Jozef Van Acker is nu parochieherder in Haringe en Roesbrugge, maar voorheen was hij 42 jaar actief als missionaris in het Zuidoosten van Congo dat later Zaïre en weer Congo werd. Hij maakte er epidemieën van ebola, dysenterie en malaria mee, maar zelf was hij er nooit echt bang van.
Priester Jozef Van Acker woont in de pastorie in Haringe en hij helpt er bij parochiefederatie Poperinge-West op de parochies Haringe en Roesbrugge en soms ook in Abele. Hij is pas 90 jaar geworden en mocht recent ook zijn 65-jarig priesterjubileum vieren. Alles diende evenwel in eigen kring gevierd te worden omwille van het coronavirus dat al maanden ook in ons land het leven beheerst.
“Ik trok 70 jaar geleden naar Scheut, waar ik mijn priesteropleiding volgde en vijf jaar later tot priester werd gewijd. In 1955 vertrok is als missionaris naar de toen nog Belgische kolonie Congo, dat in 1960 een zelfstandig land werd onder de naam Zaïre. Ik ben er 42 jaar actief geweest en in 1998, toen ik 68 jaar oud werd, ben ik teruggekeerd naar ons land. Direct werd mij gevraagd om dorpsherder te worden in Haringe en door het priestertekort bedien ik nu ook Roesbrugge. Ondanks mijn 90ste verjaardag, hoop ik hier toch nog een aantal jaren actief te mogen blijven.“
“Ik doe dagelijks mijn bezoeken met de fiets en pas bij regen of veel wind, haal ik de auto uit de garage. Corona houdt ons nu allemaal al maanden in de greep, maar eigenlijk ben ik nog nooit bang geweest om zelf besmet te geraken. Ik heb immers in mijn Afrikaanse jaren in de regio Kasai in het Zuidoosten van het immense evenaarsland al heel wat meegemaakt. Maar ik zou hetzelfde leven direct weer willen doen. Mijn motto is en blijft immers om goed te blijven van kop tot teen”, zegt de optimistische pater van Haringe.
Geen risico nemen
Zowat iedereen weet dat men in Congo en uitgebreider in heel Zwart-Afrika niet over dezelfde medische mogelijkheden beschikt als hier in Europa. En toen pastoor Jozef begin dit jaar voor het eerst hoorde over corona, vermoedde hij direct dat dit de hele wereld zou kunnen overheersen. Maar voor het deel van Afrika tussen de Sahara en het zuiden was hij eigenlijk toch niet zo bang dat het daar zoals misschien wel verwacht een ware pandemie zou worden met enorm veel overlijdens.
Ik ben nog altijd goed van kop tot teen en ik hoop dat het zo blijft
“Neen, zelf ben ik ook niet bang geworden, al let ik natuurlijk altijd op om de opgelegde regels te volgen en zeker om zelf geen risico te nemen. Ik ben immers nog altijd goed van kop tot teen en ik hoop dat het zo blijft. En voor Zwart-Afrika ben ik ook niet echt bang. Ze hebben daar de laatste decennia immers al wat meegemaakt en er zijn altijd wel heel wat mensen gestorven, maar al hun epidemieën hebben gelukkig nooit het volk danig uitgedund.”
Doden door malaria
“Als missionaris maakte ik kennis met ebola, dat via de baviaan naar de mens werd overgezet. Eerst was er helemaal niets tegen te doen en toen kwam er gelukkig een vaccin, zodat zowat iedereen nu daarvan kan gered worden. Gelukkig heb ik nooit ebola gehad in de Kasai. Ebola zat immers meer rond de stroom in de Evenaarsprovincie. Via de radio hoorden wij over ebola, maar zelf ben ik toen nooit bang geweest.”
“En dan is er ook nog malaria, dat nog altijd zowat 100 miljoen mensen aantast en waarvan er nog altijd een miljoen sterven per jaar. En eigenlijk zou er aan malaria niemand meer mogen sterven, want er is medicatie genoeg. Maar diegenen die een kuur moeten volgen, denken na enkele dagen dat het niet meer nodig is om verder de pilletjes te nemen en zo raakt die epidemie spijtig genoeg nooit overmeesterd.” (PC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier