Pieter Verhalle (32) werkt in OC Broeder Ebergiste als opvoeder voor mensen met een beperking. Ook in zijn tijd als leider bij KSA Zulte gaf hij drie jaar leiding aan een van de zeldzame kinderen met autismespectrumstoornis in de jeugdbeweging. Naar aanleiding van Wereldautismedag is Pieter de geknipte Zultenaar voor een gesprek over zijn ervaring met autisme.
Met Wereldautismedag wil men de aandacht vestigen op mensen met een autismespectrumstoornis en hun rol in de maatschappij. Vlaanderen zet door middel van het M-decreet uit 2015 in op inclusief onderwijs. Ook jeugdbewegingen worden gestimuleerd om meer mensen met een beperking op te nemen in de ‘gewone’ werking. Pieter Verhalle maakte als KSA-leider zelf mee hoe het is om om te gaan met een lid met een autismespectrumstoornis in de groep.
Het is ook mentaal zwaar maar toch ga ik elke dag gemotiveerd naar het werk
“In het verleden hadden we in de KSA al eens iemand met een motorische beperking, ook enkele kinderen die licht mentaal beperkt waren. Zelf heb ik drie jaar leiding gegeven aan de leeftijdsgroep waarin de jongen met de autismespectrumstoornis zat”, vertelt Pieter. “Eerst en vooral wil ik zeggen dat we die jongen zeker een kans wilden geven zolang de rest van de groep er niet de dupe van was. In die tijd hadden we de luxe van een heel grote leidingsploeg. Als er een lid was dat vaak een-op-eenbegeleiding nodig had, was dat perfect haalbaar.”
Valkuil
Geduld en een groot gevoel voor empathie zijn sleutelwoorden hierin, weet Pieter. “Je kan niet verwachten dat elke leider daar mee om kan. Bovendien moet de rest van de groep ook weten hoe het zit met die ene jongen en daar respect voor hebben. Dat is de grootste valkuil, want in een groep van tienjarigen is de jongen met autisme een gemakkelijk slachtoffer voor plagerijen. Bovendien is het moeilijk om hen te motiveren om mee te spelen. Voor die andere jongens met eerder een verstandelijke beperking, is het dan weer moeilijk om een spel voor te bereiden. De KSA is opgedeeld in leeftijdscategorieën en de activiteiten zijn dan ook daar op gericht. Soms merk je dan echter dan bepaalde spelen gewoon te moeilijk zijn.”
Pieter blijft wel de toffe momenten onthouden in de KSA. “Die keren dat je die jongen zich dan wel volledig ziet smijten in een activiteit, blijven toch bij”, haalt hij aan. “En anders maakte hij er toch altijd zijn eigen ding van, dan verdween hij in zijn eigen fantasie en deed een dier na. Hij kon ook volledige films opzeggen uit z’n hoofd.”
Engagement
Zelf heeft Pieter nooit een animatorcursus gevolgd. “Maar tegenwoordig gaat men in de cursussen ook in op het omgaan met mensen met een beperking, ook om hen in de leidingsploeg op te nemen. Dit hebben wij helaas moeten ontmoedigen indertijd. Er was een jongen met een verstandelijke beperking die graag leider wou worden maar dan hebben wij aan die ouders moeten uitleggen dat dit niet zou lukken. Er komt veel meer bij kijken dan je denkt“, aldus Pieter.
“Vandaag is er een veel grotere instroom van mensen met een beperking in de jeugdbeweging, zowel in de jeugdbewegingen zoals Akabe als in de reguliere werkingen. Mocht ik tien geleden door mijn vrienden in de Akabe gerold zijn in plaats van in de KSA, dan zou ik dit misschien ook wel graag gedaan hebben. Ik denk dat het heel verrijkend kan zijn voor zowel de leden als de leiding, ik vind dat een knap engagement.”
Chaos
In zijn professioneel leven werkt Pieter bij OC Broeder Ebergiste, een centrum voor mensen met een beperking. “Ik heb voor een studie orthopedagogie gekozen. Zeker door de KSA is er wel een sociaal engagement gegroeid bij mij, ik wou mensen helpen. Met mijn diploma kon ik nog alle richtingen uit, van probleemjongeren tot rusthuizen.”
Zijn stage deed hij bij OC Broeder Ebergiste. “Op mijn allereerste dag had ik het gevoel van ‘wat is me dat hier?'”, geeft Pieter eerlijk toe. “Het eerste wat ik zag was een halfnaakte man die door de gang liep. Er was veel lawaai, het leek mij een totale chaos. Maar dan leer je die mensen echt kennen en op de duur kun je door hun beperking kijken. Ik heb nog even ergens anders gewerkt maar ben al snel teruggekeerd naar OC Broeder Ebergiste. Daar werk ik nu nog steeds met veel plezier.”
Pieter en z’n collega’s bieden onderdak en activiteiten aan mensen met een verscheidenheid aan beperkingen. Er zijn autisten maar ook blinden, doven, mensen met het syndroom van Down… “Het is zwaar werk, vooral mentaal en ik heb ook onregelmatige uren”, zegt hij daarover. “Toch ga ik elke dag gemotiveerd naar het werk. Ik heb een heel complementaire groep collega’s voor mijn leefgroep. Ik organiseer vooral veel activiteiten, misschien zit mijn KSA-achtergrond hier ook weer voor iets tussen, wie weet?” (JF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier