Collega’s brengen gewezen postbode Bruno Bailleur (47) laatste eerbetoon in Wervik

De collega's van Bruno Bailleur vormden in de omgeving van de aula (Hansbekestraat) een erehaag voor de overleden postbode.© LVW
De collega's van Bruno Bailleur vormden in de omgeving van de aula (Hansbekestraat) een erehaag voor de overleden postbode.© LVW
Redactie KW

In de aula van de parkbegraafplaats in Wervik vond maandagnamiddag in beperkte familiekring de uitvaart van postbode en gewezen wielrenner Bruno Bailleur (47) uit Wervik plaats. Hij verloor de strijd tegen een slepende ziekte.

Destijds koerste Bruno in de kleuren van het toenmalig KSV Deerlijk. Begin de jaren 2000 hing hij de fiets aan de haak. In een deel van de Hansbekestraat brachten collega’s en ex-collega’s van Bpost coronaproof een laatste eerbetoon. Op de parking aan de aula vormden de postauto’s en scooters een erehaag.

Bruno was de echtgenoot van Lindsey Seys en papa van Siebe en Silke. Lindsey is bestuurslid van basketbalclub BBC Wervik, zoon Siebe speelt er bij BBC Two. Twee dagen voor Kerstmis moest Bruno met de ambulance naar het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper. Om het in wielertermen uit te drukken: het werd helaas zijn allerlaatste rit. De vijand was te sterk. Ondanks alle behandelingen, operaties, medicaties en goede zorgen haalde Bruno de finish niet meer. Hij kon niet meer.

Getuigenissen

Ook enkele gepensioneerde collega’s tekenden present. Zoals Luc Decorte en Josiane Vanhuysse, ereburger van de stad Wervik. De uitvaart was te volgen via een livestream op Facebook. Jean-Pierre Leleu overliep het leven van Bruno. “Hij heeft er tijdens zijn ziekte alles aan gedaan om het gewone leven verder te zetten”, aldus Jean-Pierre. “Zijn job als postbode was op zijn lijf geschreven.” Jean-Pierre las enkele getuigenissen van zijn collega’s voor. Zoals ‘Bruno, jij was een top collega en een sfeermaker. We zullen je nooit vergeten, bedankt voor alles.’

Op het bidprentje staat deze aangrijpende tekst: ‘Kanker, het had je volledig in de macht, vechten en nog eens vechten, wat kostte dat veel kracht. Je wilde niet weg, maar bij ons zijn. De strijd was oneerlijk, je wilde nog verder maar verloor het gevecht, volkomen onterecht. Wat was je sterk!’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier