“Papa, mag er dan een vriendinnetje van mij naar ons huis komen?” De woorden van Wilmès waren woensdag nog niet koud of mijn dochter hing al aan de lijn – ja, ook achtjarigen volgen persconferenties van eerste ministers.
De premier had geen Powerpoint-presentatie, maar wel een onverwachte boodschap: vanaf zondag mogen we vier personen ontvangen in ons kot.
Op onze dunbevolkte redactie zorgde haar mededeling meteen voor enkele voorzichtige vreugdekreetjes… En direct daarna voor een hoop vervelende vragen. Moeten dat vier mensen zijn van hetzelfde gezin? En mogen die vier op hun beurt dan vier andere mensen van vier andere gezinnen zien? Er kwam even hogere wiskunde aan te pas, maar de antwoorden van experten en politici waren – voor wie goed wilde luisteren – eigenlijk zeer duidelijk: gebruik je verstand. Alstublieft.
Ja, voor velen is vier personen te weinig. Maar onthou: binnenkort mogen we er misschien tien kiezen
En ja, voor velen is vier personen te weinig. En ja, we moeten nu kiezen tussen vriendjes en vriendinnetjes, makkers en maten, grootouders en andere familieleden. Dat is niet makkelijk, bijna onmogelijk zelfs. Maar onthou: binnenkort mogen we er misschien tien kiezen. En later misschien nog eens tien. Als we nu dus allemaal ons verstand gebruiken, onze ‘burgerzin’.
Het land lam leggen, was het eenvoudigste deel van deze crisis. ‘Blijf in uw kot’ is een makkelijker bevel dan ‘kies vier personen’. Heropstarten is een ander paar mouwen. We moeten vertrouwen op de experten en de leiding van dit land. Want mocht het nog niet duidelijk zijn: niets is nog normaal en dat zal nog wel even duren.
De boodschap van Wilmès was misschien onverwacht, haar woorden waren meer dan welkom. Van piepjong tot stokoud, van West-Vlaming tot Limburger, allen zaten we al weken te wachten op een sprankeltje hoop. Ons sociaal leven had geen exitstrategie nodig, maar een startstrategie. En Plan H(oop) begint zondag, op Moederdag.
Reageren? bart.casteleyn@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier