Elke week duikt KW/Brugsch Handelsblad in het hart van de Brugse wijken. Deze week gaan we een gesprek aan met Pieter Spanoghe, de oprichter van het actiecomité SOS Klein Appelmoes en lid van de Facebook-groep SOS Assebroek. “Mijn familie woont zeker al 700 jaar in Assebroek”, vertelt Pieter.
Pieter Spanoghe (45) is dezer dagen een gelukkig man: twaalf jaar actie voeren heeft de Raad van State beslist dat Klein Appelmoes een natuurgebied blijft en dat er dus niet mag gebouwd worden in deze groene zone in Assebroek. Langs de Astridlaan in Assebroek hangt op een hekken een laken met de woorden: “dank u, Pieter”
Vanwaar de passie om te strijden voor Klein Appelmoes?
“Uit liefde voor Assebroek. Die bouwplannen stonden symbool voor ruimtelijke wanorde. Ik ben aanborger van de Gemene en Looweiden, wat betekent dat mijn familie al zeker 700 jaar in Assebroek woont. Ik groeide op in het huis van mijn overgrootvader, met een vrij grote tuin als familie-erfgoed. Dat wil ik graag op mijn beurt ongerept doorgeven aan mijn kinderen.”
Vanwaar komt de naam ‘Klein Appelmoes’?
“Die naam zijn de verkavelaars in 2008 beginnen gebruiken, om te camoufleren dat die 9 hectare groen tussen de Astridlaan en de Engelendalelaan inherent deel uitmaakt van het natuurgebied de Gemene Weidebeek. De naam refereert aan een verdwenen boederij, die een referentiepunt was op oude stafkaarten. De hoeve Groot Appelmoes, op de hoek van de Vooruitgangstraat met de August Derrestraat, bestaat nog.”
“Het dossier Klein Appelmoes staat symbool voor een voorbijgestreefde werkmethode die in 2020 niet meer kan. Van meet af werden de omwonenden niet ingelicht over de bouwplannen, er werden geen infoavonden georganiseerd. Slechts de meest minimale eisen van inspraak werden vervuld, in de hoop op zo snel mogelijk een bouwvergunning.”
Het Stadsbestuur wijzigde in de loop der jaren zijn koers en zag uiteindelijk in dat Klein Appelmoes beter groen bleef….
“Dat is niet alleen mijn verdienste. SOS Klein Appelmoes is uitgegroeid tot een kleine volksbeweging. In 2008 heb ik zelf voor de buurt een kleine infovergadering op touw gezet. Toen zijn enkele mensen opgestaan en hebben ze mij gezegd: wij doen mee! Zo hebben wij de druk op het stadsbestuur kunnen opvoeren. Het schepencollege is gezwicht, omdat wij de politici met feiten en gegronde argumenten konden overtuigen. Vaak moesten wij aanhoren dat onze acties niks zouden uithalen, maar we hebben gestreden tegen dit defaitisme. Dit dossier bewijst het: als je een goed en breed gedragen project hebt, kun je tot een model komen waarin de buurt én de politieke bewindslieden zich kunnen vinden.”
Er wordt geklaagd dat Assebroek volgebouwd is. Zijn er nog controversiële dossiers?
“De Brugse Maatschappij voor Huisvesting bouwt momenteel flats in de Maalderijstraat vier bouwlagen hoog, met ondergrondse parkeergarages. Die appartementen zullen hoog boven de huizen in de buurt uitsteken. Nu moeten ze extra pompen inzetten om water weg te zuigen uit de ondergrond. Ik vrees dat mijn bomen zullen afsterven. Dat project kent tal van problemen. Waarom hebben ze niet vooraf met de buren gesproken? Overigens vind ik dat het feit dat een burgemeester of een schepen voorzitter is van een sociale bouwmaatschappij wijst op belangenvermenging. Als er in andere overheidsinstellingen dossiers besproken worden, verlaten belanghebbende personen de vergadering. Dit project is helemaal niet inpasbaar in die omgeving, zo vlakbij de Gemene Weidebeek.”
U ontwikkelt met de Facebook-groep SOS Assebroek een totaalvisie over deze randgemeente. Wat is de bedoeling precies?
“We verzamelen nog volop inzichten. Het Brugs Erfgoedforum is een voorbeeld voor ons. We stellen vast dat er in het Unesco werelderfgoed de Brugse binnenstad allerlei regels gelden. Terecht. Maar we krijgen de indruk dat verkavelaars en bouwpromotoren in ruil hiervoor in de Brugse rand vrij spel krijgen van het stadsbestuur. Het resultaat is een kakofonie van de ruimtelijke ordening. Assebroek verflat. Het stadsbestuur beschouwt de deelgemeenten als een achtertuin, waar ze om het even wat kan plannen, zonder de bewoners vanaf het begin te betrekken.”
U pleit voor burgerparticipatie?
“Ja. Herinner je je nog de G1000? Het project van Assebroekenaar David Van Reybrouck, die overigens in OLVA in de klas van mijn oudere broer zat. Hij plaatste mensen samen om na te denken over maatschappelijke problemen en om zo tot oplossingen te komen. Zo lanceerden zij ideeën, waaraan de politici niet dachten. Of waarvan de bewindvoerders aanvankelijk meenden dat die oplossingen te duur of niet realiseerbaar waren.”
“Dat is de weg vooruit. De tijd van de gele plakkaten, waarbij de buurt enkele weken de tijd krijgt om nog minimale wijzigingen aan bouwprojecten te suggereren, hoort ten einde te lopen. Het is niet fatsoenlijk, als je niet vooraf samen zit met de buurtbewoners en hen niet mee laat beslissen over grote dossiers die de wijk hertekenen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier