Oudste slagersfamilie van Brugge stopt

Slagerij Van Daele in Sint-Andries sluit in het najaar de deuren. Wegens een gebrek aan opvolging komt daarmee een einde aan meer dan honderd jaar traditie. “Hopelijk vinden we tegen september nieuwe eigenaars”, zegt slager Francis Van Daele.

Francis Van Daele (54) en zijn vrouw Kim Saunders hebben altijd honderd procent voor hun zaak geleefd, maar op 18 september komt daar een einde aan. De slagerij langs de Gistelse Steenweg sluit de deuren. “Onze slagerij is altijd op de eerste plaats gekomen. De klant moest tevreden zijn. Meer dan dertig jaar hebben we daar alles voor gedaan… Maar vooral er heel veel voor gelaten”, zegt Francis.

“Mijn gezin en onze eerste kleinzoon Mats, die twee maanden geleden werd geboren, komen nu op de eerste plaats. De toekomst van de slagerij is momenteel nog onduidelijk. Een overname ligt ook minder voor de hand dan bij een bakkerij, waar je dan de recepten van kunt overnemen. Met vers vlees ligt dat moeilijker: daar is geen kant-en-klaar recept voor. Vlees is een passie en een feeling die je niet zomaar kunt aanleren op school. Maar we hopen alsnog gemotiveerde overnemers te vinden, en desnoods wordt het geen beenhouwerij maar een viswinkel. Daar heeft Sint-Andries ook nood aan”, klinkt het.

Lange traditie

Nu Francis stopt als slager, komt een einde aan meer dan honderd jaar traditie in de oudste slagersfamilie van Brugge. Al omstreeks 1850 had de familie Van Daele een vleeskraam in het Beenhuis in de stadshallen. Emiel Van Daele startte later met zijn beenhouwerij langs de Gistelse Steenweg in Sint-Andries, en in 1911 kocht hij langs diezelfde weg twee huizen op. “Onze huidige slagerij”, zegt Francis Van Daele, de laatste telg van het slagersgeslacht.

Emiel was zijn grootvader. “Hij hield hier zijn eigen koeien, die hij ook zelf slachtte. Uit het huwelijk met zijn tweede vrouw zijn er drie kinderen voortgekomen. Eén daarvan was mijn vader Fernand, die de winkel jarenlang samen met zijn moeder heeft uitgebaat”, vertelt Francis voort.

(lees verder onder de foto)

In 1962 nam Fernand Van Daele de slagerij over met zijn vrouw Mariëtte. “Mama helpt vandaag ook nog altijd mee”, zegt Francis, die in 1988 als derde generatie aan het roer kwam met zijn vrouw Kim. “De lat lag hoog: mijn ouders zwoeren bij kwaliteit en voerden service hoog in het vaandel. En de mensen kwamen daarvoor… Wij mochten dus niet falen!”

Focus op vers vlees

Begin jaren negentig vernieuwde Francis de winkel volledig en kwamen er wat nieuwe producten bij. “Maar het hoofdproduct is altijd vers vlees gebleven. Heel traditioneel”, aldus Francis. Hij is daar trots op. “Ondanks alle tegenwind van slechte publiciteit, gekkekoeienziekte, varkenspest, dioxinecrisis, vogelgriep, dierenleed en vegetarisme – vooral de jeugd zoekt nu alternatieven – kan ik met fierheid zeggen dat onze slagerij tot op vandaag nog altijd stand houdt met hoofdzakelijk vers vlees. Iets wat bij vele anderen allang geen prioriteit meer is. We hebben ook altijd gestreefd naar de perfectie, of, op z’n Brugs gezegd: ‘k en der nooit me min klakke no gesmeten. Als het dan toch eens een keer niet lukte, ging ik kapot van de stress.”

We hopen overnemers te vinden. Maar desnoods wordt het een viswinkel

Hoe hij in die veranderende slagerswereld toch stand hield? “Dat is ervaring. En de herkomst van je product kennen. Ons lamsvlees komt van Sluis, tegen ‘t Zwin. Onze varkentjes van Van De Walle, uit Varsenare. Hier vlakbij”, zegt Francis. “Ook eerlijke en gezonde ambachtelijke charcuterie vonden wij een erezaak en daarom zetten wij de traditie voort van zelf gekookte hammen zonder brol – een slagzinnetje dat onze vaste klanten bekend in de oren zal klinken. En voorts ook filet d’Anvers, bloedworst, hoofdvlees, spek en paté.”

Aangezien zijn vader Fernand ook een verwoed jager was, kreeg het wildseizoen altijd speciale aandacht bij beenhouwerij Van Daele. “En vers wild is een vak apart”, zegt Francis. “Je moet daar met de grootste zorg mee omspringen.” De wildpasteien en confituren van beenhouwerij Van Daele genoten een uitstekende reputatie.

Schoolvervoer

Het is met spijt in het hart dat Francis straks de deur van zijn slagerij dichttrekt. “Heel veel dank aan onze trouwe klanten omdat ze al die jaren voor ons kozen. Maar ik wil ook graag mijn ouders nog eens bedanken voor hun jarenlange steun en hulp, en mijn vrouw voor haar inzet en opoffering.”

Francis hoopt na september de overstap naar het schoolvervoer te kunnen maken. Een opvallende carrièreswitch. “Na al die jaren in de winkel wil ik graag de baan op”, glimlacht hij.