Politie vergist zich tijdens inval en beukt verkeerde deur in

Eddy Mollez (62) uit Ieper is ten einde raad. Een arrestatieteam van de federale politie beukte om 5 uur ‘s morgens per vergissing zijn deur in terwijl ze bij zijn bovenbuur moesten zijn. “De schrik van mijn leven”, zegt Eddy, die een jaar later nog met angstaanvallen en slapeloosheid kampt. “Ik voel me nergens nog op mijn gemak.”

De ochtendlijke inval van een zwaarbewapend arrestatieteam van de Veurnse federale politie dateert ondertussen al van 27 maart 2018, maar ruim een jaar na de feiten trilt Eddy Mollez uit de Boterstraat in Ieper nog altijd als een espenblad wanneer hij het relaas doet. “Ik lag in mijn bed te slapen toen ik plots een enorme slag hoorde. Nog voor ik mijn hoofd kon opheffen om te kijken wat er gaande was, stonden die agenten al rond mijn bed. Ze hielden mijn hoofd tegen mijn matras en riepen ‘niet bewegen, niet bewegen!’. Ze vroegen wie ik was. Toen ik hen zei dat ik Eddy Mollez was, beseften ze dat ze verkeerd zaten. ‘We moeten bij Tjörven V. zijn’, riepen ze. Ik zei hen dat dit mijn bovenbuur was en toen zijn ze pijlsnel vertrokken”, vertelt Eddy. Compleet in de war merkte Eddy toen pas op dat zijn voordeur tot in zijn slaapkamer gebeukt was. Hij belde een goede vriend op, die meteen ter plaatse kwam om hem bij te staan.

Doofpot

“Ze hebben bij mijn bovenbuur maar liefst zes mensen uit dat appartement gehaald, waaronder ook Tjörven. Blijkbaar zouden ze zich ingelaten hebben met drugs. Terwijl ik in de zetel zat te bekomen, hoorde ik boven roepen en tieren. Een hels kabaal. Eén van die agenten is nog eens naar beneden gekomen om te vragen hoe het met me ging. Ik stond te trillen op mijn benen van de schrik en die man zei doodleuk dat ik er nog goed uitzag en vertrok. En toen, niets meer. De grote stilte.”

‘We gaan dat hier een beetje stilhouden’, hoorde ik die agenten tegen elkaar zeggen

“Ik was compleet van de kaart en heb de hele dag in de zetel gezeten. Ik kon mijn appartement ook niet verlaten want mijn voordeur was kapot. Ze hadden daar een tijdelijke deur in elkaar gestoken, maar die kon ik niet sluiten en dus kon ik niet weg. ‘We gaan dat hier een beetje stilhouden’, hoorde ik die agenten tegen elkaar zeggen. Twee dagen later stond er plots iemand aan mijn appartement met een nieuwe deur. Die hebben ze er snel ingestoken en ze zijn vertrokken, zonder te zeggen wie ze waren. Ik heb die deur nog zelf in het wit mogen schilderen. Het lijkt alsof ze alles in de doofpot willen steken. Het enige wat ik heb als bewijs is mijn oude sleutel die afgebroken is toen ze de deur inbeukten”, vertelt Eddy.

Trauma

In de dagen na de interventie zat de schrik er bij Eddy goed in. “Wanneer ik buiten was, had ik het gevoel dat er thuis iets zou gebeuren en wanneer ik thuis was, was ik ook niet op mijn gemak. Ik ben nergens meer gerust. Ik kon die eerste dagen ook niet eten of slapen. En nu, ruim een jaar na de feiten, kamp ik nog altijd met angstaanvallen en slapeloosheid. De huisdokter heeft vastgesteld dat ik een trauma opgelopen heb. Ik moet elke dag vier verschillende soorten pillen nemen. En het betert maar niet. Ik ben bang dat dit voor de rest van mijn leven is”, zucht Eddy.

Vooral het feit dat niemand zich om hem bekommerde na de duidelijk fout gelopen inval zit hem hoog. “Ik heb alles zelf moeten uitzoeken. Via het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW) in Ieper heb ik nog eens contact gehad met iemand van de federale politie. Die heeft zich geëxcuseerd maar zei me dat ze voor mij verder niets konden doen. Ik vind dat erg. Kijk, ik begrijp dat fouten kunnen gebeuren. Politiemensen zijn ook mensen en die kunnen zich nu eenmaal vergissen. Maar dan moeten ze mij wel helpen. Het is geen grote berg geld die ik vraag, ik wil alleen een tegemoetkoming voor de geleden schade, vooral de morele schade. Ik heb dringend psychologische hulp nodig, maar dat kost handenvol geld. Ik leef van een invaliditeitsuitkering dus ik zit met de handen in het haar. Maar ik word nu al meer dan een jaar van het kastje naar de muur gestuurd. Dat mag stilaan wel eens stoppen”, vindt de Ieperling.