Roeselaars volksfiguur Hugo Van Coillie op 84-jarige leeftijd overleden

Hugo Van Coillie op de opmaakafdeling van Roularta. (foto RN) © KRANT VAN WEST-VLAANDEREN
Jos Remaut

Een bekend en kleurrijk figuur uit Roeselare is heengegaan : Hugo Van Coillie overleed op zondag 23 februari op 84-jarige leeftijd in het rusthuis Zonnelied in Ieper. Als Roularta-oudgedeniende verzorgde hij onder meer jarenlang de overlijdensrubriek van de Roeselaarse Weekbode.

Hugo Van Coillie zag het levenslicht in Roeselare op 5 oktober 1935 in een gezin met vier zonen. Na zijn middelbare studies en zijn legerdienst in Soest in Duitsland, kon hij in 1956 meteen aan de slag als letterzetter en drukker bij het piepjonge Roularta, dat toen nog in de Mariastraat was gevestigd. Een niet zo evidente keuze, want zijn vader runde zelf een drukkerijtje wat verderop in de Ardooisesteenweg.

De beste van Europa

“Wij werkten toen met ongeveer vijftien mensen aan Advertentie Roeselare, De Vinkenier en de Roeselaarse Weekbode”, vertelde Hugo in een interview in 2006. “Deze laatste was toen maar 16 bladzijden dik. Wanneer Roger Depestel, die voordien een eigen blad uitgaf, de redactie kwam versterken, werden de pagina’s opgedreven. Er werd in twee delen gedrukt en beide moesten na het drukken met de hand in elkaar worden gestoken. Wij werkten dikwijls tot een gat in de nacht om alles klaar te krijgen. Meester Willy en Mevrouw Marie-Thérèse De Nolf en hun beide kinderen Rik en Caroline hielpen zelfs mee. Elke week rond 22 uur trakteerde onze baas dan iedereen met frietjes.”

In 1963 verliet Roularta de Mariastraat en werd een nieuw bedrijf opgestart aan de Meiboomlaan. Hugo maakte dit allemaal van dichtbij mee en paste zich telkens wonderwel aan aan de nieuwe uitdagingen en technieken. Toen in de jaren 1970 het zetwerk in lood werd vervangen door offsetdruk moest al het zetwerk van de typistes gecodeerd worden en Hugo werd code-indicator. Een job die hij meesterlijk vervulde : de meest aartsmoeilijke coderingen kwamen in zijn handen terecht en door zijn collega’s werd hij de beste codeur van Europa genoemd.

Maar ook buiten de werkvloer was Hugo een bijzonder man voor Roularta. In de beginjaren heeft hij nog de discobar verzorgd op het personeelsfeest in De Beurs, en hij ontpopte zich vooral ook als een erg productief schrijver voor De Weekbode. Aanvankelijk vooral in de sportsfeer, want hij was zelf een groot sportliefhebber.

Voetballer én biljarter

Zo was hij zijn hele leven lang een echte KFC Roeselareman. Als twaalfjarige ondertekende hij zijn eerste aansluitingskaart bij KFC en doorliep alle jeugdrangen tot aan de reserven. Hij was een technisch begaafde speler, maar volgens velen net iets te braaf om het te maken in de eerste ploeg. Hij bleef echter met hart en ziel de jeugdwedstrijden volgen en vanaf 1984 was hij ook afgevaardigde van de jeugdploegen. Later heeft hij ook vele jaren aan de inkom gezeten en hij was vooral ook gewaardeerd als dé bezieler van het toen bekende wedstrijdboekje met veel voetbalnieuws én sponsoring. Ook in de Roeselaarse golfbiljartwereld was hij bijzonder actief : tientallen jaren maakte hij zich als bestuurslid verdienstelijk voor de West-Vlaamse Golfbiljartfederatie, waar hij niet zelden de feesten opluisterde.

Jeugdvoetbal, bedrijfsvoetbal, de golfbiljartpagina’s, het waren de rubrieken die Hugo week na week trouw verzorgde in De Weekbode, vaak ook met indrukwekkende tabellen en klassementen zoals alleen hij die kon maken. In 1993 kwam daar nog een belangrijke dimensie bij : Hugo werd gevraagd om ook de veelgelezen overlijdensrubriek te verzorgen. Hiermee leerden we een andere kant van Hugo kennen : de zachtaardige, luisterende, meelevende man die met warmte over de overledenen schreef. Hij is dit vele jaren blijven doen, ook toen hij in 2000, kort na zijn officieel pensioen bij Roularta, een trombose kreeg.

Hugo Van Coillie met zijn partner op de huldiging die hem namens de Weekbode te beurt viel na zijn pensionering bij Roularta. We zien ze omringd door de redactieploeg van De Weekbode Roeselare van toen : vlnr. Martine Verkindere, Frederic Vansteenkiste, Jan Gheysen, directeur Eddy Brouckaert, Jos Remaut, Claudine Degryse en Bert Vanden Berghe.
Hugo Van Coillie met zijn partner op de huldiging die hem namens de Weekbode te beurt viel na zijn pensionering bij Roularta. We zien ze omringd door de redactieploeg van De Weekbode Roeselare van toen : vlnr. Martine Verkindere, Frederic Vansteenkiste, Jan Gheysen, directeur Eddy Brouckaert, Jos Remaut, Claudine Degryse en Bert Vanden Berghe.© STEFAAN BEEL

Denker en zoeker

Hugo was een man die niet veel nodig had om van het leven te genieten en naast zijn vrolijke en sociale kant ook wel een denker en een zoeker was. Vele jaren heeft hij zich ook ingezet voor de Getuigen van Jehovah, waar hij het zelfs tot bisschop bracht. Toch is hij naderhand uitgetreden.

In 1957 trouwde Hugo met Erna Vyncke. Ze brachten vier kinderen groot, drie zonen en een dochter: Ernie en partner Christel Bovyn, Martine, getrouwd met Gino Vercamer, Luc, getrouwd met Fanny Foulon, en Marc, getrouwd met Suzy Delecluyse. Een aantal onder hen volgden hun vader en stapten ook in de grafische sector. Er is ook een rijke schare aan klein- en achterkleinkinderen.

In 2014 zijn Hugo en Erna naar Ieper gaan wonen om er dichter bij hun kinderen te zijn : ze vestigden er zich in de Vleeshouwersstraat. Ze moesten het stilaan wat rustiger aandoen wegens gezondheidsredenen, en Hugo nam uiteindelijk zijn intrek in het rusthuis Zonnelied, waar hij zondag is overleden. Zijn uitvaartdienst vindt plaats in de Koninkrijkszaal van Jehovah’s Getuigen aan de Pilkemseweg 52 in Ieper op zaterdag 29 februari 2020 om 10 uur. Nadien wordt zijn as aan de natuur toevertrouwd op de strooiweide van de stadsbegraafplaats van Ieper.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier