weer dichter bij elkaar brengen. “Wanneer we in onze omgangstaal spreken over een bakje troost, dan gaat het meestal over een kopje koffie. In mijn praktijk als bemiddelaar bij rouw en conflict kom ik vaak in contact met mensen die grotere noden hebben dan een kop koffie. Daarom besloot ik de naam ‘bakje troost’ te behouden, maar er een andere invulling aan te geven”, vertelt Johan.

“Het concept is heel eenvoudig. Het bakje troost is letterlijk een houten bakje met een potje thee of een zakje koffie, een potje biohoning, een wenslichtje, fotokader, een boekje met troostende teksten en een troostquiltje. Het is ook een bakje engagement, want de bedoeling is dat je met dit bakje troost naar een persoon gaat die in een verliessituatie verkeert of bij iemand die eenzaam is. Het is een ijsbreker. Het bakje helpt je met dingen die je vaak moeilijk onder woorden krijgt.”

Warmte en mildheid

Het troostquiltje is een bijdrage van zijn echtgenote Nadine Baert, die aangesloten is bij quiltgroep De Lapjeskatten in Ieper. “Het troostquiltje heeft veel symboliek. Het wit symboliseert de mooie dagen en het donker de dagen van verdriet. In feite zijn die twee met elkaar verweven”, gaat Johan Verder.

“Er zitten verschillende zaken bij die verwijzen naar warmte, zoals de koffie of de thee. De honing verwijst dan weer naar zoetheid en mildheid. Een fotokader is belangrijk om in gesprek te gaan met de persoon in een rouwsituatie. Die mensen hebben echt de behoefte om hun verhaal te doen. In een eerste fase lukt dat met vrienden, collega’s en familie, maar na verloop van tijd is het moeilijker om met je verhaal naar buiten te komen.”

Voor mij is boosheid een beetje de moeder van alle emoties. Als die kan gekanaliseerd worden, komen ook de andere emoties naar boven.”

Het bakje troost is dus vooral bedoeld als hulpmiddel om troost te bieden bij verlies. “Dat gaat niet alleen om verlies bij een sterfgeval, maar ook het verlies van werk, ziekte, echtscheiding,… Ook eenzame mensen kunnen gebaat zijn met het bakje troost en ook conflicten zijn een bron van frustratie, van een verlies van eigenwaarde, een verlies van geluk.”

“Het Bakje Troost kan een aanzet zijn om het weer goed te maken tussen elkaar. Door zo’n bakje aan te bieden geef je iemand te kennen: ik wil met jou in gesprek gaan. Ik wil luisteren naar jouw verhaal. In die zin is het bakje troost een hulpmiddel om een verbinding aan te gaan.”

Verwerkingsproces

Bij conflicten komen dezelfde emoties terug als bij verlies. “Rouw is geen ziekte, maar een normaal proces. Je moet er een stuk zelf mee aan de slag en je doorgaat verschillende fasen: woede, onmacht, depressie, aanvaarding,… Die hoeven niet per se in dezelfde volgorde te verlopen. Ze kunnen ook door elkaar lopen”, vertelt Johan.

“Als rouwconsulent is 80% van je werk gewoon luisteren, het verhaal absorberen. Normaliseren is ook een van onze taken. Mensen hebben vaak een enorme boosheid, soms richting de persoon die overleden is. Bij zelfdodingen heb je dat tamelijk veel, maar ook naar bijvoorbeeld God toe. Voor mij is boosheid een beetje de moeder van alle emoties. Als die kan gekanaliseerd worden, komen ook de andere emoties naar boven. Die zijn belangrijk in het verdere verwerkingsproces.”

Harde Westhoek

Toch stelt ook Johan vast dat we in de Westhoek nog te weinig over gevoelens durven praten. “Bij collega’s in bijvoorbeeld Antwerpen hoor ik dat de mensen daar veel sneller met hun gevoelens naar elkaar, maar ook naar consulenten of therapeuten stappen. Hier hebben we meer het harde dat we meegekregen hebben van onze voorouders: doe maar voort, niet te veel lullen over emoties.”

“Nochtans is het aantal zelfdodingen in West-Vlaanderen en de Westhoek veel hoger dan in de rest van het land. Mijn advies is dan ook om niet met je emoties te blijven zitten. Zoek iemand die je kan vertrouwen waar je met je verhaal naartoe kunt. Ventileren is al een stuk in de goede richting”, besluit Johan.

Het bakje troost wordt te koop aangeboden via de webshop

van www.meliets-bemiddeling.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier