Luc Aernout, liefst veertig jaar vrijwilliger bij het Blauwe Kruis, is niet meer. Na een strijd tegen darmkanker en later problemen met de galwegen overleed de Bruggeling vorige week dinsdag 3 augustus. Hij werd 57.
In december vorig jaar kreeg Luc Aernout van zijn artsen te horen dat hij nog maar veertien dagen te leven had. Een oplossing voor de woekerende kanker in zijn galwegen kon niet meer gevonden worden. Maar Luc vocht en stelde zijn deadline telkens uit. “Half maart ging ik toch nog eens de artsen opzoeken. Hun reactie: leef jij nog?”, deed Luc Aernout eerder dit jaar uitgebreid zijn verhaal in deze krant. Op 13 april kon hij zelfs nog zijn 57ste verjaardag vieren én wilden de artsen nog eens iets nieuw proberen om zijn leven te verlengen. Maar dat had niet het verhoopte resultaat en op 3 augustus moest hij uiteindelijk toch zijn strijd staken.
wilskracht
“Luc, dat was een doorzetter, een vechter”, vertelt zijn echtgenote Linda Rosseel. “Hij geloofde niet dat hij zou doodgaan. Zijn grote wens was om thuis te sterven, maar dat is helaas niet gelukt. Dat kwam eigenlijk ook door Lucs wilskracht. Ook al wist hij dat het einde dichterbij kwam, toch wilde hij nog eens naar het ziekenhuis om zich te laten testen in de hoop dat ze nog iets zouden vinden. Maar dan is het snel gegaan. Toch komt Luc straks naar huis. Zijn asurne zal een speciaal plaatsje in huis krijgen. Daarvoor had Luc met wijnkistjes een kastje in elkaar geknutseld.”
34 jaar cipier
Luc Aernout werd geboren op 13 april 1964. Hij begon zijn carrière als elektricien bij het leger. In 1987 trouwde hij met Linda Rosseel en beiden namen deel aan de testen om cipier te worden. Samen werkten ze 34 jaar in de Brugse gevangenis. “Luc was op een half jaar van zijn pensioen. We koesterden al plannen om veel te reizen en veel te gaan eten… We zouden de ene last minute na de andere boeken. Hij was een bourgondiër. Dat viel hem het zwaarst tijdens zijn ziekte: dat door corona de horeca gesloten was en dat hij op het einde niet meer alles kon eten wat hij wilde. Toch hebben we de laatste maanden nog veel quality time gehad, iets waar ik heel dankbaar voor ben. Ik zag Luc écht heel graag en zal hem enorm missen.”
Blauwe kruis
Naast een bekend cipier, schutter bij de Koninklijke Kruisbooggilde Sint-Joris en Sint-Denijs was Luc vooral bekend als vrijwilliger bij het Blauwe Kruis. Liefst veertig jaar werkte hij zich kosteloos uit de naad voor de dieren in het asiel. Eerst als manusje-van-alles, daarna als hoofdpropagandist en hoofdinspecteur. Daarbij zorgde hij voor extra financiën en bemiddelde hij als er klachten over dierenleed waren. Met de komst van de Brugse dierenpolitie werd die taak overbodig, al temperde dat zijn werklust voor de asieldieren niet. “Zelfs op zijn ziekenbed in het ziekenhuis regelde hij nog advertenties voor het boekje van het Blauwe Kruis… Ook voor het asiel zal dit een groot verlies zijn.”
Aan de familie en vrienden van Luc biedt de redactie van Brugsch Handelsblad haar oprechte deelneming aan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
