Stel je voor: je verhuist begin dit jaar om een nieuw leven op te bouwen in Spanje. De opening van je hotel komt eraan en dan komt het coronavirus opzetten. Het overkwam Oostendenaars Christoph en Rosan.
De soms barre weersomstandigheden in onze contreien doen heel wat Vlamingen dromen van een Spaans avontuur onder de zuiderse zon. Christoph Van Daele (47) en Rosan Kremers (32) bijvoorbeeld. Eind december 2019 verhuisde het koppel naar de zonnige streek rond Granada om er in april 2020 een hotel uit te baten. Geen vuiltje aan de lucht toen Christophe en Rosan hun koffers pakten, klaar voor een nieuwe wending in hun leven.
Samen met hun dochter Poppy (3) en hun toekomstige zoon wachtte hen een leven onder de Spaanse zon zonder zorgen. Alleen had het hotel nog wat opknapwerk nodig waardoor ze pas begin mei hun eerste klanten zouden kunnen ontvangen. Tot het coronavirus zich opdrong in de hele wereld. Spanje was een van de zwaarst getroffen landen. “Vol goede moed waren we aan de opfrissing van ons hotel begonnen”, vertelt Rosan. “We hadden redelijk wat structurele zaken in orde te brengen, de elektriciteit moest opnieuw gedaan worden en er was ook heel wat schilderwerk.”
Zware lockdown
Het coronavirus was dus een serieuze domper, want het koppel was lang nog niet klaar met hun werken. “De lockdown hier was een stuk strenger dan die in België”, pikt Christoph in. “Hier mocht je de straat niet op tenzij je naar de apotheek of om voedingsmiddelen ging. Enkel noodzakelijke verplaatsingen naar het werk waren toegestaan. Spanje heeft zwaar afgezien onder de crisis. Ook wij zouden begin mei de deuren van ons hotel openen, maar dat ging niet door.” Rosan en Christoph leefden een tijd in onzekerheid. “We zijn zo hard als mogelijk blijven doorwerken. Net voor de lockdown is mijn moeder hier toegekomen. Haar vriend is timmerman en ook zijn broer, een schilder nota bene, was net toegekomen. Die mensen hebben hier dus bijna drie maanden vast gezeten en besloten ons dan maar te helpen. Dat bracht de hele renovatie van het hotel in een stroomversnelling en we zijn hen daar enorm dankbaar voor”, aldus Christoph.
Toen het koppel naar Spanje vertrok was Rosan zwanger van hun tweede kindje, na Poppy. “Pablo werd in de Spaanse zon geboren”, lacht Rosan. “Hij zag het levenslicht in een Spaans ziekenhuis. Een kind op de wereld zetten in coronatijden is niet evident, maar al bij al is alles goed verlopen.
Financiële kater
Ondertussen kwam ook in Spanje een afbouw van de maatregelen in verschillende fasen. “Op 29 mei mochten we eindelijk open, een maandje later dan verwacht. Uiteraard houden we een financiële kater over aan het coronavirus, maar we overleven het wel”, gaat Christoph verder. “De schrik zal er sowieso nog even in zitten, want de onzekerheid blijft.
Komt er een tweede golf? Durven de toeristen komen? We zitten met vragen. We hebben het geluk dat we in een uitgestrekt gebied zitten en niet op een plein in Barcelona. Vanaf 21 juli mochten toeristen invliegen, maar bepaalde landen openen de grenzen pas op 1 juli. Het blijft afwachten wat dat zal geven. Waar wij zitten, is het relatief veilig. In het dorpje iets verderop werden maar vier gevallen geteld.”
Christoph en Rosan zijn klaar voor hun Spaans avontuur met dochter Poppy en zoon Pablo. “Onze dochter ging al naar school hier, maar dan kwam de sluiting van de scholen. Die blijven nog dicht tot september. Dat is jammer omdat ze zo haar Spaans minder ontwikkelt, maar we hebben iemand uit het dorp die op haar komt passen en zij spreekt Spaans met haar. Ze is hier megagelukkig”, aldus het koppel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier