Het jachtseizoen komt stilaan op gang en de jagers weten perfect welk wild en hoeveel wild er mag geschoten worden. Daar zorgen een strikt jachtbeheer met onder meer grondige tellingen en een strenge reglementering voor. Maar nog zorgt veel onwetendheid voor onbegrip bij niet-jagers. En daar kan Bart Coghe uit Roeselare soms niet bij.
Bart Coghe (61) gaat al vanaf zijn zeven jaar mee als ‘klopper’ met zijn vader en jaagt zelf vanaf zijn 18 jaar. Bart is ook lesgever bij de kandidaat-jagers en bestuurslid van Wildbeheereenheid ‘t Veld. Ook zijn zoon en schoonzoon jagen en zijn schoondochter heeft onlangs eveneens haar jachtexamen afgelegd. Bart heeft een jachtrevier of -domein van maar liefst 1.100 hectare.
Het is leuk om zo veel land te hebben in de omgeving van Roeselare?
Bart Coghe: “Mijn jachtrevier loopt ruwweg van de kerk van Beveren tot aan de kerk van Zwevezele. En daar moet ik meteen aan toevoegen: ik ben niet de eigenaar van dat land (lacht). Ik moet telkens met zo’n 110 landeigenaars overeenkomen en we moeten hen een vergoeding betalen om te mogen jagen. Zo’n toelating om te jagen spreekt over meerdere jaren want een jagersgroep beheert zijn jachtrevier met oog en respect voor het wild. Er wordt bijgevoederd als dat nodig is en we proberen ook landbouwers aan te sporen om niet-bewerkte stukken grond aan te planten met struikgewas en kruidenranden zodat het wild natuurlijke dekking in het landschap heeft.”
Er mag niet zomaar gejaagd worden op om het even welk wild?
Bart Coghe: “Mijn jachtrevier maakt deel uit van de wildbeheereenheid ‘t Veld dat 15.000 hectare omvat. We kijken nu naar grootschalige gebieden zodat er aan gericht en goed jachtbeheer kan gedaan worden. Er is in de eerste plaats de jachtwetgeving die moet nageleefd worden maar daarnaast heeft iedere wildbeheereenheid ook nog een huishoudelijk reglement. En dat reglement is vaak nog strenger dan de geldende wetgeving. Gewoon omdat de jagers beter weten hoe de situatie ter plaatse is. Zo mogen er bij ons bijvoorbeeld al enkele jaren geen fazanthennen worden geschoten. Door toenemende kruidenranden komt er hier stilaan een geschikte biotoop en neemt de populatie nu toe.”
De patrijs is al verdwenen in onze regio?
Bart Coghe: “Fout. In de statistieken vinden we geen cijfers van patrijzen in onze regio maar dat komt omdat er hier geen tellingen gebeurd zijn en de cijfers van de jagers werden niet ernstig genomen. Er is nu een patrijzenproject op het getouw gezet en ik heb alle betrokken instanties uitgenodigd om mee te komen tellen, zowel tijdens de voorjaarstelling als de najaarstelling. Zo zijn we op stap geweest met Stadslandschap ‘t West-Vlaamse hart, de provincie, Natuurpunt en INBO. Allen waren lovend zowel over het initiatief als over het resultaat. Op vraag van de provincie hebben we met de jagers tijdens onze voorjaarstelling ook de aanwezige koppels kievit meegeteld. Hopelijk wordt dit de start van een positieve samenwerking hier in de streek. Op 900 hectare van mijn jachtrevier heb ik 313 patrijzen geteld. En dat zijn nog maar de patrijzen die ik weet zitten hé. We hebben beslist dat er daarvan maximum 60 patrijzen mogen geschoten worden.”
“Maar wat ons wel bezig houdt en waar we tot nu geen sluitend antwoord op hebben: als er meer dan 250 patrijzen overblijven, moet de aangroei van patrijzen toch ook exponentieel zijn? En dat is helemaal niet het geval. Je kan maar koppels houden volgens het aanbod van de broedbiotoop, waar zijn die overblijvende patrijzen dan heen? Is het door de uitbreidende bebouwing dat ze migreren? Zijn ze een prooi voor andere dieren? Veel broedende vogels worden ook het slachtoffer van het maaien van de grachten tijdens hun broedperiode in juni.”
Het is de schuld van de jagers!
Bart Coghe: “Ongetwijfeld zullen sommige mensen dat denken. Die onwetendheid stoort me soms. Men beseft niet dat wij gediplomeerde mensen zijn die een zeer strikt jachtbeleid en jachtbeheer nastreven. Maar blijkbaar hebben sommige mensen geen vertrouwen in ons. Nochtans staan wij voor een zeer grote transparantie en een open communicatie. En ik ben zeer blij dat bijvoorbeeld ook mensen van Natuurpunt onze uitnodiging hebben aanvaard en mee op het veld zijn gestapt met ons en geluisterd hebben. Dat kan een hulp zijn wanneer we voor de zoveelste keer moeten opboksen tegen onwetendheid en onterechte, goedkope kritiek.”
Zit er eigenlijk nog veel wild in de omgeving van Roeselare?
Bart Coghe: “Zeker, in onze streek vinden we patrijzen, fazanten, hazen, wilde konijnen, wilde eenden, Canadese ganzen maar ook kraaien, eksters en kauwen. Al schieten we die laatste enkel in functie van goed jachtbeheer. Ieder dier heeft zijn functie in de natuur maar een overtal van een bepaalde soort brengt schade toe aan diezelfde natuur. In het Roeselaarse komen ook veel vossen voor en in de omgeving van het Rhodesgoed zelfs reeën.”
Het is dan aan de jagers om te bepalen wat er wel en niet mag geschoten worden?
Bart Coghe: “Wij zijn inderdaad de eerste lijn die moet zorgen voor een duurzaam wildbestand en we moeten zeker oog hebben voor biodiversiteit. Daarom zijn we voortdurend aan het werken om tot een uniforme telwijze te komen en om onze organisatie zo transparant mogelijk te houden. We moeten samenwerken en communiceren met iedereen. Pas op die manier zullen hardnekkige misverstanden uit de wereld geholpen worden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier