Taxi Patsy, het taxibedrijf van Patricia Seghers en Elke Lenoir, mocht op 1 april 25 kaarsjes uitblazen. De grijze Mercedessen van moeder en dochter zijn een vertrouwd beeld geworden in Blankenberge. Ook in deze crisistijd proberen Patsy & co er het beste van te maken.
Patricia Seghers (57) startte op 1 april 1995 met Taxi Patsy. “Het begon ook echt als een aprilvis”, glimlacht Patricia. “Maar ondertussen was het mij wel menens. Ik hield van autorijden, en van de sociale contacten die je als taxichauffeur hebt. En ja, dat is misschien een mannenstiel, maar ik ben ook nooit zo’n echte ‘girly girl’ geweest. Ik was als kind een klein rebelletje dat graag in bomen klom en andere jongensstreken uithaalde. Mijn mama noemde me wel eens plagend ‘een mismaakte jongen’.” (lacht)
Behulpzamer
“En, mama kennende, zal ook de vrijheid wel meegespeeld hebben. Als taxichauffeur ben je tenslotte baas in eigen auto”, zegt dochter Elke Lenoir. “En maar goed ook, want ik heb die eerste jaren meer dan één bluts in mijn auto gereden”, schatert Patricia.
“Daarom ben ik wijselijk naar de rijschool geweest”, knipoogt Elke. “Twee dezelfde temperamenten in één auto, plus nog eens de stress van het leren rijden? Nee dank u.” (lacht)
Haar bijnaam kreeg Patricia van een collega. “Jaak Derycke – Taxi Jaak – noemde mama ‘paasei’ omdat ze aan iedereen paaseitjes uitdeelde. Het heeft haar nog lang achtervolgd”, glimlacht Elke.
Patricia was trouwens de eerste officiële taxibazin in Blankenberge. “Ik denk wel dat dit een verschil maakt, ja. Wij vrouwen zijn toch net iets behulpzamer, nemen meer de tijd voor onze klanten…”
“En we kunnen beter luisteren”, vult Elke aan. Zij keerde een paar jaar geleden terug naar het taxibedrijf van haar moeder. “Ik ben supertrots op mama en het bedrijf. Natuurlijk vallen er zoals in elk gezin wel eens woorden tussen ons. Vroeger meer dan nu. Maar ook hier weer het voordeel: als we ruzie hebben, stappen we gewoon elk in onze auto.” (lacht)
Ondertussen kregen moeder en dochter versterking. “Freddy en Polly, onze twee extra parttime chauffeurs voor overdag, zitten momenteel thuis in quarantaine”, zegt Elke.
“En Sanju en Robin rijden ‘s nachts”, zegt Patricia. “Ik heb zelf ook altijd graag de nacht gedaan; ik vond het fijn om in alle stilte rond te rijden. Maar sinds het nachtleven is weggevallen, is dat natuurlijk veel verminderd. Nu brengen we ‘s nachts de machinisten van de goederentreinen naar Zeebrugge.”
De taxichauffeur blijkt ook een beetje psycholoog. “Mensen vertrouwen ons van alles toe”, vertelt Patsy. “Wij maken van dichtbij sterfgevallen mee, huwelijken, geboorten… Dat laatste mag je gerust letterlijk nemen: ooit, in de beginjaren van Taxi Patsy, bracht ik eens een hoogzwangere dame naar het ziekenhuis. Haar water was gebroken in de hal van haar appartement en geloof me, ik heb nooit meer zo vlug gereden. In tien minuutjes stond ik aan het AZ Sint-Jan.” “Gelukkig waren er nog geen flitspalen”, knipoogt Elke.
En de bevalling liep goed af? “Ze had me verteld dat het een meisje was, maar ik heb die dame achterna nooit meer weergezien. De naam van het kindje heb ik dus nooit achterhaald – geen idee of het een Patsy’tje is geworden”, glimlacht Patricia.
Dienstverlening
Maar Taxi Patsy staat dus voor dienstverlening in de breedste zin van het woord. “Ik doe weleens boodschappen of maak verse soep voor een zieke klant”, aldus Patricia. Elke: “Veel klanten hoeven ons bij het instappen zelfs niet eens meer te zeggen waar we ze naartoe moeten brengen. We kennen die mensen, en we kennen hun agenda. Onze vaste klanten zijn als familie, en de toeristen, dat zijn vrienden die komen en gaan.”
“Wij zijn zelf ook als familie voor elkaar. Onze taxi’s hebben zelfs een naam”, zegt Robin. Elke auto blijkt ook z’n vaste mascotte te hebben. Bij ‘The Beast’ is dat bijvoorbeeld een zwijntje, Elke’s ‘Taxi Ducky’ is voorzien van een eendje. “Haar taxi is mij wel wat te girly vanbinnen. Alles is roze”, glimlacht Robin.
“We proberen de mensen ook altijd op te beuren”, zegt Elke. “Met kerst rijd ik bijvoorbeeld rond in een kerstpakje, met carnaval zetten we allemaal een gek hoedje op. We doen ons best om iedereen goedgemutst aan zijn of haar dag te laten beginnen, en krijgen daar veel appreciatie voor.”
Ook in crisistijd proberen Patsy & co er het beste van te maken. “We zijn een van de twee taxibedrijven die nog uitrijden. Alleen voor de noodzakelijke verplaatsingen hé: ziekenhuisbezoekjes, boodschappen… We rijden nu rond in handschoentjes en hebben elk een fles Dettol in de wagen staan.”
Of Elke het roer later wil overnemen als mama ermee stopt? “Mama stoppen? Ik denk dat zij met een stuur in haar handen begraven zal moeten worden”, glimlacht Elke. “We zijn natuurlijk wel bezig met de toekomst, maar aan overnemen denken we nog lang niet…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier