Sabine Van Paemel overleden, bekende kunstenares met hart voor dieren

De bekende kunstenares Sabine Van Paemel is overleden in Leke op zondag 5 maart. Ze werd geboren in Diksmuide op 1 mei 1964. Sabine was in de eerste plaats de lieve echtgenote van Filip Werbrouck, de warme mama van Judith en Florence en de knuffeloma van Elisa, Jules en Charlie, maar ze was bovenal ook een internationaal geprezen kunstenares, een altijd opgewekte galerijhoudster en een enorme dierenvriend.

“Het is pas toen ze 40 werd dat mama begon met schilderen, olie op doek”, vertelt dochter Florence. “Eerst landschappen, maar dat lag haar niet zo. Op een moment had ze constant dromen over mensjes. Telkens weer diezelfde droom tot op het moment dat ze haar eerste mensje op doek zette, toen stopten de dromen. Ze begon steevast met het linkeroor en wist vooraf niet hoe het mensje er uiteindelijk zou uitzien. Die mensjes waren heel typerend voor haar, het waren ook de mensjes die haar faam bezorgden tot ver buiten België.”

Eigen kunstgalerij

Voor ze begon met schilderen deed Sabine restauraties aan antiek. Ze kocht haar antiek in Engeland. “Tot op een moment de antiek en de mensjes in elkaar overvloeiden en ze haar eigen kunstgalerij startte. Eerst enkel met haar eigen werk, daarna met de werken van vele andere kunstenaars, ook internationaal talent. Alle takken van de kunst kwamen bij haar aan bod: schilderen, beeldhouwen, glaskunst uit Murano en andere”, aldus Florence. “Ze had ook heel veel contacten met o.a. Servische, Italiaanse en nog tal van andere kunstenaars die vereerd waren om in haar galerij te kunnen exposeren. Het bijzondere aan haar was dat ze altijd tijd nam voor iedereen, ze was altijd bereid mensen met raad en daad bij te staan en te helpen. Zij was ook de persoon aan wie ik als eerste stijladvies vroeg. Hoewel we beiden een andere stijl hebben, kon ze mij perfect aanvoelen en raad geven. Het was een heel zorgzame mama en oma, vooral naar onze kleine Charlie toe, die haar oogappel was en met wie ze zo gelukkig was, zo blij dat ze hem nog mocht kennen.”

Hart voor dieren

Sabine was een dame in de echte betekenis van het woord: stijlvol, toegankelijk en altijd opgewekt en vriendelijk, iemand waar je van op aan kon en hartelijk in omgang met iedereen. Daarnaast had ze een groot hart voor dieren. “Zelf had ze een tijdlang vier honden. Eentje is overleden na 16 jaar. Die hondjes hadden hun paradijs gevonden: hun eigen plekje in het gezin, maar ze had ook sierkippen die tot bij de keuken mochten komen, ze hielp gewonde vogels weer op de been. Ze had een bijzonder hart voor dieren waar iets mis mee was, zo is ze ook aan Lila de Bulgaarse herder geraakt. Ze deed vrijwilligerswerk in een dierenasiel en leerde daar Lila kennen: een hond met heupdysplasie aan beide heupen. Lila moest een dure operatie ondergaan aan beide heupen en mama zette een crowdfunding op om de operaties te betalen. Dan most Lila een plaats vinden om te herstellen: zes maand voor de ene heup en zes maand voor de andere. En ja, hij bleef bij mama, na een jaar kon ze hem niet meer laten gaan en bleef hij bij haar wonen.”

“Mama was iemand die bij vele mensen een diepe indruk naliet en ook door heel wat mensen zal gemist worden”

“Ook Chili, een mengeling tussen een pincher en een chihuahua, kwam van het asiel. Ook dit was een hondje met een rugzak: het arme dier werd door de brandweer gered uit een brandend huis en niemand kwam hem ophalen, een schichtig bange hondje dat bij mama een warme thuis vond, hij week geen ogenblik van haar zijde, ook niet tijdens haar ziekte. Mama was iemand die bij vele mensen een diepe indruk naliet en ook door heel wat mensen zal gemist worden”, besluit Florence.