KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Patrick Borginjon in het charmante Essen-Kettwig, in de buurt van Düsseldorf.
Hoe komt iemand uit Damme bij een Japanse firma in Düsseldorf terecht?
“Toen ik zo’n drie jaar geleden werk aan het zoeken was, werd ik door een headhunter in London gecontacteerd voor de vacature bij mijn huidige werkgever. Zoals altijd weer in internationale functies, is de uitgebreide talenkennis van de gemiddelde Vlaming een troef ten opzichte van deze van andere nationaliteiten. Ik wou internationaal gaan werken en de wereld zien…”
Heb je eerder al elders in het buitenland gewoond en zo ja, waar en voor hoe lang?
“Ja, tussen mijn afstuderen en mijn legerdienst woonde ik een paar maanden in London met mijn toenmalige vriendin die er een jaar in opleiding was. Ik deed mijn legerdienst in Sint-Truiden. Voor een 18-jarige West-Vlaming was dat toendertijd ook het buitenland hoor. Ik begreep geen woord van wat ze mij vertelden, wat er regelmatig toe leidde dat ik geen weekendverlof kreeg (lacht)! In 1996 verhuisde ik voor de eerste keer naar Bochum, Duitsland. Tijdens een vakantie op de Canarische eilanden was ik verliefd geworden op ein Deutsches Mädchen. De relatie liep spaak drie weken voor ons huwelijk en in 1998 kwam ik terug naar België. Ik heb toen gezworen Duitsland, en dan al zeker het Ruhrgebiet, definitief de rug toe te keren. En zie nu, ondertussen woon ik er al terug meer dan 3 jaar… Weliswaar alleen, tussen 86 miljoen Duitsers.”
Wat houdt je job precies in?
“Ik werk voor de tweede grootste Japanse petroleummaatschappij, met Europees hoofdkwartier in Düsseldorf. Ik was er verantwoordelijk voor sales & marketing voor alle ‘refrigeration’-producten. Dat zijn smeermiddelen voor aircosystemen in de automobielsector als in de industrie. Ik was de schakel tussen verschillende fabrieken van onze klanten en onze productie- en ontwikkelingsafdelingen in Japan en Europa. Het betekende veel reizen tussen die verschillende fabrieken in Europa en jaarlijks ook eens naar Japan, met onder andere Tokyo op de agenda. Sinds kort ben ik verantwoordelijk voor ‘Business Development Industry Europe’. Ik start nieuwe projecten op in nichemarkten.”
Bevalt het leven in Düsseldorf je?
“Düsseldorf is geen al te grote stad, en dus best wel gezellig. De Rijn stroomt er doorheen, er is veel groen, en de stad is internationaal getint. Ik vind het een beetje ‘het beste van twee werelden’. Enerzijds geniet je van een ‘dorpse sfeer’ waar iedereen iedereen kent, maar anderzijds is het een metropool met naam en faam in de modewereld, design en media. Zo liep ik hier onlangs nog topmodel Heidi Klum tegen het ranke lijf. Tom Hanks draaide hier vorig jaar nog een film en ging ‘s middags wat wandelen in het stadspark naast mijn kantoor. Salma Hayek logeerde onlangs nog in het hotel net om de hoek en bij de opening van een of andere poepchique damesboetiek stond een paar weken terug Brooke Shields op de gastenlijst.”
“Tal van multinationals hebben hier ook hun Europees hoofdkwartier, waardoor er ook een breed aanbod aan wereldkeuken is. Die mensen krijgen uiteindelijk ook allemaal wel eens honger (lacht). De Japanners zijn hier bijvoorbeeld met zowat 10.000 en het aantal Japanse restaurants is dan ook navenant. Eentje heeft zelfs een Michelinster. Ook wie houdt van cultuur, opera, kunst en musea, komt hier aan zijn trekken. En dat allemaal op 20 minuten rijden van bossen en velden en vooral veel groen. In dat groen woon ik zelf ook, om aan de dagelijkse stress van een grootstad te kunnen ontsnappen.”
Houd je van de mentaliteit van de Duitsers? Kloppen de clichés?
“‘De Duitsers’ bestaan niet. Het is een land met 1.100 kilometer tussen noord- en zuidgrens en 900 van west naar oost. Je mag niet vergeten dat de muur slechts een 25 jaar terug viel. De mentaliteit in Hamburg is dan ook zeer verschillend van die in Dresden of Düsseldorf of München. In het algemeen zijn Duitsers wat norser, maar eens je als buitenlander hun ‘harde’ taalklank wat filtert, heb je hier evenzeer warme en vriendelijke mensen. Düsseldorf, Keulen en het hele Niederrhein – tussen deze beide steden en de Nederlandse grens – staan bekend om hun openhartigheid. In vergelijking met Belgen zijn Duitsers erg beleefd en welopgevoed. Op hotel zal iedere wildvreemde je hier begroeten in de lift of bij het binnenkomen van de ontbijtzaal. Dat was in België vroeger ook zo, maar er is veel verloren gegaan.”
Mist je je vrienden en familie in België niet? Zoeken jullie elkaar nog vaak op?
“Natuurlijk mis ik ze, maar ik sta na 3 uur reizen alweer in Damme. Ik probeer elke zes weken een lang weekend af te komen, maar dat lukt niet altijd. Ik was er recent wel naar aanleiding van het huwelijksfeest van vrienden en heb er dan wat vakantie aan gekoppeld.”
Hoe vul je je vrije tijd? Valt er wat te beleven in Essen-Kettwig?
“Met mijn job – veel zakenreizen, 40 vluchten per jaar en veel per auto op het vasteland – blijft er weinig tijd voor vrije tijd. Maar ik woon aan een stuwmeer, een zijarm van de Ruhr, en ga bij mooi weer veel fietsen of in de winter wandelen in de bossen. Essen-Kettwig is een klein historisch weversstadje met de typische vakwerkhuisjes en smalle straatjes met kasseisteentjes. Zeer mooi en vooral idyllisch in de winter. Het stuwmeer en de dichtbijgelegen Baldeneyesee bieden in de zomer mogelijkheid tot fietsen, roeien, zeilen, enzovoort. Of je kunt er ook lekker niets doen en een crêmetje likken.”
Denk je op korte termijn nog terug te keren naar ons land om weer hier te komen wonen?
“Jammer genoeg biedt België minder en minder carrieremogelijkheden voor mensen met mijn profiel. Dat is ook de reden van mijn uitwijken geweest. Plan is om terug naar Damme te komen wanneer ik met pensioen ben.”
Welke niet voor de hand liggende tip zou je onze lezers, die de streek van Essen-Kettwig willen verkennen, kunnen geven?
“In tegenstelling tot wat men in Vlaanderen nog altijd denkt, is het Ruhrgebiet helemaal niet meer grauw, grijs, donker en vuil. Of toch niet meer zoals het vroeger was. Er zijn in de laatste 20 jaar enorme inspanningen geleverd om wat ze daar noemen te ‘re-naturieren’. Essen is onlangs niet voor niets uitgeroepen tot Europese Groene Hoofdstad van Europa. Op de Ruhr zit er weer vis en binnenkort mag er ook weer gezwommen worden. Oude treintracees werden omgebouwd tot fietspaden en -routes.”
“De Ruhrtalradweg en de Panorama Radweg kan ik alvast aanraden. De eerste volgt de Ruhr langs zijn volledige loop van bron tot monding, over ongeveer 170 kilometer. Je waant je hoegenaamd niet meer in Duitsland wanneer je die volgt. Langs de Panorama Radweg rijdt je soms op 10 meter hoogte over een spoorwegbrug, boven de toppen van de bossen, en een eindje verder weer langs de bedding van een stroompje of rivier. Práchtig gewoon!”
“Voor wie van industrieel erfgoed houdt, is er de Industrie Kultur Route. Die leidt je met de wagen langs de belangrijkste industriële sites van de streek. Villa Hügel, de woonst van de Krupp-dynastie, is er één van. Zeche Zollverein is dan weer een oude staalfabriek en staat op de Unesco Werelderfgoedlijst.”
En tot slot: een écht onverwachte uitsmijter als tip: Italiaans ijs! Toen, tijdens de opmars van de industrialisering van het Ruhrgebiet, onder andere Italiaanse mijn- en staalarbeiders werden aangetrokken, brachten ze ook een deel van hun cultuur mee. Ook hun traditioneel bereid ijs, uiteraard. Nu nog altijd heeft elk dorpje, elk stadje in het Ruhrgebiet minstens één Eisdiele of Gelateria. Je wordt er nog altijd bediend door iemand van la Famiglia: zoons en dochters, neven en nichten komen overgevlogen om tijdens het zomerseizoen mee te helpen. Het ijs wordt naar traditioneel familierecept bereid en het aanbod aan smaken is heel divers. En vooral: het smaakt werkelijk super!”
(FJA – Foto’s Patrick Borginjon)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier