Paul Casteleyn blust brand in bedrijf dat hij na bijna 43 jaar vaarwel zegt

Daags voor Paul Casteleyn met pensioen ging bij Spanbeton Hollevoet in Torhout, deed er zich een toeval voor dat je bijna niet voor mogelijk houdt: een bedrijfsbrandje. En dus mocht Paul op de drempel van zijn pensionering ten gunste van zijn baas nog even al zijn brandweerervaring uit de kast halen. Tweede toeval: de leden van het Torhoutse brandweerkorps die mee het vuur kwamen bestrijden, waren Pauls broer Marc Casteleyn en diens zoon Yoni.

Paul woont in Hooglede, maar is uit Torhout afkomstig, waar zijn ouders Georges Casteleyn (bijna 84) en Palmyre Dieryckx (85) nog altijd wonen. Toepasselijker kun je het na de bedrijfsbrand van vorige week donderdag voor Paul niet zeggen: met pensioen, maar nog lang niet uitgeblust. De man is al sinds 1985 brandweerman in Hooglede en wil dat nog vijf jaar blijven: tot z’n 65ste. Hij is opgeklommen tot de graad van sergeant-majoor.

Oververhitte compressor

Paul werkte al sinds 16 mei 1976 bij het betonbedrijf Hollevoet bijna 43 jaar dus. Destijds werd de onderneming nog geleid door de broers Charles en Stany Hollevoet, maar toen hun wegen scheidden, koos Paul voor het bedrijf van Charles, nu met diens dochter Nancy en haar man Walter Spriet aan het roer. Op zijn voorlaatste werkdag, donderdag kort na de middag, brak er brand uit in een scheepscontainer op het domein van Spanbeton Hollevoet. Een compressor in die container was oververhit geraakt en had vuur gevat.

Paul, die ervaring te koop heeft als het om het blussen van branden gaat, merkte dat hij het blussen niet in z’n eentje zou aankunnen en alarmeerde het Torhoutse brandweerkorps. In afwachting van de komst van de helpende handen sloot hij de zeecontainer af om erger te voorkomen. Even later daagde de Torhoutse brandweer op met… broer Marc (51) en neef Yoni (24) bij de manschappen. Schouder aan schouder gingen ze de brand te lijf en kregen het vuur snel onder controle. De schade bleef beperkt tot de vernielde compressor. De productie in het betonbedrijf kwam niet in het gedrang. Paul kon met andere woorden doen wat hij van plan was: nog anderhalve dag voor zijn bazen aan de slag gaan en dan definitief een punt zetten achter zijn lange carrière.

Toen hij in 1976 bij de Hollevoets startte, kwam hij in de productie van beton- en assestenen terecht. Na verloop van tijd werd hij chauffeur van een betonmixer, een taak die hij vele jaren zou vervullen. De laatste periode van zijn loopbaan liet hij het stuur van de vrachtwagen aan anderen over en werkte als operator in de betoncentrale.

Zoon en dochter blussen ook

Paul (60) woont met zijn vrouw Karien Soenen (55) in de Klauwaertstraat in Hooglede. Ze hebben een zoon Miguel (34) en een dochter Emmeline (32), plus twee kleinzoontjes: Louis (8) en Gilles (4), de kinderen van Emmeline. In juni komt er een derde kleinkind bij, want Miguel en zijn vrouw Laurie Bogaert (27), die in de Aartrijkestraat in Torhout wonen, zijn in blijde verwachting. Overigens en typisch voor een brandweerfamilie: zoon Miguel is brandweerman in Torhout en Laurie werkt als bediende in de Hulpverleningszone 1, waartoe Torhout behoort, én in de telefooncentrale van de nooddienst 112. Dochter Emmeline is dan weer beroepskracht bij de brandweer van Brugge én vrijwilliger in het korps van Hooglede. Dat laatste geldt ook voor haar man Dave Noiron.

Vier broers, vier brandweerlui

Stamvader Georges Casteleyn uit de Sneppestraat in Torhout is 27 jaar brandweerman in het Torhoutse korps geweest. Hij klom op tot korporaal. Met zijn vrouw Palmyre kreeg hij vier zonen. Die zijn allen bij de brandweer, net als vier kleinkinderen. De oudste zoon, Paul, is zoals eerder gezegd in het korps van Hooglede actief. De tweede zoon, Geert, is als sergeant beroepsbrandweerman in het verre Beveren-Waas. De derde, Dirk, is adjudant in de brandweerpost van Zwevezele. Hij geniet trouwens enige bekendheid als trouwe chauffeur van Vlaams onderwijsminister Hilde Crevits. En de jongste, Marc, is adjudant in de Torhoutse brandweerpost.

“Ik kreeg de microbe voor de brandweer van thuis uit mee en ben bijzonder blij dat ik de voorbije jaren geregeld mensen in nood heb kunnen helpen”, zegt Paul. “De brandweer valt in onze familie niet weg te denken. De kinderen van mijn broers en mij hebben destijds nogal wat met brandweerautootjes gespeeld (lacht). Dat ik op mijn voorlaatste werkdag een bedrijfsbrandje heb moeten blussen, kon niet toepasselijker, al had ik natuurlijk liever gehad dat er zich niets had voorgedaan. Ik heb groot respect voor mijn bazen en wens hen niet de minste schade toe. Gelukkig valt het allemaal nog wel mee. Was de brand niet snel ontdekt en geblust geweest, dan had het veel erger kunnen aflopen.”

Vanaf nu fietsen en reizen

Vorige vrijdag werd Pauls pensionering in café Den Tap in de Oostendestraat in Torhout gevierd door familie, vrienden, collega’s en Walter en Nancy van Spanbeton Hollevoet. Zaakvoerder Benjamin Meire van Den Tap vreesde al dat er brand zou uitbreken met al dat brandweervolk in zijn café, maar het bleef bij het blussen van honger en dorst. Paul en zijn vrouw Karien trakteerden op drank en broodjes.

Of Paul, nu hij met pensioen is, in het zwarte gat zal vallen? “Ik zal dat gat laten voor wat het is”, lacht hij. “Ik blijf brandweerman in Hooglede en ik wil aan mijn fysieke conditie werken door veel te gaan fietsen met mijn koersvelo. Ook reizen prijkt bovenaan ons verlanglijstje. Het woord verveling staat niet in mijn woordenboek, dus maak ik me geen zorgen. Misschien kom ik straks zelfs tijd te kort. De zonen zullen me wel weten te vinden voor allerlei klussen.”