Ruim een jaar nadat hij op het zebrapad aan Petit Paris werd aangereden door een 92-jarige man op een elektrische fiets, wacht Ronny Van Cutsem (50) nog altijd op een vergoeding van de Nederlandse verzekeringsmaatschappij van de fietser. “Een verzekeringsdossier dat op de lange baan wordt geschoven, het is natuurlijk geen nieuw verhaal. Maar ik mag het nog maar eens ondervinden.”
Ronny Van Cutsem woont sinds februari vorig jaar in Oostende. Hij runt hier een communicatiebureau, gespecialiseerd in healthy en wellness. Op 2 augustus 2019 werd hij bij het oversteken op het zebrapad aan Petit Paris slachtoffer van een aanrijding. Een 92-jarige Belg die in Nederland woont, reed hem aan met een elektrische fiets.
“Ik wou oversteken aan Petit Paris en wachtte op het groen licht”, herinnert hij zich. “Ik keek naar links en naar rechts, maar toen ik weer naar links wou kijken, lag ik bewusteloos op de grond en kon niet meer bewegen. Ik was aangereden op de rand van het voetpad en de rijweg. Mijn heup was gebroken en de ambulance moest mij komen halen. Ik moest geopereerd worden en was zes weken inactief. Ik moest kine en ergo volgen om te revalideren. Ik ben nu gelukkig weer operationeel, maar ik ga nog altijd naar de kine. Ik ben niet meer zoals voorheen.”
Gunstige getuigenis
Is Ronny fysiek nog niet helemaal hersteld, ook de financiële afhandeling van het dossier is nog niet rond. “We hebben meer dan zes maanden moeten wachten op het verslag van het parket. Dat is nodig om het verzekeringsdossier te kunnen afhandelen”, legt hij uit. “Door de coronacrisis heeft het nog drie, vier maanden langer geduurd dan verwacht. Toen we het verslag in juni uiteindelijk toch kregen, bleek dat er zelfs een getuige was waar ik niets van wist. Zijn getuigenis valt voor mij gunstig uit: ik werd aangereden terwijl ik het zebrapad aan het oversteken was.”
“Het is duidelijk dat ik in mijn recht ben en daar moet Achmea, de Nederlandse verzekeringsmaatschappij van de aanrijder, uiteindelijk mee akkoord gaan. Maar de zaak wordt op de lange baan geschoven. Mijn verzekeraar doet zijn best, maar zonder het verslag van het parket konden ze niets doen. Intussen stelden ze Achmea al schriftelijk en per mail in gebreke. Maar er komt geen reactie. Alles samen wacht ik nu al ruim een jaar.”
Pingpongspelletje
“Ze maken er een pingpongspelletje van. Je sluit een familiale verzekering af, maar als je moet geholpen worden, duurt het allemaal zo lang”, sakkert Ronny. “Dit is uiteraard geen nieuw verhaal, maar ik denk dat de meeste mensen hier niet mee naar buiten durven komen. Velen leggen zich erbij neer dat ze nooit iets van de verzekering krijgen. Wel, bij mij lukt dat niet! Ik ben weer aan het werk, maar ik kan me inbeelden dat iemand die niet meer kan werken of het financieel moeilijk heeft, hier zwaar onder lijdt.”
“Over het juiste bedrag is dan nog niet gesproken. Ik ben zes weken inactief geweest, er waren allerhande kosten en ik verwacht toch ook een morele schadevergoeding. Dat moet allemaal nog worden berekend en vastgelegd. Maar een eerste zaak is toch dat Achmea erkent dat de man die bij hen is verzekerd, in de fout is gegaan. Dan pas kan het dossier helemaal worden afgerond.”
“Zo snel mogelijk”
We contacteerden de Nederlandse verzekeringsmaatschappij Achmea en die reageerde kort op de zaak. “Dit dossier is bij ons centraal beheer in behandeling”, zegt woordvoerster Marloes Oldenhof. “Over de inhoud en afhandeling van individuele dossiers doen wij vanwege privacy geen uitspraken. De inhoudelijke collega’s kijken dit dossier zo snel als mogelijk na en nemen contact op met de betrokken partijen.”
We informeerden ook bij Assuralia, de koepel van Belgische verzekeraars, of de afhandeling van dit dossier nu abnormaal lang duurt of niet. Woordvoerder Wauthier Robyns reageert genuanceerd. “Ik hoop dat mijnheer snel uitsluitsel krijgt over de reden waarom dit dossier blijft aanslepen en dat duidelijk wordt wat de intenties van Achmea zijn. Ik ken natuurlijk de exacte feiten niet, maar het zou kunnen dat hier een aanrijdingsformulier ontbreekt.”
Aanrijdingsformulier
“Bij ongevallen met motorvoertuigen heb je meestal een aanrijdingsformulier in de wagen en wordt dat ook ingevuld. Maar bij een aanrijding tussen een fietser en een voetganger kan ik me voorstellen dat ze niet meteen zo’n formulier bij hebben. Nochtans is het van belang om ook dan een beschrijving van de feiten te noteren zoals je dat doet op een aanrijdingsformulier. Anders moet je inderdaad wachten tot de bevindingen van de politie worden vrijgegeven, en dat kan maanden duren. Een termijn van om en bij de zes maanden is niet ongewoon.”
“Onder Belgische verzekeraars bestaat al sinds 1972 de afspraak om de zaken vlotter te laten verlopen via de zogenaamde ‘directe regeling’. Als de twee partijen hun handtekening hebben gezet onder een aanrijdingsformulier, kan de zaak meteen worden afgehandeld. Tenzij er twijfel is over de omstandigheden, dan moet toch het politieverslag worden afgewacht”, legt Wauthier Robyns uit. “Dat het hier om een Nederlandse maatschappij gaat, mag geen immens groot verschil maken. Er bestaat overigens ook een samenwerking op Europees niveau tussen de ombudsdiensten van de verzekeraars in verschillende landen. Als cliënt kan je de Belgische ombudsdienst aanspreken, en die contacteert dan de verzekeraar in het betrokken land.”
“Eén tot drie maanden”
“Eens de zaken duidelijk zijn en er geen juridische discussie meer is, moet een dossier op een termijn van één tot drie maanden kunnen worden afgehandeld. Dat ligt wat anders bij lichamelijke letsels die nog kunnen evolueren in de tijd. Dan wordt met voorschotten gewerkt. De verzekeringsmaatschappij heeft er sowieso geen belang bij om een zaak te laten aanslepen. Want hoe langer het duurt, hoe meer intresten er nog bij komen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier