Het stormt in woon-zorgcentrum Minnewater in Brugge, want Mintus en directeur Luc Gryson hebben hun samenwerking verbroken. SOS voor een Leefbaar Brugge protesteert tegen het feit dat de 120 bewoners van dit rusthuis in 2023 naar een nieuw en groot woon-zorgcentrum verhuizen en hoopt dat het Brugs stadsbestuur deze ‘foute politieke beslissing’ nog rechtzet.
Voormalig gemeenteraadslid Lucien Decoorne heeft een klacht ingediend bij de stedelijke ombudsdienst tegen de directie van het woon-zorgcentrum Minnewater, waar hij en zijn familie de voorbije acht jaar lang wekelijks naartoe trokken. Hij vindt de manier waarop zijn hoogbejaarde schoonmoeder Anaïs Poignie behandeld werd ondermaats. “Tot vier jaar geleden was dit woon-zorgcentrum een paradijs voor zijn bewoners, nadien hebben wij het zien bergaf gaan. De jongste maanden werden de pampers van mijn schoonmoeder geregeld niet meer tijdig verwisseld, waardoor haar kleren bevuild raakten. En achteraf rekende de wasserij van het woon-zorgcentrum voor het reinigen van die oude kledij dure nieuwkuiskosten aan. Bovendien werd haar eten vaak te snel weggenomen door de zorgkundigen. Zelfs een avondmaal dat nog onder een plastiek lag.”
Afgeblaft
“Het is mogelijk dat dit te wijten was aan personeelsgebrek, wellicht eerder aan overplaatsingen en personeelsverloop. In de zorg zijn er ware engelen, maar ook onverschilligen. Een goede leiding maakt een wereld van verschil. Telkens als wij uitleg vroegen aan de directie, werden wij afgescheept of afgeblaft. Er viel niet mee te praten. Erger nog, de directeur dreigde met een rechtszaak, toen ik klacht indiende bij het OCMW en de ombudsman”, beweert Lucien Decoorne.
Op 10 april overleed Anaïs Poignie op 94-jarige leeftijd in het woon-zorgcentrum. “Mijn schoonmoeder was wel terminaal ziek, maar ze kreeg koorts en raakte besmet door corona. Ze is gestorven op de aparte afdeling voor coronapatiënten. De afgesloten vleugel voor demente bejaarden werd ingericht als covid-afdeling. Naar ik vernam, raakten 24 bewoners van de 120 bewoners in het Minnewater besmet. Woon-zorgcentra zijn geëvolueerd tot sterfhuizen. Wie zelf nog zijn poep kan afvegen, komt er niet meer in. Voor wie er wel mag verblijven, krijgt de familie een papier onder de neus geschoven, met de vraag voor een volmacht om niet meer te hospitaliseren bij coronabesmetting, omwille van de medische risico’s.”
“Er wacht de hoogbejaarde bewoners een verschrikkelijk einde. Een verstikkingsdood. In tegenstelling tot in een ziekenhuis worden terminale coronapatiënten niet aan een beademingsmachine geplaatst. Opdat ze niet zouden lijden, krijgen ze extra morfinepleisters, met dubbele werking, zodat ze in een coma geraken. Ik moet eerlijk toegeven, wij hebben dat ook gevraagd voor mijn schoonmoeder. Ze was zo verzwakt dat ze door die morfinepleisters in een diepe slaap verzeild raakte.”
Volgens Lucien Decoorne werd de samenwerking met de directeur van woon-zorgcentrum Minnewater eind april abrupt stopgezet na een twintigtal klachten. “Hij zou onder meer in zijn bureau beschermingsmateriaal achtergehouden hebben, op een moment dat er een tekort was. Dat vernam ik van iemand die daar werkt. Feit is dat er bij ons laatste bezoek aan mijn schoonmoeder weinig beschermend materiaal voorhanden was. En we moesten het mondmasker naamtekenen en hergebruiken. Er scheelde een en ander aan het beleid, elke keer dat wij op bezoek kwamen was er iemand anders aan het werk. Het was moeilijk om een aanspreekpunt te vinden.”
Niet ontslagen
OCMW-voorzitter Pablo Annys ontkent ten stelligste dat de samenwerkingsovereenkomst met directeur Luc Gryson beëindigd werd omwille van coronagerelateerde redenen: “Er waren voldoende mondmaskers en beschermingskledij aanwezig toen corona uitbrak in woon-zorgcentrum Minnewater, ook al lieten ongecontroleerde geruchten ten onrechte het tegenovergestelde vermoeden. Luc Gryson is niet ontslagen. Er is tussen Mintus en de directeur een dadingsovereenkomst afgesloten, waardoor de samenwerking meteen beëindigd werd. Marijke Dobbels, directrice van woon-zorgcentrum Van Zuylen, neemt tijdelijk zijn taken over.”
Meer kan en mag Pablo Annys hierover niet kwijt. De dading heeft het over ‘een verschil in visie’, maar zo’n overeenkomst houdt in dat er niet gecommuniceerd wordt over de precieze redenen voor het verbreken van het contract. Tevergeefs polsten wij bij Luc Gryson meerdere keren om een reactie, hij belde ons niet tijdig terug.
De directiewissel komt op een moment dat SOS voor een Leefbaar Brugge via Andries van den Abeele pleit voor het behoud van het Minnewater als woonzorgcentrum. Tegen 2023, als de bouw van een nieuw en groot woonzorgcentrum voor 250 bewoners in Sint-Pieters af is, verlaten de 120 bejaarden het Minnewater.
Volgens Andries van den Abeele is dit een foute, politieke beslissing die dient rechtgezet te worden: “De voormalige Minnewaterkliniek is een prachtig gebouw, maar de infrastructuur beantwoordt niet meer aan de huidige normen. Het stadsbestuur besloot dat een nieuwbouw beter is dan het huidige Minnewater te moderniseren. Jammer, want het gebouw heeft veel charme, ligt in een prachtige groene stadsomgeving en is een laatste thuis binnen de ring voor vele Bruggelingen. De kapel werd recent vernieuwd voor 235.000 euro!”
Gemeenteraadslid Pol Van Den Driesshe (N-VA) interpelleerde de schepen voor Sociale Zaken over de gecontesteerde bouw van een nieuw en groot woonzorgcentrum in Sint-Pieters in coronatijden.
Volgens Pablo Annys dateert die beslissing nog uit de vorige legislatuur: “De huidige kamers voldoen niet meer aan de Vlaamse normen. Zelfs de vensters zouden moeten vernieuwd en vergroot worden. Dat mag niet in een geklasseerd gebouw. Vandaar de beslissing tot verhuis. Het nieuwe woonzorgcentrum wordt gecompartimenteerd zodat de gescheiden woonunits elkaar niet kunnen besmetten bij een nieuwe uitbraak van het virus.”
Welke functie krijgt het Minnewater? Pablo Annys: “Dat is nog niet beslist, zeker is dat het Huis van de Bruggeling niet verhuist naar die site.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier