Er was op 5 juli een speciale viering gepland naar aanleiding van het 30-jarig priesterjubileum van pastoor Patrick Leenknecht, maar corona besliste daar anders over. Het pastoraal team liet die verjaardag echter niet onopgemerkt voorbij gaan en bood de pastoor een geschenk aan.
Na zijn studies aan het seminarie gaf Patrick Leenknecht vijf jaar godsdienstles in het college van Izegem en daarna werd hij benoemd in het centrum van Waregem, waar hij verantwoordelijk was voor het Torenhof, de Karmel en De Jager. Hij was er ook vijf jaar proost van de Chiro en hij kende er een mooie pastorale periode, omdat er toen nog meer tijd was om de contacten met de parochianen en de verenigingen te onderhouden.
De enige pastoor
Op vijf jaar Waregem volgden zes jaar in de federatie Ledegem, een van de eerste federaties die opgericht werden. “Die federatie was op dat moment slechts enkele maanden van start gegaan met Marc Messiaen en Freddy Malfait als pastoors voor drie parochies. Na een dodelijk verkeersongeval van Freddy Malfait vroeg de bisschop mij om hem te gaan vervangen. Zo werd ik overgeplaatst naar de federatie Ledegem die bestond uit Sint-Eloois-Winkel, Rollegem-Kapelle en Ledegem. Het werd een mooie periode van samenwerking en verstandhouding met Marc in parochies, waar de mensen mij erg genegen waren en die het heel spijtig vonden toen ik in 2007 opnieuw benoemd werd voor de federatie Waregem-Leiekant.”
Waar vroeger iedereen de pastoor kende, is dat lang niet meer het geval
In Sint-Eloois-Vijve werd Patrick Leenknecht de opvolger van Marc Coudijzer en samen met de Beverense pastoor Luc Suys leidde hij de federatie. Toen Luc Suys negen jaar geleden (2011) met pensioen ging, werd Patrick de enige pastoor in de federatie van drie parochies: Sint-Eligius Sint-Eloois-Vijve, Sint-Martinus Desselgem en Sint-Jan De Doper Beveren-Leie.
“Toen ik priester werd, had ik als droom in een mooie actieve christelijke gemeenschap te wonen, er als het ware thuis te komen en veel mensen te leren kennen”, vervolgt Patrick Leenknecht. “De eerste jaren was dat nog mogelijk, maar het kerkelijk landschap werd ondertussen volledig hertekend. Als je weet dat er pakweg 30 jaar geleden nog acht priesters waren voor Sint-Eloois-Vijve, Desselgem en Beveren-Leie is het logisch dat mijn takenpakket en aanwezigheid als enige pastoor er anders uitziet dan in die tijd.”
“Maar ook de tijden zijn veel veranderd. Er zijn veel minder christenen en waar vroeger iedereen die op het grondgebied woonde de pastoor kende, is dat lang niet meer het geval. We hebben hier wel behoorlijk veel kerkdiensten en duizenden mensen per jaar komen wel eens de kerk binnen voor een of andere gelegenheid, maar de trouwe geloofskernen die de kracht vormen van de christelijke gemeenschap en zich daadwerkelijk willen inzetten voor die kerkgemeenschap zijn sterk uitgedund.”
De jonge generatie
“De rangen worden niet aangevuld door de jonge generaties. Soms vraag ik mij af of zij beseffen dat het voortbestaan van de Kerk in onze streek van hen afhangt. Zij zijn de toekomst. Maar ik wanhoop niet. Misschien heeft God andere bedoelingen. Het is Zijn Kerk, niet die van mij. Of en hoe Gods Geest de kerk van het Westen weer nieuw leven zal inblazen, blijft voor mij echter wel een grote vraag. Ondertussen doen we verder.”
“Gelukkig heb ik een sterk parochiaal team dat mee verantwoordelijkheid draagt. Verder ben ik dankbaar met een groep enthousiaste mensen die meewerken in tal van domeinen. Zonder hen zou alleszins veel van wat we nu doen niet mogelijk zijn. Ik ben hen allen dankbaar en hoop nog heel wat jaren in goede verstandhouding en samenwerking te kunnen verdergaan.”
(Ivan Demeulemeester)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier