Pastoor Sylvester Mpia Bokoma: “De mensen op straat glimlachen hier nog”

Sylvester Mpia Bokoma: "Ik ben van nature een open mens." © SLW
Stefaan Lernout

Sinds augustus is de scheutist Sylvester Mpia Bokoma de tweede pastoor in de pastorale eenheid Zacheüs. Pastoor Sylvester bezorgt je een instant gelukkig gevoel, zijn aanstekelijke lach zal daar wel voor iets tussenzitten. Hij hoopt snel de inwoners van Wevelgem, Gullegem en Moorsele beter te leren kennen, en zelf nodigt hij iedereen uit naar hem toe te komen.

Sinds 1 juli zijn de vijf parochies van de drie deelgemeenten samengevoegd tot de pastorale eenheid Zacheüs Wevelgem-Gullegem-Moorsele. Zacheüs telt twee pastoors, pastoor Jan Parmentier en pastoor Sylvester Mpia Bokoma.

“Noem mij maar Sylvester”, zegt de goedlachse scheutist. Bij elk antwoord krijg je trouwens een brede glimlach cadeau.

Sylvester Mpia Bokoma (56) werd geboren in Beronge, een dorp in hartje Congo op de evenaar. Sylvester groeide op in een katholiek gezin als oudste van acht kinderen. In Beronge volgde hij het basisonderwijs in een missiepost gesticht door de missionarissen van Scheut. Daarna trok hij naar het klein seminarie in Bokoro, 600 km van thuis. Daar leerde hij de Vlaamse scheutist Etienne Lefevre kennen, die overtuigde Sylvester om te kiezen voor een leven als missionaris van Scheut.

Na zijn secundair onderwijs keerde hij terug naar zijn geboortedorp om er te werken tussen de Scheutisten.

De lokale paters stuurden hem naar Kinshasa om zijn opleiding tot priester aan te vatten. Hij volgde er noviciaat en drie jaar filosofie. Vervolgens trok hij naar Kameroen waar hij vier jaar theologie volgde.

Na afloop stuurde de congregatie van Scheutisten hem een lijst van landen waaruit hij kon kiezen om zijn pastoraal werk te verrichten. Hij verkoos Vlaanderen boven de Verenigde Staten, Kameroen en China. De vriendschap met de Vlaamse Scheutisten uit zijn geboortedorp heeft die keuze in grote mate beïnvloed.

De eerste sneeuw

Zo belandde Sylvester op 23 november 1993 in Vlaanderen. “Ik stapte van het vliegveld in de sneeuw”, lacht Sylvester. “Bizar, ik had nog nooit sneeuw van dichtbij gezien en bij mijn eerste stappen op Vlaamse bodem lag er een dun laagje.”

Zijn eerste stop was Leuven waar hij taalcursussen Nederlands volgde. Daarna leerde hij als stagiair het lokale parochiale werk kennen in Vlezenbeek bij Andelecht. In Koningsgooikt werd hij op pinksterzondag 1996 tot priester gewijd. In 1999 was zijn parochie De Brugse Poort in Gent, drie jaar later was dat Leuven om uiteindelijk in 2004 in Tienen te belanden waar hij 15 jaar verbleef.

“Normaal laat de congregatie ons niet langer dan 15 jaar op dezelfde plaats werken”, zegt Sylvester. “Maar omdat men mij over een korte periode in verschillende plaatsen had ingezet, vroeg ik om mij eindelijk eens volledig in een gemeenschap te kunnen inwerken. Nu ben ik weer helemaal klaar voor een volgende uitdaging.”

Dat die nieuwe uitdaging in Wevelgem ligt, heeft te maken met de wens van de congregatie om de Congolese scheutisten in Vlaanderen wat dichter bij elkaar te brengen. “Er zijn slechts vier Congolese scheutisten in Vlaanderen”, vervolgt Sylvester. “Voordien waren we verspreid over de verschillende provincies. Pater Martin had al langer zijn stek in Menen, onlangs kwam pater André Kalumba van Limburg naar Izegem en sinds juli ben ik dus werkzaam in Gullegem.”

“Als hier een goede voetbalploeg actief is, ga ik zeker kijken”

Het was allemaal wat vroeger gepland maar door corona liep de verhuizing van pastoor Guido Deman wat vertraging op. Wat Sylvester niet slecht uitkwam. “In al die jaren had ik nog nooit een sabbat kunnen nemen”, legt hij uit. “Persoonlijk had ik daar geen nood aan, maar door de situatie verbleef ik een tijd in de VS. Door corona duurde dat iets langer dan gepland, eind juli kon ik uiteindelijk het eerst voorgaan in de mis hier in Gullegem.”

Voetballiefhebber

Sylvester voelt zich al thuis in Gullegem. “Ik ken de mensen al een beetje, en zij mij al een beetje”, lacht hij. “Voordien woonde ik in Bost, een gehucht dicht bij Tienen. Het was een klein dorp maar door de nabijheid van de stad heerste er een stadsmentaliteit. Gullegem ligt ook wel dicht bij Wevelgem en de steden in de buurt, en toch voel je dat die stadsmentaliteit hier niet zo aanwezig is. Mensen op straat glimlachen naar je, ook de kinderen die mij maar even hebben ontmoet toen ik hen ging begroeten op school.”

Er wachten de Wevelgemse pastoors heel wat uitdagingen. Vijf parochies en vele vergaderingen zullen veel tijd en inspanningen vergen. Toch hoopt Sylvester in eerste instantie dat hij de inwoners leert kennen. “Het is zeker de bedoeling om sociale contacten te leggen en de inwoners te ontmoeten. Ik hoop dat ik de tijd kan vinden om naar de mensen toe te stappen en met hen te praten, via spontane ontmoetingen en niet alleen tijdens vergaderingen. In de toekomst zal ik ongetwijfeld de vele verenigingen leren kennen, dat is toch mijn doel. Kijk, ik ben van nature een open mens, men mag altijd naar mij toestappen, ik zal luisteren. Ik hoop dat mijn komst een verrijking is, ik kan heel veel leren van de cultuur van mijn Vlaamse broers en zussen. Ik hoop dat zij ook een beetje leren van mij.”

Een luide lach is het antwoord op de vraag naar zijn hobby’s. “Mijn hobby’s, tja, daar is momenteel geen tijd voor. Vroeger ging ik kijken naar het voetbal. Als je me zegt dat er in Gullegem een goede voetbalploeg is zal ik zeker eens gaan kijken. En als ik op bezoek ben in Congo, in mijn geboortestreek, ga ik steevast vissen.”

Jan Parmentier en Sylvester Mpia Bokoma gaan in beurtrol voor in elk van de vijf parochies. De plechtige aanstelling is gepland op 6 december om 10 uur in de kerk van Moorsele.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier