De 17-jarige Thomas Verhaest is bezeten van hockey. Hij startte zijn hockeycarrière in Roeselare, verkaste ondertussen naar Brugge, geeft hockeylessen in Ieper en volgt quasi iedere hockeystage die wordt gegeven. Thomas is ook geselecteerd voor de nationale hockeyploeg U18. En met het succes van de nationale herenploeg die zich afgelopen weekend tot Europees kampioen kroonde, droomt Thomas natuurlijk van meer.
Thomas Verhaest werd op 23 mei 2002 geboren als zoon van Danny Verhaest en Geertrui Van Eynde en volgt Wetenschappen-Wiskunde in de Broedersschool.
Net als zijn tweelingbroer Manuel kreeg hij op jonge leeftijd de hockeymicrobe te pakken. “Ik ben eigenlijk aan sport beginnen doen bij atletiekclub Flac in Roeselare”, steekt Thomas van wal.
“Maar in de grote vakantie tussen het vijfde en zesde leerjaar heb ik samen met een vriend die al een jaartje bij Hockey Club Brugge speelde en met nog een vijftal andere vrienden, een zomerstage hockey gevolgd. En ik was meteen verkocht. Ik kende hockey wel een beetje van de lessen LO op school maar dit was compleet anders: we speelden met echte, professionele sticks, we leerden hoe we goed moesten slaan, we leerden dribbelen, er ging een nieuwe wereld voor mij open.”
“Na die stage hebben we ons meteen bij de Roeselaarse Rangers aangesloten en wij vormden eigenlijk de eerste ploeg van de nieuwe club. In Roeselare hadden we toen geen echte doelman, er was een beurtrol om in doel te staan. We hadden zelfs geen doelmanpak. Nu, bij de jeugd was dat niet echt nodig, een fluohesje over de wedstrijdkledij volstond. Maar toen ik voor het eerst in doel moest staan, deed ik dat wel graag en ik besloot om doelman te blijven. Ik heb het liefst heel veel actie dicht bij mijn goal. Mijn voetenwerk en reflexen zijn mijn beste punten en ik kan zo een verschil maken.”
Grotere uitdaging
“Ik ben nu al zes jaar hockeydoelman. Ik was de vaste doelman bij de Rangers en ben dat ook bij Hockey Club Brugge waar ik sedert 2018 speel. Ik maakte de overstap omdat de uitdaging groter is. In Roeselare speelt men op Vlaams niveau terwijl dat in Brugge op nationaal niveau is. Het eerste jaar was een lastig en moeilijk jaar: het ging allemaal veel sneller en fysiek was er ook een serieus verschil. Bovendien draaide de ploeg niet 100 procent en verloren we vaak. Nochtans hadden we een goede trainer en keepertrainer. De voorbereidingen op het nieuwe seizoen zijn gelukkig zeer goed verlopen en er heerst een uitstekende sfeer.”
“Toen ik nog bij Roeselare speelde, was Francesco mijn keepertrainer en die man was ook trainer bij de nationale ploeg. Ik kreeg een tijdje geleden een oproep om een selectiestage mee te doen met de U18. Gedurende drie dagen trainden en speelden wij, vier nieuw opgeroepen spelers, met een heleboel ervaren spelers. Ik werd uiteindelijk geselecteerd en nu zullen er ongetwijfeld nog oefenstages volgen en hoop ik om een van de doelmannen te zijn die in juli mag deelnemen aan het internationale 6 Nations-tornooi”, klinkt het.
“Ja, ik droom van een plaats in de nationale ploeg al besef ik wel dat het zeer moeilijk wordt. De andere doelmannen hebben al meer ervaring en meer selecties. Ik mis dus wat ervaring maar ik leer snel. Ik moet er hard voor werken en de concurrentie is groot en dus is het van belang dat ik met beide voeten op de grond blijf. Het komt er in eerste instantie op aan om veel op te steken van die ervaren spelers en zelf beter te worden en vooral om van iedere training te genieten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier