In zijn woning in de Magdalenastraat in Wervik is André Van de Moortele (77) overleden. Hij verloor de oneerlijke strijd tegen een slepende ziekte. André was destijds de laatste bierhandelaar in de Tabaksstad. Zes jaar geleden ging hij op pensioen. André stond bekend voor zijn uitstekende service naar allerlei verenigingen, clubs en organisaties toe. Wervik verliest weer een volksmens, een icoon.
André Van de Moortele was de echtgenoot van Mia Vandergucht en vader van drie kinderen Hilde, Cathy en Yves. Er zijn daarnaast vijf kleinkinderen Silke, Lana, Eva, Michelle en Aico.
André trad in de voetsporen van vader Adelard en grootvader Polycarpus. Op zijn veertiende begon hij bij zijn vader in de bierhandel te werken. Veertig jaar geleden waren er in Wervik nog 28 bierhandelaars. In 1974 nam André de zaak van zijn vader over.
Zwaar beroep
Zijn magazijn bevond zich in de Zannekinstraat, een zijstraat van de Ten Brielenlaan. Toen het huurcontract afliep en voor drie jaar moest worden verlengd, besloot André na een leven van veel en hard werken dat het tijd werd om met pensioen te gaan. Jarenlang leverde hij bij particulieren onder meer bier, water en limonade. Als bierhandelaar had André alvast een zwaar beroep. Trekken en sleuren aan bakken en vaten. Bij de mensen thuis de bakken naar de kelder dragen.
Zijn werk was zijn passie, hij stond altijd klaar om de dorstigen te laven
Zoon Yves
“Vrolijk fluitend werkte mijn papa dag in dag uit, zeven dagen op zeven, week in week uit, jaar na jaar”, reageert zoon Yves. “Zijn werk was zijn passie, hij stond altijd klaar om de dorstigen te laven. Tot als prillige zeventiger bleef hij trouw op post om de klanten te kunnen bedienen. Wat een prestatie. Ontelbare cafés, wijkfeesten, familiefeesten, jeugdbewegingen…werden met plezier bevoorraad door mijn vader. Altijd optimistisch en goedgezind. Door zoveel generaties gekend.”
“’Zet eentje van de brouwer’, velen hebben mijn vader deze zin horen zeggen. ‘Kan je ons komen depaneren, we zitten zonder bier?’, een vraag die mijn papa zoveel werd gesteld, veelal op de meest onmogelijke uren. Naast André de ‘biermarchand’ was hij ook de uiterst zorgzame en liefdevolle man van mijn moeder. Onvoorwaardelijke liefde. Altijd al het mogelijke gedaan om haar zó gelukkig te maken. Bewonderenswaardig. Ware liefde.”
Harde vechter
André Van de Moortele maakte na zijn pensioen graag in het stadscentrum een wandeling. Zelfs toen hij al ziek was. “Mijn papa was een keiharde vechter”, zegt Yves. “Onvoorstelbaar hoe hij zo dapper vocht tegen die smerige ziekte. Elke dag opnieuw dankbaar voor weer een extra dag. En nog steeds was zijn hoofdbekommernis om te zorgen. Zorgen voor ma, zijn kinderen en kleinkinderen. Zichzelf steeds op de laatste plaats zetten. Gelukkig zijn met ons geluk. Maar hoe sterk en optimistisch papa ook was, het mocht niet zijn.”
Het afscheid vindt volgens de wens van André plaats in alle intimiteit. (ED)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
