Roos uit Oostende schrijft brief aan haar overleden mama voor Kerstmis

Roos wil zo graag nog eens Kerstmis kunnen vieren zoals het hoort. © JRO
Redactie KW

Voor Roos De Brouwer kwam er zes jaar geleden een einde aan het vieren van de feestdagen. Totaal onverwacht en uitgerekend op 24 december, pleegde de moeder van Roos euthanasie. Met een emotionele brief aan haar moeder hoopt ze het hoofdstuk af te sluiten.

Roos kampt zelf al sinds haar twaalfde met gezondheidsproblemens. Zo heeft ze chronische migraine, artrose, problemen met haar kraakbeen en fibromyalgie. Ze was amper veertig jaar toen ze een beroerte kreeg, vijf jaar later kreeg ze er nog een…

“Ook mama was erg ziek”, vertelt Roos, die ondanks alles toch haar lach blijft behouden. “Kerstmis is sinds 2012 nooit meer hetzelfde geweest en ik was echt wel dol op de feestdagen vroeger. Zes jaar geleden, op die bewuste 24 december, had ik ‘s morgens nog mama aan de lijn gehad. Zij wist toen al dat ze zou sterven. Haar laatste woorden waren: ‘Dag Roos’.”

Een plaats geven

“Amper een uur nadat ik de telefoon had dich tgelegd kreeg ik opnieuw telefoon. Mama was overleden. Ze had euthanasie gepleegd. We wisten wel dat ze dat van plan was, alleen wisten we niet wanneer.”

Roos wil erg graag het hoofdstuk afsluiten, want de feestdagen zijn voor haar telkens weer zwarte dagen. “Waarom op die 24ste december?”, vraagt Roos zich nog altijd af. Zoveel dagen om uit te kiezen, maar toch koos ze de dag voor Kerstmis. Ik kan het nog altijd niet vatten, ik mis haar verschrikkelijk.”

Waarom koos ze precies 24 december uit om euthanasie te plegen?

Roos schreef een brief naar haar mama en stond erop dat deze gepubliceerd werd in onze krant. “Dat is de enige manier om te proberen om verder te gaan met mijn leven. Ik wil het na zes jaar eindelijk een plaats kunnen geven. Ik wou dit jaar zelfs geen kerstboom zetten, maar mijn kinderen dachten daar anders over.”

“Ze kregen de kersttraditie mee van thuis uit en staan er ook op dat Kerst gevierd wordt. Zonder hen zou Kerstmis vieren onbestaande zijn hier thuis. En daar heeft de dood van mama op 24 december alles mee te maken.”

Emotionele brief

Roos hoopt dat ze met de publicatie van haar brief haar mama kan bereiken hierboven. “Dag mama, zes jaar geleden heb je ons verlaten. Je was ons alles en we denken nog heel vaak aan jou. Mama, ik zou je nog zo veel willen vertellen. Ik zou zo graag nog eens samen gaan winkelen, een koffie gaan drinken of gewoon samen roddelen, binnenpretjes hebben… Gewoon samen nog een keer genieten. Mama, waarom heb je ons zo vroeg verlaten? Ik wil je bedanken voor alles wat je voor ons hebt gedaan. Je leven was zeker niet gemakkelijk. Zeven kinderen opvoeden was allesbehalve simpel. Je werkte dag en nacht, hoedje af… Ik ben je super dankbaar voor alles.”

“Met de feestdagen in het vooruitzicht kleuren de dagen weer grijs om zijn zwarte hoogtepunt te bereiken op die bewuste 24 december. Kerstmis zal nooit meer Kerstmis zijn, maar ik wil er zo graag nog eens van kunnen genieten. Het lukt me nog steeds niet, toch doe ik zo hard mijn best… Bertje kocht dit jaar een kleine boom om toch maar iets te zetten. Hij hielp me die te zetten. Je kleinkinderen stellen het goed, mama. Zowel Frauke, Maike, Andy en Céline zijn je ook nog niet vergeten. Ik hoop dat ik je voor eens en altijd kan loslaten, al zal ik je nooit vergeten. Hopelijk vinden we ooit een antwoord waarom je die dag uitkoos om te sterven. Ik mis je mama, het ga je goed… Slaapwel.”

“Ik ben er zeker van dat mama op een of andere manier de brief zo te lezen zal krijgen. Hopelijk kunnen we volgend jaar opnieuw Kerstmis vieren zoals het hoort, want ik mis die feestdagen van vroeger verschrikkelijk hard”, besluit Roos.

(JRO)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier