Oudste inwoner van Koksijde is 105: “Elke avond een Kasteelbiertje”

De jarige Hélèna met burgemeester Marcus Vanden Bussche, haar zus Simonne (94), nichtje Marina Weerbrouck, nichtje Anita Daldini, Georgette Desmet, die vier jaar de gezelschapdame was van Hélèna, en de directie en verzorgend personeel van De Brink. © EDK
Redactie KW

Het was feest in woonzorgcentrum De Brink met de viering van de 105de verjaardag van Hélèna Boeve. Ze is de oudste inwoner van het woonzorgcentrum, maar ook van de gemeente Koksijde. Hélèna woont sinds enkele maanden in woonzorgcentrum De Brink.

Haar nichtje Anita Daldini vat haar boeiende leven samen: “Hélèna zag het levenslicht op 4 september 1914 in Steenkerke, als dochter van Emeric Boeve en Rachel Flahou. Vader Emeric, die nog niet lang daarvoor drie jaar legerdienst achter de rug had, werd weer opgeroepen om het vaderland te helpen verdedigen. Hij had geluk en kwam heelhuids uit de oorlog. Emeric had een broer, Camiel. Na de oorlog begonnen ze het bouwbedrijf Frères Boeve. Daarmee traden ze in de voetsporen van hun vader Henri, die metser was. Als jong meisje liep Hélèna school in Steenkerke-dorp. Inmiddels boerden de gebroeders Boeve goed. Ze mochten vooral huizen bouwen in Sint-Idesbald, voor klanten uit Wallonië, Brussel en Antwerpen. Emeric bouwde ook voor zichzelf een eigen nestje in de duinen, Strandlaan 150, waar het gezin in 1927 zijn intrek nam. Ondertussen was het gezin Boeve uitgebreid met de geboorte van een zusje Simonne, geboren op 24 februari 1926.

Na de lagere school trok Hélèna met enkele nichtjes naar het internaat in Roeselare en de lessen werden toen nog in het Frans gegeven. Ze vervolgde haar humaniora en begon haar actieve loopbaan bij een haute couturière in De Panne, een dame die heel mooie kleren maakte voor de elite van de badplaats, vooral zakenmensen.

Oorlogsperiode 1940 – 1945

Tijdens een feest in Koksijde-Dorp, op de dansvloer, ontmoette Hélèna de man van haar dromen, Pierre Bulteel, geboren in Vlissingen op 15 maart 1908. Pierre was de zoon van een loods uit Antwerpen. Die loods kon na een ongeval vervroegd met pensioen, en kwam in Koksijde-Dorp wonen. Net als zijn vader was Pierre gepassioneerd door de zee en daarom volgde hij de zeevaartschool in Antwerpen.

Mijn geheim? Optimisme, graag bij de mensen zijn en graag reizen

Pierre en Hélèna huwden op 27 december 1937 en gingen in Antwerpen wonen. Pierre was luitenant-ter-zee met dienst op de route Antwerpen-New York! Maar twee en een half jaar later was het weer oorlog in Europa, bij ons op 10 mei 1940. Amper twee dagen eerder was Pierre als stuurman op een cargo naar Amerika vertrokken. Toen het schip daar aankwam, werd het onmiddellijk aangeslagen. De bemanning kon niet meer terug en moest vier jaar in dienst van de Amerikanen varen.

Voor Hélèna waren het intussen vier benarde oorlogsjaren. Het lange wachten, geen berichten, die knagende onrust… Ze kon in Antwerpen niets doen, behalve piekeren, en daarom kwam ze weer naar Sint-Idesbald.

Stoffenwinkel met naaiatelier

Hélèna begon op de Koninklijke Baan een stoffenwinkeltje met naaiatelier. In dat ateliertje werd het kostuumpje van eerstecommunicantje Walter Vilain gemaakt. Op een bepaalde dag was Pierre terug. Na vier jaar varen op onmetelijke zeeën waar elke dag de laatste kon zijn, was hij weer in het land. Zijn terugkeer naar België betekende echter ook het afscheid ervan: hij was in al die tijd meer Amerikaan dan Belg geworden en kon hier niet meer aarden. Hélèna volgde haar man naar New York. Daar bleef ze niet bij de pakken zitten. Ze vond er snel werk in een atelier op the 7th Avenue waar haute-couturekledij gemaakt werd. Ze viel al snel op door haar kennis van het vak. In geen tijd mocht ze verhuizen naar de afdeling creaties, en later kreeg ze zelfs de leiding over dit atelier.

Maar het leven kan hard toeslaan. Hélèna verloor zeer vroeg haar lieve echtgenoot Pierre. Hij stierf op 5 oktober 1964 in Hudson, New Jersey, op amper 56-jarige leeftijd. Zij was dan 50.

Terug naar de heimat

Hélèna bleef in Amerika wonen tot ze met pensioen ging en kwam dan terug naar Baaldje op 5 mei 1977. Terug in het vader- en moederland werd ze vol liefde opgevangen door haar zus Simonne en schoonbroer Marcel.

Hélèna vertrouwde ons tot slot toe wat het geheim is van haar lang leven: “Optimisme, graag bij de mensen zijn en graag reizen en vooral sinds mijn 90ste iedere avond een Kasteelbiertje met een stutte met kaas.”

(EDK)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier