Paardenvissers stoppen na 15 jaar met frituur Bonbini in Koksijde

Paardenvissers Chris en Nele stoppen met de frituur om meer tijd vrij te maken voor het gezin en hun gezamenlijke hobby. © WVH
Redactie KW

De toonbank is leeg en de laatste frieten zijn gebakken. Na vijftien jaar hangen Chris Vermote (43) en Nele Bekaert (36) de schep voorgoed aan de haak van frituur Bonbini in Koksijde-Dorp. Ze willen nu meer tijd vrijmaken voor hun gezin en voor hun gezamenlijke hobby: garnaalvissen te paard.

“Bonbini betekent ‘Het ga je goed’. De zaak kreeg die naam van de eerste uitbaters, die grote fans waren van Curaçao”, weet Chris. “Ik ben ermee gestart in 2004 en een jaar later kwam Nele mij helpen, nadat zij was afgestudeerd als verpleegkundige en we in het huwelijksbootje waren gestapt. Ikzelf had beenhouwerij-traiteur gestudeerd en ik wist al lang dat ik een eigen zaak wou. Ik kom dan ook uit een echte zelfstandigenfamilie. We draaiden goed, maar de gouden jaren zijn nu voorbij. Er komt alsmaar meer papierwerk aan te pas, waardoor je steeds minder kan doen wat je zelf wil doen. Bovendien moet ik aan mijn pensioen beginnen denken”, stelt hij.

Naast elkaar

“Het eerste half jaar was moeilijk. Als je constant bij elkaar leeft en werkt, dan vallen er wel eens woorden, ja. Maar algauw raakten we op elkaar ingespeeld en vormden we een goed geolied team. Chris bakte meestal de frieten, ik het vlees”, zegt Nele. “Drie jaar geleden besloot ik echter om als verpleegkundige te gaan werken en hier nog maar af en toe bij te springen. Maar dan waren we juist te weinig bij elkaar. Als friturist werk je namelijk wanneer anderen niet werken en omgekeerd. We leefden te veel naast elkaar. Daarom besloten we twee jaar geleden al dat we op zoek zouden gaan naar overnemers en die hebben we nu dus gevonden. Vanaf eind januari staat hier een vrouw uit de streek, met ervaring in de stiel.”

Nine to five

Nele werkt ondertussen als adjunct-hoofdverpleegkundige bij woonzorgcentrum Ter Linden in Veurne. Chris is momenteel nog op zoek naar een nieuwe job. “Liefst nine to five, zodat ik daarna nog tijd vrij heb voor onze drie kinderen en de drie boerenpaarden. Ook mijn bijberoep, het maken van strandnetten voor hobbyvissers, wil ik zeker blijven uitoefenen. Ik wil het zelfstandigenleven nog niet voorgoed de rug toekeren”, knipoogt hij.

Garnaalkroketten

De frieten is Chris na al die jaren nog niet beu. “Integendeel, ik zou er elke dag kunnen eten. Wij zullen hier dus zelf zeker nog terugkeren, temeer omdat we maar een paar huizen verder wonen.” Dan zal hij het wel zonder de zelfgemaakte garnaalkrokketten – met zelf gevangen garnalen – moeten stellen, de grote specialiteit van de frituur. “Het pellen deed ik niet zelf. Dat doet mijn moeder, zo’n 7 à 8 kilogram per dag. Maar al de rest wel: vangen, koken, bouillon en roux maken, rollen en bakken”, overloopt hij het hele proces. Op 24 uur tijd maakte hij zo’n 300 stuks.

“Daar kruipt veel tijd in, ja. Maar als je er waardering voor krijgt, dan doe je dat met plezier. Sommigen kwamen speciaal daarvoor naar hier. We zullen onze garnalen trouwens zelf blijven verwerken in kroketten. Zij het weliswaar op kleinere schaal, voor onszelf en voor vrienden”, besluit het paardenvisserskoppel.

(WVH)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier