Patricia Poix straalt energie uit. Zelfs in deze hete zomerdagen draaft ze rond in haar horecazaak ‘aan de Paters’. “Het is hard werken, maar dat doen we met plezier. Ik geniet hier ook van het vele sociaal contact. En in deze coronatijden heb ik hier het geluk voldoende ruimte te hebben om de mensen ver van elkaar plaats te laten nemen.”
Toen Thijs Codron en Tine Santens de Drie Gezellen in de Mentenhoekstraat verlieten en elders in Izegem hun horecadromen gingen waarmaken, stond de Drie Gezellen ook enkele jaren leeg. Spijtig natuurlijk, want de zaak had toch de nodige naambekendheid verworven en is mooi gelegen op het Patersdomein. Maar Patricia Poix nam het heft in handen en blies de zaak nieuw leven in.
Hoe belandde je uiteindelijk in De Drie Gezellen.
“Ik heb nog op de Wijk Centrum West gewoond en ben ook nog uitgenodigd op de nieuwjaarsreceptie. Ik kom daar graag naartoe omdat je wat oude buren en kennissen tegen het lijf loopt. Begin 2019 was de receptie hier georganiseerd. Ik vond het zonde dat het leeg stond en ben dan eens beginnen informeren.”
Maar je kon nog niet meteen aan de slag. Waarom?
“De Paters Kapucijnen, eigenaars van de gebouwen, hebben zeker een inspanning gedaan. Het dak werd vernieuwd en ook in de verwarming werd geïnvesteerd. Zelf heb ik ook de handen ferm uit de mouwen gestoken. Ik ben zelf beginnen schilderen en omdat de zaak zo lang leeg stond, verdiende het ook eens een ferme poetsbeurt. Maar we zijn blij met het eindresultaat. Deze buurt in Izegem en dit mooie domein hebben ook recht op een horecazaak waar je even kan verpozen. Want zeg eens eerlijk: het is hier toch prachtig tussen al dat groen.”
Je hebt het concept ook wat veranderd. Waarom?
“Ik ben zelf geen kok. Tine en Thijs serveerden nog eten, wij houden het gewoon bij een uitgebreide drankkaart. Ik hou de zaak uiteraard op drukke momenten met wat hulp voornamelijk in mijn eentje draaiende. Je moet een dag wat op en af hollen, dat maakt het intensief. Maar zo heb ik het graag. De mensen kunnen hier genieten op ons ruim terras, in de schaduw van een boom.”
Je verhuurt ook nog een zaaltje?
“In de volksmond heet dat nog altijd La Verna, maar wij bestempelen het als het zaaltje van De Drie Gezellen. Bedoeling is dat we er ook zelf T-Dansants zullen organiseren, maar het wordt ook gewoon verhuurd. Onder meer voor communies en babyborrels. Het gros daarvan werd natuurlijk geannuleerd. Ik heb die mensen hun voorschot netjes terug gestort. Ik wil immers niet leven op de miserie van een ander.”
“Ik ontfermde me over een duif die niet meer kon vliegen; ze woonde bijna 20 jaar bij ons”
De eerste verjaardag van je eigen zaak vierde je met de deuren dicht…
“We moesten enkele maanden sluiten en eerlijk: was het niet van de maatregelen die de overheid had voorzien, ik weet niet of we het hoofd boven water hadden kunnen houden. Je doet bepaalde investeringen en als er geen inkomsten zijn… Maar sinds we weer mochten openen, mag ik niet klagen. Wij hebben hier voldoende ruimte. We kunnen plaats genoeg laten tussen de verschillende tafels. Het is hier dus zeer veilig. En corona of niet, we moeten gewoon verder. Maar laat ons hopen dat het zo snel mogelijk allemaal achter de rug is.”
Komen de bezoekers van ‘t Pandje hier nog langs.
“Minder dan vroeger natuurlijk. In ‘t Pandje hebben ze er alles aan gedaan om corona buiten te houden en dat is ook gelukt. Maar er was ook minder of geen bezoek natuurlijk. En dat moet ook zeer lastig zijn voor de bewoners. Ik leef vooral met hen mee.”
Je kreeg ook al enkele keren ongewenst bezoek.
“Klopt. De gloednieuwe chauffageketel werd gestolen voor we de deuren effectief openden. Dat is iets wat je niet zomaar in je eentje in de kofferbak stopt. En recent kregen we opnieuw met een inbraak af te rekenen. ‘s Avonds is het hier donker en deden die dieven ongestoord hun ding. Het moeten ook ervaren inbrekers geweest zijn, want in een mum van tijd sloegen ze hun slag. We hebben nu camera’s en een alarminstallatie laten plaatsen. Hopelijk zijn we er daarmee vanaf.”
Je bent ook een echte dierenliefhebber!
“Nu hebben we nog twee honden, een kat en schildpadden. Maar waar ik woon, is het vaak een halve fermette. Ik huisde nog een tijdje in de Stuivenbergstraat en daar vond ik ooit een gewonde duif. Ik ben ermee naar de dierenarts geweest en het verdict was dat ze nooit meer zou kunnen vliegen. Ik heb me dan over haar ontfermd. Ze was al een jaar oud en in totaal heeft ze 19 jaar bij mij geleefd. Ze had zowel buiten als binnen een volière en ze maakte deel uit van ons gezin. Maar op het einde was ze blind geworden en kon ze nog nauwelijks stappen. Maar we hebben haar uiteindelijk een mooi leven kunnen geven. Ik ben een echte dierenliefhebber. Ik denk dat dat iets aangeboren is.”
Privé
Patricia Poix (47) is alleenstaande mama van Nina (15) en Lola (10). Ze woont terug op Becelaeres Hof, de wijk waar ze ook opgroeide.
loopbaan
Startte een opleiding kleuteronderwijs, maar werkte die niet af. Werkte een tijdje als arbeidster en vervolgens 15 jaar op de vliegende brigade van Bpost. Zo had ze er alle functies onder de knie. Nam samen met haar broer Vincent de garage van hun vader in de Roeselaarsestraat over. Sinds mei 2019 combineert ze dat met de Drie Gezellen.
Vrije tijd
Veel tijd voor hobby’s is er niet. Ze brengt haar vrije uren graag door met haar dochters. Ze doet graag een terrasje en houdt van wandelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier