Enkele dagen nadat zijn papa Herman Tanghe (62) om het leven kwam na een aanrijding in Esen, veroorzaakt door een roekeloze automobilist, probeert zijn oudste zoon Yossif, net 18 geworden, de draad weer op te pikken. Hoe moeilijk dat ook gaat. “Hij was mijn alles en ik voelde me nog nooit zo eenzaam sindsdien”, zegt Yossif bedroefd. “Maar ik weet dat hij zou willen dat ik zijn taak in het gezin verder zet, dus doe ik dat.”
Vijf dagen nadat de 62-jarige Herman totaal onverwacht en brutaal uit zijn leven werd gerukt, vindt zijn oudste zoon Yossif (18) de moed om een ode te brengen aan zijn papa. Herman overleed zaterdagochtend bij een zwaar verkeersongeval in Esen, bij Diksmuide. De man was bij hem thuis in Vladslo vertrokken om iets met zijn fiets te gaan leveren toen hij van het fietspad werd gemaaid door een auto.
K.K. (32) botste bij een driest inhaalmanoeuvre op zijn voorligger en ramde daarna nog drie wagens. Daarbij werd ook Herman dodelijk geraakt. Herman had drie kinderen met Natascha, met wie hij 16 jaar samen was, en nog een dochter uit een andere relatie. Op de dag van zijn overlijden werd zijn kleinzoon net één jaar.
Ontzettend eenzaam
“Ik vond de kracht niet om te reageren na papa’s overlijden”, zegt Yossif. “Ik ben volledig van de kaart. Sinds zaterdag voel ik mij ontzettend eenzaam, hoeveel steun er ook is in de familie. Papa was de slimste en handigste persoon die ik ken. Hij betekende ontzettend veel voor mij en mijn broer en zus. Hij was mijn steunpersoon en levensbegeleider en ik kan maar niet accepteren dat hij door het roekeloos rijgedrag van een ander dood is. Iemand die zo rondrijdt, houdt er ook dergelijke manier van leven op na. Dit was geen gewoon ongeval.”
Plots volwassen
Yossif worstelt enorm met zijn gevoelens. De jongeman is nog maar enkele weken geleden 18 jaar geworden. “Mijn leven wordt compleet omgegooid”, zegt hij. “Dit zag ik nooit aankomen. Nooit had ik gedacht dat ik in één klap op deze manier zó volwassen moest worden. Ik wou nog zoveel leren van papa, nog zo vaak zijn zoon zijn. Ik ben zo verdrietig en denk vaak dat ik elk moment kan stilvallen. Maar dat wil ik niet, en ik doe er mijn uiterste best voor. Ik weet dat papa over mijn schouder meekijkt en me begeleid in wat ik doe. Hij zou niets liever willen dat ik zijn taak in ons gezin verder zet en ik beloof hem ook uit de grond van mijn hart dat te doen.”
Vaarbrevet
Herman had net zijn eerste dag als leerkracht achter de rug in het VTI van Diksmuide. “Een droom van hem, die hij nog kon waarmaken, al was het dan maar voor één dag”, vervolgt Yossif. “Een andere droom van hem was zijn vaarbrevet halen. Alles was gepland, maar het zal er nooit meer van komen. Gelukkig konden we wel nog één droom samen verwezenlijken toen hij me leerde rijden met de auto. Voor dat en zoveel andere dingen ben ik hem eeuwig dankbaar. Ik hoop dat hij rust in vrede en beloof dat ik mijn leven verder zet als een ode aan hem”, besluit Yossif. (JH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
