Amper 14 dagen nadat bij Eric Pinket een coronabesmetting was vastgesteld, is hij vrijdag overleden in het ziekenhuis. Eric Pinket is een monument in de geschiedenis van KW, want meer dan 30 jaar lang stond hij als editieredacteur aan het hoofd van de Roeselaarse editie van De Weekbode. Onder de welbekende initialen EP schreef hij vele honderden artikels. Hij ging in 2004 met pensioen en genoot aan de zijde van zijn vrouw Marie-Paule Verfaillie van het actieve leven als senior.
Eric Pinket werd op 10 januari 1946 geboren in Passendale. Op de middelbare school in het Klein Seminarie al maakte hij graag opstellen en hij was ook bepaald nieuwsgierig van aard. Ideale kwaliteiten om journalist te worden. Maar toch ging hij als jonge twintiger, met een diploma maatschappelijk assistent op zak, eerst als presentator aan de slag bij de toenmalige radiocentrale van Oscar Ballière in Roeselare. Hij had immers iets met muziek, want als zanger-gitarist bij The Young Ones ging hij als jonge knaap al spelen in de balzalen in Roeselare en omgeving. Maar algauw kwam hij in contact met De Weekbode, waar hij als losse medewerker een tienerrubriek had met nationale en internationale onderwerpen.
Het was uiteindelijk redacteur Jacques Vandenbogaerde die hem vroeg of hij niet als vaste journalist in dienst wou komen. En zo werd Eric redacteur voor de edities Torhout en Ieper, later voor Roeselare.
Op de redactie van De Weekbode kon Eric het uitermate goed vinden met toenmalig hoofdredacteur Emiel Ramoudt. Hij had een grote bewondering voor de man: niet alleen voor zijn journalistieke en literaire kwaliteiten, maar evenzeer voor zijn engagement in het Roeselaarse socio-culturele leven. Na zijn pensioen is Eric dan ook een van de grote voortrekkers geworden van de vzw Erfgoed Emiel Ramoudt.
Geliefde collega
Ook Eric had een heel sterke band met Roeselare, dat hij van binnen en van buiten kende. Hij bouwde De Weekbode uit tot Het Staatsblad van Roeselare. Hij had een erg rake, soms kritische pen en droeg journalistieke objectiviteit hoog in het vaandel, maar evenzeer waren zijn teksten doorspekt met humor en zin voor relativering. Zo was Eric ook als mens, en dat maakte van hem een gewaardeerde en geliefde collega. Waar ook ondergetekende als jong groentje in het vak heel veel heeft van geleerd.
In oktober 1994 kreeg Eric, die toen in Oostnieuwkerke woonde, een zware tegenslag te verwerken toen zijn echtgenote Jeannine Deruytter overleed. Maar hij vond nieuw geluk aan de zijde van Marie-Paule Verfaillie, met wie hij in Tielt ging wonen. Het was overigens zijn goeie vriend oud-burgemeester Daniël Denys van Roeselare die het huwelijk voltrok.
De laatste jaren van zijn loopbaan kon Eric zich meer op het zuiver schrijvende werk richten, en dat was ook wat hij het liefste deed. Hij was de auteur van heel wat interviews en reeksen die door de Roeselaarse lezer sterk werden gewaardeerd.
Na vaccinatie
In 2004 ging Eric met pensioen en hij was vastbesloten om daar nog een heel mooie tijd van te maken. Met zijn vrouw trok hij er graag op uit, vaak met de fiets, maar ook wandelen met de hond stond vaak op het programma, naast lezen, muziek, en – met mate – genieten van een lekker glas of een fijne maaltijd. Hij was nog in uitstekende gezondheid, maar veertien dagen geleden is hij, amper drie dagen nadat hij zijn eerste vaccinatie had gekregen, besmet geraakt door het coronavirus. Een paar dagen later werd hij opgenomen in het ziekenhuis, waar het erg snel is gegaan: hij is er overleden op vrijdag 7 mei 2021.
Eric was de pa van Jurgen Pinket (tuin- en landschapsarchitect en lesgever), Pascal Theys en Evelyne Theys, en de opa van Lucille, Lena, Robin, Milan, Ella, Jasper en Anouk. Wegens de huidige sanitaire maatregelen vindt de uitvaartdienst plaats in beperkte kring.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier