Raf Bronselaer maakt van ‘t Leeshuus een ontmoetingsplek

‘t Leeshuus is een unieke plek in Oostende. Mensen met een beperking en mensen van alle politieke strekkingen ontmoeten er elkaar op een ongedwongen manier. Raf Bronselaer is een van de trekkers achter het project. “Betrokkenheid heeft te maken met luisteren. Luisteren heeft te maken met respect hebben voor elkaar. En respect heeft dan weer te maken met betrokkenheid.”

Moeten we ‘t Leeshuus nog voorstellen? Deze gezellige zaak aan de Groentemarkt is in een paar jaar een vaste waarde in Oostende geworden. Hier kom je voor een koffie, een tweedehandsboek of gewoon een babbel. Uniek is dat de zaak volledig ondersteund wordt door vrijwilligers. Raf Bronselaer is een van hen.

Hoe ben jij betrokken geraakt bij ‘t Leeshuus?

“Ik heb lang in Brussel gewoond en een jaar of vijf geleden spoelde ik aan in Oostende. Niet lang daarna richtten we ‘t Leeshuus op. Eigenlijk doe ik dat in mijn vrije tijd. Wij zijn een vzw en alles wordt hier gerund door vrijwilligers. Er is geen enkele betaalde kracht. Zowel de mensen van het bestuur als de mensen die elke dag achter de toog staan, zijn vrijwillgers. In het dagelijkse leven ben ik actief in de thuiszorg. Wat we hier doen, ligt daar toch wel wat in het verlengde van. Dit is een inclusieproject op basis van boeken. Alle boeken worden hier gratis binnengebracht en met de verkoop daarvan kunnen we een beetje – niet helemaal – onze huur betalen.”

Wat maakt ‘t Leeshuus zo bijzonder?

“Veel van de mensen die hier helpen hebben een beperking op een of andere manier. Mensen die lang ziek zijn geweest, of die psychiatrische problemen hebben, of een mentale beperking van bij de geboorte… Hier krijgen ze een kans om opnieuw te integreren. Hoe die mensen hun weg naar hier vinden? Heel toevallig. Vaak komen ze hier gewoon als klant. Nu, ze leren hier dus om een stuk zelfwaarde te krijgen en weer actief te zijn, allemaal op een heel laagdrempelige manier. Maar ze leren vooral omgaan met andere mensen. Zowel met de andere vrijwilligers als met de klanten. En dat werkt. Zonder subsidies!”

Bij ons leren mensen, die heel verschillend zijn, elkaar kennen

Hoe ben jij in Oostende beland?

“Van kindsbeen af vond ik Oostende een fantastische stad. Ik heb lang in Brussel gewoond, omdat dat een enorm bruisende stad is. Maar ik hou ook van de zee en hier vind ik de combinatie van de twee. Een beetje Bruxelles Plage, hé. Oostende is ook heel trendy aan het worden, waar er van onderuit heel wat dingen beginnen te groeien. ‘t Leeshuus is daar een voorbeeld van, vind ik. Toen ik hier kwam wonen, zag ik dat de grote cultuurhuizen programmeerden van boven naar onder. Maar er was heel weinig van onder naar boven en dat zag ik wel in Brussel. Maar kijk, het groeit.”

Wat is jouw band met Theater aan Zee?

“Ik ken het festival al lang, van toen het nog underground was! (lacht) Zelfs toen ik nog niet in Oostende woonde, kwam ik hier al als toeschouwer.”

Bij welke voorstelling ben je actief?

“Een week lang organiseren we in ‘t Leeshuus ‘s morgens om 9 uur de Leesclub, met Els Snick en Jos Geysels. Op maandag 5 augustus wordt het boek Een berg mens onder witte lakens besproken van Erik Vlaminck. Een auteur die hier vaak komt in ‘t Leeshuus. In zijn boeken sluit hij heel erg aan bij wat wij doen. Ook het aspect van Ontevredenheid en onbehagen, de titel waaronder het boek wordt besproken, spreekt me heel erg aan. Omdat dat iets is wat we heel erg merken bij onze klanten hier. Vooral de laatste jaren. Trouwens, je ziet dat er hier heel weinig tafels staan. Mensen gaan hier noodgedwongen aan tafel zitten bij elkaar. En zo leren mensen elkaar kennen, mensen die heel verschillend zijn. Ze leren luisteren en dat is het begin om respect te hebben voor elkaar. Als je die ontevredenheid en onbehagen wil aanpakken, is dat de basis om te starten. Dat doen wij hier.”

Onze samenleving heeft nood aan betrokkenheid”

Wat betekent betrokkenheid voor jou?

“Leren luisteren naar elkaar, op een andere manier kijken naar elkaar. Betrokkenheid heeft te maken met luisteren, luisteren heeft te maken met respect leren hebben voor elkaar, en respect heeft te maken met betrokkenheid. En dat is wat wij hier in kleine stappen proberen te doen. Ik denk dat onze samenleving daar nood aan heeft. Ik kom zelf uit de zorgsector en daar léér je betrokkenheid. Daar krijg je het onderste van mensen hun ziel te zien. We zien dat hier ook in ‘t Leeshuus. Bij onze vrijwilligers zitten er mensen van zowel extreem rechts als van centrum en extreem links. En hier ontmoeten die elkaar.”