‘Broere’ Boyd Warnez krijgt sereen afscheid

© (Foto AV)
Redactie KW

In een afwisseling van getuigenissen, foto’s en liedjes waar hij van hield, namen familie, vrienden en kennissen deze namiddag afscheid van de 22-jarige Boyd Warnez voor wie deze wereld afgelopen weekend te klein geworden was. Het werd een moment van herinneringen ophalen en samen zoeken naar een ‘waarom’ waarop misschien ooit nog een antwoord komt.

“Ineens is het leven kil en zinloos en moeten wij loslaten”, begon de lector met dienst de rouwplechtigheid. “Omdat Boyd zelf zo warmhartig was en roekeloos en vol vuur door het leven scheurde, was zijn kist omgeven door bloemen en kaarsen. Van die laatste mochten de aanwezigen er aan het eind van de dienst eentje meenemen: om te doen branden als ze ‘Boydy’ of ‘Broere’ missen.

Zus Newt vertelde hoe haar broer een groot hart had voor iedereen. Hoe charmant, superlief en behulpzaam hij was, met haar kon ruziemaken tot ze zich ver van de bende steeds weer verzoenden en twee handen op één buik waren. En hoe hij nu van over haar schouder zal moeten waken om te zorgen dat ze een volwassen vrouw wordt.

De mensen van de Kortrijkse Bar Luxe vroegen zich af hoe ze nu verder moeten zonder ‘dat stikske verdriet’.

“Waarom toch”, is de vraag die zijn vriendin Charlotte – zijn eerste liefde – zichzelf blijft stellen. “Ik heb zo veel met je beleefd en gezien hoe geliefd jij was zonder dat je dat blijkbaar besefte. Vrienden Tijs en Impe hadden het vooral over Boyds trots om wat hij wist te bereiken. Een reactie die ook terug kwam in het getuigenis van zijn ouders, die werd voorgelezen door vriendin en schepen Lobke Maes. Hieruit bleek dat Boyd voor de horeca geboren was. In 2015 begonnen in het Kleine Meer, had hij als pintentapper echt zijn ding gevonden. En was hij apetrots op wat hij al had verwezenlijkt. Als fuifnummer, feestbeest en vriend van iedereen, was hij overal graag gezien.

“En dan is het plots gedaan. Zullen wij of willen wij echt weten wat zich in dat hoofd heeft afgespeeld”, vatte Lobke de gevoelens van de ouders samen. “Wij hebben moeten loslaten en kunnen alleen maar hopen dat er ooit een terugzien komt.”

Enkele skatersvrienden zorgden er met een muurschildering aan de sporthal recent alvast voor dat Boyd niet zomaar vergeten geraakt. Aan de laatste groet op het einde van de dienst leek alvast geen eind te komen. (AV)