Robert van Rootselaar herstelt fietsen voor het goede doel

Robert lapt momenteel enkele oude kinderfietsjes op voor een vluchtelingengezin uit El Salvador. (foto MM)
Redactie KW

Hij noemt zichzelf een vluchteling die sinds zijn zesde de halve wereldbol rond zag. “Precies daarom kan ik me goed voorstellen hoe immigranten zich voelen”, opent Robert H. van Rootselaar, vrijwilliger tijdens de vluchtelingenopvang in Horizon, sinds kort hersteller van oude fietsen voor het goede doel.

Toen enkele jaren geleden voor het eerst vluchtelingen werden opgevangen in vakantiecentrum Horizon was Robert van Rootselaar er als de kippen bij om zijn diensten aan te bieden. “Stel je eens voor hoe die mensen uit Venezuela, Soedan, Syrië… zich voelen bij hun aankomst hier. Ze hebben hun hele hebben en houden achtergelaten, kennen de taal niet. Ik help die mensen dan met praktische zaken: hoe werkt een bankkaart? Hoe raak ik bij een tandarts? Die dingen.”

“Ik heb zowat de hele wereld afgereisd. Mijn vader was directeur bij een Nederlandse multinational en werd vaak naar het buitenland gestuurd. Moest er een fabriek gebouwd worden in Noorwegen, dan trokken we daar naartoe met ons gezin. In 1968 zijn we zo in de Verenigde Staten beland. Maar omdat het land toen in volle Vietnamoorlog zat, kon ik er als jonge kerel niet blijven. Ik ben dan maar naar Mexico geëmigreerd.”

Later zou Robert in Canada terechtkomen. “Ik heb 30 jaar op Vancouver Island gewoond en heb vandaag nog altijd de Canadese nationaliteit, naast de Nederlandse.”

Herenigd na 25 jaar

In 2003 spoelde hij uiteindelijk aan in Bredene waar hij met zijn partner Chrisi aan de Koerslaan een knusse villa betrekt. “Dat is ook nogal een verhaal, hoor. Ik kende Chrisi als oud-collega, toen ik in Gent een bedrijf runde. Vijfentwintig jaar later liepen we elkaar weer tegen het lijf.”

“Ik schreef Robert steevast een kaartje met Nieuwjaar maar toen ik een hele tijd niets meer van hem hoorde, dacht ik dat hij overleden was. We hebben elkaar zoveel jaar later voor het eerst weer ontmoet op het Zand in Brugge. Dat was best spannend. Zouden we elkaar nog herkennen?”, dist Chrisi het verhaal van hun nieuwe start op.

Stel je maar eens voor dat je eindelijk een baantje hebt gevonden maar geen fiets hebt om ernaartoe te rijden

“Intussen geniet Robert van zijn pensioen in Bredene en probeert hij waar mogelijk mensen te helpen. Ook toen vorige winter een nieuw contingent vluchtelingen arriveerde in Horizon sprong hij meteen bij.”

“Ik ken behoorlijk wat talen: Spaans bijvoorbeeld door mijn verblijf in Mexico. Voor vluchtelingen uit Venezuela, El Salvador… ben ik dan een gedroomde contactpersoon.

“Enkele maanden geleden vroeg een van die vluchtelingen Robert om een oude fiets. Robert kwam meteen op het idee om via Facebook en zijn kennissenkring oude tweewielers in te zamelen”, pikt Chrisi in.

“De aanbiedingen lieten niet lang op zich wachten”, gaat Robert voort. “Ik heb wat onderdelen gekocht bij Ken’s Fietsen, hier in de buurt, en ben ermee aan de slag gegaan in mijn schuurtje.”

De fietsen krijgen zo niet alleen een tweede leven maar dienen meteen een nobel doel. “Ik schenk ze weg aan vluchtelingen en minder fortuinlijke Bredenaars. Stel je maar eens voor dat je eindelijk een baantje hebt gevonden maar geen fiets hebt om ernaartoe te rijden. Ik lap momenteel enkele oude kinderfietsjes op. Die gaan naar een vluchtelingengezin uit El Salvador met drie kleine zoontjes, dat intussen in Roeselare woont.”

Een groot hart

“Robert onderhoudt nog contact met heel wat van de vluchtelingen die hier in Bredene verbleven”, zegt Chrisi. “Hij heeft een groot hart en die mensen weten dat ze altijd bij hem terechtkunnen met hun problemen.”

Ik zou deze winter ook graag leergierige, kansarme jongens leren hoe je een fiets herstelt

“Ik moet bekennen dat ik dat knutselen aan fietsen ook best wel leuk vind”, lacht Robert. “Ik heb al heel wat bijgeleerd. Beroepshalve was ik wel met techniek en machines bezig, maar hoe je een fietsketting vervangt, een derailleur herstelt… En weet ik iets niet, dan vraag ik Ken om raad.”

Betalen voor een opgelapte fiets mag, maar hoeft niet. “Mensen mogen vrijwillig iets bijdragen: 5 euro, 20 euro… Daarmee koop ik dan weer nieuw materiaal aan.”

Jongeren opleiden

Robert kijkt ook al vooruit. “In mijn fietskotje in de tuin is het momenteel leuk werken. Het is er lekker warm. Maar voor de winter zoek ik nog een iets beter geïsoleerde werkplek. Schepen Eddy Gryson helpt me momenteel in mijn zoektocht. Ik zou deze winter ook graag leergierige, kansarme jongens opleiden. Tonen hoe je een fiets herstelt. Want de vraag zal ongetwijfeld niet stoppen, het aanbod evenmin, als ik het zo bekijk. Stel je maar eens iemand in schuldbemiddeling voor die met 60 euro per week moet rondkomen. Zo iemand kan zich geen nieuwe fiets permitteren.” (Marc Mahieu)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier