Rode loper uitgerold voor afscheid Philip Cracco

In de Heilig Hartkerk in Knokke werd deze namiddag afscheid genomen van zakenman Philip Cracco (57). De Roeselarenaar overleed maandag aan de gevolgen van kanker.

Aan de lijkwagen die de kist met het lichaam van Philip Cracco naar de Heilig Hartkerk bracht, hing een extra nummerplaat: PLAYHARD. Een knipoog naar de nummerplaat van de flamboyante zakenman, waarop WORKHARD stond. Buiten aan de kerk staat een groot scherm om de plechtigheid te kunnen volgen. Geen overbodige luxe, want een halfuur voor de start van de begrafenis om 15.30 uur zat de kerk al quasi vol met genodigden, familie, vrienden en het personeel van Cracco’s bedrijf Jobfixers. Voor de gelegenheid dosten die zich allemaal uit met rode schoenen, een verwijzing naar de kleuren van het bedrijf. Onder de genodigden onder meer collega-zakenman Michel Van Den Brande en voetbaltrainer Georges Leekens. Ook binnen in de kerk staan grote schermen opgesteld zodat iedereen alles goed kan volgen.

Een Craccootje

Philip Cracco’s zakenpartner en boezemvriend Lieven Bonami nam als eerste het woord. “We wisten allemaal dat het zou gebeuren, maar toch is iedereen met verstomming geslagen. Het was iets wat te verwachten is, maar dat je met verstomming slaat. Vanaf nu noemen we dat een Craccootje. Op Philips eigen verzoek gaan we er zijn laatste feestje van maken vandaag. En Philip zei dat we niet te gierig mochten zijn. Vandaag neem ik afscheid van mijn compagnon, mijn mentor en vooral mijn maat”, zei Lieven Bonami. Samen met Cracco’s kinderen Marie-Julie (21) en Pieter-Jan (24) en zijn partner Aïsha (35) vroeg Lieven Bonami daarop om een staande ovatie van de hele zaal voor zijn vriend. Alle aanwezigen stonden recht en klapten minutenlang oorverdovend in de handen.

Zoon Pieter-Jan bedankte alle aanwezigen en vooral alle mensen die in de laatste weken nog op bezoek waren geweest bij zijn vader Philip. Hij overliep het lange parcours dat zijn vader Philip aflegde in zijn strijd tegen kanker. “Dat de ziekte controleerbaar was vier jaar geleden, gaf ons allemaal hoop. Tot ze terugkeerde. Dan belandden we in de ontkenningsfase. Toen het woord ‘ongeneeslijk’ viel, begon de wachtfase. Gevolgd door de laatste fase: die van het afzien. Grote, lieve, sterke beer, papa. Eerlijk: het was me een raadsel hoe jij het zover geschopt hebt. Tot ik de eerste keer een opleiding in het bedrijf van je kreeg. Miljaar, wat was dat?”, haalde de jongeman herinneringen op.

Whisky en sigaren

Ook dochter Marie-Julie had mooie woorden. “Toen de dokters ons vertelden dat het einde nabij was, zei je ons dat je nog zo lang wou leven. Ook wij hadden je graag nog wat langer bij ons gehad. Toen we ruziemaakten, merkte ik dat we veel gemeen hadden. We waren beiden te koppig om elkaar te bellen om ons te verontschuldigen, maar we zagen elkaar graag. Tijd is onze grootste vijand geworden. Weet, papa, dat we ongelooflijk trots zijn dat we jouw kinderen mogen zijn. Weet dat we altijd voor elkaar zullen zorgen. Ik zie je zo ontzettend graag”, klonk het.

Na de begrafenis werd de kist bijgezet in de familiegrafkelder van de familie op de Centrale Begraafplaats in Knokke. Nadien volgde, zoals Philip Cracco het zelf wou, nog een feestje voor zijn beste vrienden op een discrete locatie, met de beste whisky’s en sigaren.

Deze voormiddag werd in dezelfde kerk al afscheid genomen van Jacqueline Sioen, de voormalige topvrouw van de Ardooise textielgroep.