Algemeen directeur van het Sint-Andriesziekenhuis Tielt Peter Lauwyck trok eerder deze week al aan de alarmbel toen het ziekenhuis het aantal coronapatïenten zorgwekkend zag toenemen. Als deze trend zich voortzet, dreigt een plaatstekort voor coronapatiënten. De dienst Intensieve Zorgen kampt met capaciteitsproblemen.
Hoofdverpleegkundige van intensieve zorgen Katleen Deroo (47) uit Tielt vreest voor de volgende dagen en weken. Ze is al 20 jaar hoofdverpleegkundige op deze dienst maar dergelijke toestanden maakte ze nooit eerder mee. Ze wil mensen erop attent maken dat de situatie ernstig is. Katleen laat vanop veilige afstand zien hoe het eraan toe gaat op haar dienst. Verpleegkundigen en artsen zijn druk in de weer om de patiënten in de aparte boxen te verzorgen. De taferelen laten een blijvende indruk achter en in een oogwenk merk je op dat de situatie kritiek is.
“Eigenlijk zouden mensen echt eens op de dienst moeten komen om met hun eigen ogen te zien hoe erg de situatie wel is. Daar zou iedereen stil van worden en nog meer beseffen hoe belangrijk het is om de verspreiding van dit virus tegen te gaan”, zegt Katleen. Ze is volledig uitgerust met aangepaste kledij. Een mondmasker, beschermbril, gelaatsscherm, handschoenen en een beschermend schort.
Hoe verloopt de situatie op de dienst intensieve zorgen momenteel?
“We hadden nog maar net de storm van de eerste lockdown doorstaan. Toen we beseften dat de tweede golf eraan kwam, talmden we geen enkel moment. We hebben ons opnieuw moeten organiseren om de afdeling op te delen. Momenteel ligt de eigenlijke afdeling intensieve zorgen vol en zijn alle coronabedden ingenomen. Een deel van de recovery werd ingericht om ook de andere patiënten te verzorgen. Het personeel werd opnieuw opgeschaald. Gelukkig krijgen wij hulp van verpleegkundigen van andere afdelingen.”
Het lijkt me niet evident om verpleegkundigen van andere diensten te betrekken?
“Nee, dat is het allerminst. Maar we haalden onze inspiratie uit de eerste golf. Ook toen werd zorgpersoneel van andere diensten ingeschakeld. Ze worden in een korte tijd opgeleid om de geschikte zorg te kunnen bieden. Daaruit blijkt nog maar eens de grote kracht van het zorgpersoneel. Die mensen passen zich snel aan de nieuwe situatie aan en bieden een grote hulp. We zijn hen daar ontzettend dankbaar voor. Er is ook een goede samenwerking met de artsen, apotheek, kinesist en de poetshulp. Dat schept een positieve werksfeer die absoluut nodig is om er elke dag vol tegenaan te gaan.”
Krijgen jullie veel vragen van bezorgde patiënten of familie?
“Vooral de familieleden zijn uiterst bezorgd en zitten met heel wat vragen. Omdat de bezoekersregeling gereduceerd werd tot een halfuur per week voor één en dezelfde persoon, is het voor de familie bang afwachten. Ze zien hun zieke familielid niet, wat voor extra stress zorgt. Daarom hebben we psychologische ondersteuning ingeschakeld. De psychologen bevragen de familie hoe het thuis gaat en de artsen bellen de familie op, zodat ze dagelijks een duidelijke uitleg krijgen. Ook als het slecht nieuws is. Want het geven van informatie zorgt sowieso voor een stukje rust bij de familie.”
Hoe ervaar jij persoonlijk deze zware periode en welke effecten heeft de situatie in het ziekenhuis op jouw gezin?
“Het is voor mij en voor al mijn collega’s een uitdagende periode. Thuis horen ze mijn bezorgdheid rond het virus. Ze beseffen maar al te goed dat dit virus een onzichtbare moordenaar is. Deze periode is voor niemand gemakkelijk. Niet alleen voor ons als hulpverlener, maar ook voor de jeugd en ouderen. Binnen ons team is er wel een groot gevoel van samenhorigheid. Iedereen is moe na de drukke shift, maar we blijven doorgaan. We herinneren elkaar eraan om voldoende te drinken, even uit te rusten en een korte babbel te houden met elkaar. Zo blijven we vol energie. Want ook wij hebben nood aan een positieve noot of een kwinkslag. Om het met de woorden van een collega te benoemen: ‘Een flinke portie vitamine P (positiviteit, red.) compenseert de dagelijkse stress.”
“We zien wat het virus aanricht en we vrezen elke dag dat we de strijd kunnen verliezen”
Wat is het verschil met de toestand van vandaag ten opzichte van de toestand in maart?
“We weten dit keer ongeveer wat er op ons afkomt omdat we het al eens meegemaakt hebben. We zien wat het virus aanricht en we vrezen elke dag dat we de strijd kunnen verliezen. Het virus komt vooral veel dichter tijdens deze golf. Iedereen kent wel iemand die besmet is geraakt. We zien ook meer besmettingen bij onze collega’s, wat de druk op de zorg weer vergroot. Het virus zit in alle lagen van de bevolking.”
Wanneer hoop jij resultaten te zien van de maatregelen?
“Ik hoop in eerste instantie dat de mensen zich aan de regels houden. Beperk je contacten en pas de hygiënemaatregelen toe. Ik word echt gefrustreerd als ik de beelden van de koopzondag zag. Het is niet te begrijpen dat het zo moeilijk is om iedereen te laten inzien hoe verwoestend het virus is. Enkel als de regels opgevolgd worden, zal de curve afvlakken.”
Hoe zal de kerstperiode er volgens jou uitzien?
“Ik hoop dat tegen de kerstdagen de meest hectische periode achter de rug is en dat we geen extra shiften moeten draaien. En ik hoop vooral dat iedereen samen met het gezin kan genieten van de kerstsfeer, binnen de eigen kleine bubbel.”
Welke tips heb jij nog voor de mensen?
“Hou jullie aan de maatregelen. De speeltijd is voorbij. Het is aan iedereen om zijn of haar steentje bij te dragen. Doe het voor jezelf, je grootouders, kinderen of vrienden. Want ook zij kunnen het slachtoffer worden. En steun elkaar in deze moeilijke tijden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier