Al jaren engageert Philippe Debaere (65) uit Beveren-Leie zich spontaan om het jaagpad langs de Leie proper te houden. Maar de laatste twee jaar heeft hij te maken met een koppige sluikstorter. Meerdere keren per maand ligt er over een lange strook vuilnis in de graskant. “Ik zou zo graag eens praten met die persoon. Waarom die ingesteldheid?”
Het is een opvallend beeld langs het jaagpad. Aan een van de bomen hangt een doorzichtige plastic zak, gevuld met vuilnis. Daarin een briefje met ‘ben je verbitterd?’ en een gsm-nummer. “Zo doe ik het telkens. Ik ruim het vuilnis op, doe het opnieuw in een zak en steek er een boodschap bij“, vertelt Philippe Debaere, wiskundeleerkracht op rust én een rasechte natuurliefhebber.
Al een jaar of acht ontfermt hij zich over een strook van twee tot drie kilometer. “Maar de laatste twee jaar daagt één bepaalde persoon mij uit. Het bleef niet enkel bij sluikstorten: hij of zij gooide ook een tijdje glazen bokalen kapot op het fietspad. Daarom heb ik eens een bordje met ‘stop daarmee’ gezet in de graskant en daarna stopte het ook effectief. Alleen het vuilnis, dat houdt niet op.”
Minuutsoep
Hoe is Philippe zo zeker dat het telkens om dezelfde sluikstorter gaat? “Ten eerste is er dus de manier van werken. Het kapot gooien van de bokalen, het verspreiden van het afval over deze lange strook, dat komt iedere keer terug. En als je het verspreide afval bekijkt, valt er ook iets op. Die mens moet een grote fan zijn van minuutsoep, want er liggen altijd tientallen lege zakjes tussen. Daarom weet ik dat ik opnieuw met dezelfde persoon te maken heb. Hij heeft een unieke handtekening”, lacht Philippe.
Op zijn geschreven boodschappen aan de sluikstorter kreeg de gepensioneerde leerkracht nog nooit antwoord. “Eén keer belde er een man, die mijn actie steunde. Onlangs ook een meisje dat hier vaak wandelt met haar hondjes. En nu jij.”
Toch verliest Philippe zijn goede humeur niet bij zijn ‘strijd’ tegen de sluikstorter. “Wakker lig ik er niet van, al blijft het mij fascineren. Ik begrijp niet waarom iemand deze mooie omgeving wil vervuilen. Een paar jaar geleden heb ik al eens een sluikstorter doen stoppen, ook door een briefje bij het afval te steken. ‘Geachte sluikstorter, breng het afval anders gewoon naar mij. Ik zal het wel naar het containerpark brengen’, stond erop. Toen was het plots gedaan”, zegt Philippe.
Toch is er ook iets positief aan zijn missie: “Sinds ik het afval van die mens kom weghalen, merk ik dat er in het algemeen veel minder zwerfvuil bijkomt. Opruimen sensibiliseert toch anderen.”
(PNW)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier