Overleden Ieperse kunstenaar ontwierp eigen doodskist

De kunstenaar ontwierp zijn eigen kist zes jaar geleden al. (gf)
Bram Vanlerberghe

De bekende Ieperse kunstenaar Willy De Bever is op 83-jarige leeftijd overleden. De uitvaartplechtigheid had plaats in intieme kring omwille van de geldende coronamaatregelen. “Anders hadden de kerk en aula zeker bomvol gezeten”, weet zijn dochter Ingburg De Bever wel zeker. En dan hadden de aanwezigen ook de prachtige fleurige kist gezien. Een kist die de overleden kunstenaar nog zelf vervaardigd heeft.

Kunst liep zowat als rode draad door het leven van Willy De Bever, die nog vele uren per dag schilderde. “Zes jaar geleden heeft hij zijn kist gemaakt. Papa werkte op het gevoel. Hij kon een werk maken in een dag. Aan andere werken kon hij een maand bezig zijn.”

En zes jaar geleden ontstond het idee om zijn eigen kist te beschilderen. “Hij wilde in zijn eigen kist begraven worden. Mama heeft voor de bekleding gezorgd, mooi in witte zijde. Hij heeft ook een kist gemaakt voor mijn mama. Toen we afscheid namen, was ik verrast dat het zo mooi was. Dat was toen ook de eerste keer dat ik het resultaat had gezien. We moesten ook een boodschap toevoegen aan de kist. Dat is toch zo mooi als je dat kan meedragen in het graf”, vertelt dochter Ingburg De Bever, die samen met haar man Francky Vandendriessche in Lichtervelde Bloemen Vandendriessche runt. “In onze job komen we ook vaak in contact met begrafenisondernemers. Afscheid nemen, is erg, maar waarom moet dat met donkere kleuren? Met bloemen is dat net zo. Iedereen kiest altijd voor wit, maar wij hebben gekozen voor zonnebloemen. Dat waren zijn lievelingsbloemen. De mooie kleuren zorgen overigens voor blijdschap.”

Willy De Bever in zijn eigen atelier. (foto EG)
Willy De Bever in zijn eigen atelier. (foto EG)© EG

Zelfs tot de allerlaatste dag lag de focus op kunst en schilderen. “De dag voor zijn overlijden heeft hij nog een werk gemaakt en zei hij: dit is niet mijn laatste werk. Soms zei hij tegen ons: ik heb een goede periode. Dan kon hij elke dag een schilderij maken. Dan ging dat vanzelf.”

De dag voor zijn overlijden heeft hij nog een werk gemaakt

En er waren ook donkere periodes, maar ook daar haalde de kunstenaar inspiratie uit voor zijn werk. Toen Willy afstudeerde aan het VTI in Ieper volgden drie jaar aan de Saffraanberg, de koninklijke technische school van de Luchtmacht. Hij was tien jaar beroepsonderofficier. In die periode maakte hij zijn eerste zwart-wit pentekeningen, litho’s en ontwerpen voor publiciteitsaffiches. Tot hij halsoverkop naar Congo moest in de periode van de onafhankelijkheid. Daar ontsnapte hij aan de dood toen de helikopter waarmee hij een missie had moeten uitvoeren, neerstortte in het Tanganyikameer. In die periode maakte hij vooral donkere olieverfschilderijen. “Papa zei dat hij in zo’n periodes zijn beste werken maakte. Ik denk dat veel kunstenaars zich daarin herkennen.”

Beïnvloed door Salvador Dali

Ziekte kluisterde de kunstenaar in 1975 enkele maanden aan zijn bed. Dat had eveneens een invloed op zijn werk. “Als reactie op die sombere levensperiode ben ik met veel kleuren beginnen schilderen en later hebben ook het licht van de Spaanse zon en Salvador Dali mij beïnvloed”, liet hij drie jaar geleden in deze krant optekenen naar aanleiding van zijn allerlaatste tentoonstelling. Zijn werken werden naar eigen zeggen een explosie van kleuren, sterk expressionistisch en steeds abstracter. De kunstenaar organiseerde zelf heel veel tentoonstellingen – onder meer in zijn eigen atelier – maar nam ook deel aan groepstentoonstellingen, zoals Buren bij Kunstenaars. “Mijn papa was ook kleurenblind, wat ervoor zorgde dat hij met zo’n felle kleuren werkte”, weet Ingburg.

Dochter Ingburg bij een van de vele schilderijen. (foto BV)
Dochter Ingburg bij een van de vele schilderijen. (foto BV)

De passie voor kunst deelde Willy met zijn vrouw Nini Lambert. “Ze hadden een heel mooi atelier. Papa vertoefde er heel graag. Mijn papa was 30 jaar met pensioen, maar hij heeft zich geen dag verveeld. Mama beeldhouwt met hout. Ze hadden elk hun plaats in het atelier. Papa genoot ook wel van die rust.”

Ik vroeg hem eens waarom een schilderij altijd vierkant moest zijn: “Waarom maak je eens geen rond schilderij?”

Doorheen de jaren evolueerde het werk van de Ieperse kunstenaar. Ook zijn dochters Ingard en Ingburg en de kleinkinderen inspireerden hem daarbij enorm. “Ik vroeg hem eens waarom een schilderij altijd vierkant moest zijn. Waarom maak je eens geen rond schilderij? Ik gaf hem ook ideeën en dat apprecieerde hij enorm. De grootste trots die hij had? Dat hij een werk kon verkopen. Dat is altijd de voldoening van een kunstenaar. Hij is er zeker niet rijk van geworden, maar dat was wel een mooi extraatje.”

“We hebben eigenlijk niet veel gepraat over praktische zaken. Papa heeft wel nog aan elk van ons een schilderij geschonken. Dat vond ik enorm mooi. Ik heb eigenlijk geen afscheid willen nemen, want voor mij leeft hij verder. In de kunst en de herinneringen. Ik zal nog veel uit die creativiteit halen. Zelf zijn we ook jaren naar de tekenacademie in Ieper geweest. Nu merken we wel dat we daar zaken van mee dragen. Kunstenaar zijn is een gave.”

Willy De Bever zorgde zelf nog voor de tekst op het bidprentje. (gf)
Willy De Bever zorgde zelf nog voor de tekst op het bidprentje. (gf)

En de familie mocht heel veel steunbetuigingen in ontvangst nemen. “Online hebben we heel veel steunbetuigingen ontvangen. Stad Ieper wil hem nog eren. Ze zullen hem niet vergeten, want ze hebben ook een aantal van zijn werken gekocht. Papa heeft veel tentoonstellingen georganiseerd en hij kreeg veel steun van de stad.”