Roger Kinoo (81) uit de Oude Reningeweg in Oostvleteren heeft de hele wereld in de vorm van bieretiketten in zijn kast. Al 25 jaar spaart en ruilt hij die. Momenteel staat de teller op meer dan 70.000. Maar de jongste tijd is de verzamelwoede wat aan het temperen.
“Ik werkte vroeger onder meer gedurende 20 jaar bij de gemeente”, zegt Roger, die getrouwd is met Godelieve Verschaeve. Zij hebben vier kinderen: Eddie, Bennie, Claudia en Claudine, Er zijn 13 kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.
Het begon allemaal in 1995 met een etiket van het bier Verboden Vrucht. “Dat was het eerste bieretiket dat ik bewaarde. Een kameraad waar ik af en toe een pintje mee ging drinken, vroeg me waarom ik geen andere bieretiketten verzamelde. Ik vroeg toen eens aan de baas van brouwerij Deca in Woesten, die bieretiketten uit Polen verzamelde, of ik eens naar zijn flessen mocht gaan kijken.”
“Ik heb een voorliefde voor al wat patersbier is”
“Wat later kreeg ik die bieretiketten cadeau. Daarop stonden stempels met adressen, waardoor ik zelf contact kon opnemen met brouwerijen. Ik kreeg etiketten terug van Tsjecho-Slowakije, Rusland en Hongarije. Zo is mijn verzameling beginnen groeien”, vertelt Roger.
Door naar ruilbeurzen te gaan en ontelbare brieven te schrijven, is Roger nu de trotse bezitter van etiketten van over de hele wereld. Rusland, Scandinavië, Sri Lanka, Nepal, Chili, Angola, Fiji, Australië, Zuid-Amerikaanse en Arabische landen en natuurlijk ook België hebben geen (bier)geheimen meer voor hem.
Prins Charles en Lady Di
“Er zitten ook heel speciale bij. Zo heb ik een etiket van een Amerikaans bier, Hemel en Aarde, Engelse etiketten gemaakt naar aanleiding van het huwelijk van Prins Charles en Lady Diana in 1981, etiketten van D-day in 1944. Sommige etiketten zijn moeilijk te vinden, zoals die van Cambodja met de tempel van Angkor Wat op. Maar ik heb die. Ook zeldzame en merkwaardige Chinese en Russische etiketten”, glundert hij.
“Ik zoek alles op in mijn wereldatlas, zodat ik weet waar ze vandaan komen. Het is niet altijd eenvoudig om het juiste etiket bij het juiste land te plakken. Vooral de etiketten uit Scandinavië zijn moeilijk uit elkaar te houden.”
Geen ruilbeurzen meer
“Mijn etiketten krijg ik vooral door verzamelaars aan te schrijven. Ik heb een boekje vol adressen van over de hele wereld. Zij sturen mij etiketten en ik stuur op mijn beurt etiketten terug. Vroeger ging ik ook naar ruilbeurzen in Diksmuide, Tielt en Deinze. Maar die bestaan sinds een drietal jaar niet meer. En eigenlijk schrijf ik de jongste tijd steeds minder. Maar vandaag is toch nog een pakket toegekomen”, lacht Roger.
Naast buitenlandse bieretiketten, verzamelt Roger ook Belgische exemplaren. “Ik heb veel oude etiketten uit onze streek zoals van het bier De Drie Ridders uit Gijverinkhove, al meer dan 50 jaar oud, of van de trappist Westvleteren en Watou en die nu niet meer te vinden zijn. Maar ook uit Fortem, Reningelst, Moorslede, ’t Zwijnland Poperinge en van De Dulle Brouwers. Ik spaar ook Belgische etiketten om naar buitenlandse verzamelaars te sturen.”
Verkopen? Nee hoor!
“In totaal heb ik nu al 70.000 etiketten. Ik heb al vaak de vraag gekregen om alles te verkopen, maar ik ben er veel te veel aan gehecht. Ooit verkocht ik een aantal Afrikaanse en Duitse exemplaren, maar dat heb ik mij al dikwijls beklaagd.
En drinkt Roger zelf graag een biertje? “Ja hoor! Ik drink het liefst een blonde Westmalle of een Rochefort. Ik heb een voorliefde voor al wat patersbier is. Het allerbeste wat ik ooit gedronken heb, is een trappist van Westvleteren van tien jaar oud.”
“Mijn goede raad aan alle bierliefhebbers: haal een bak bij de paters en zet die minstens vijf jaar aan de kant. Je zal niet weten wat je proeft. Maar de meeste mensen kunnen de moed niet opbrengen om die hemelse nectar zo lang in hun kelder te laten rijpen”, besluit Roger Kinoo.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
