Aalbekenaar Frans Destoop (79) kennen velen natuurlijk als voormalig schepen en OCMW-voorzitter van Kortrijk of als oud-voorzitter van Leiedal, maar beroepshalve was hij leraar Nederlands en Duits. En nu zal hij voor altijd bekend blijven als ‘de leraar die Martine Tanghe zo’n keurig Nederlands bijbracht’. Hij wordt zelfs op haar Wikipedia-pagina vermeld. Zelf heeft hij van 1976 tot 1978 een zijsprongetje gemaakt als televisiejournalist bij de toenmalige BRT, net op het moment dat Martine Tanghe in opleiding was als tv-journaliste.
“Het meest bijzondere bij Martine Tanghe vond ik – naast haar onberispelijke taal uiteraard – dat je nooit de indruk kreeg dat ze het nieuws presenteerde alsof het routine was”, zegt Frans Destoop die in de twee laatste jaren van haar humaniora haar leraar Nederlands was in het Lyceum Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen in Kortrijk, toen een nog exclusieve meisjesschool.
‘Hier spreekt men Nederlands’
Volgens Frans Destoop was Vlaanderens bekendste nieuwsanker een goede leerlinge in ook nog eens een sterke klas. Hoewel ze in Bissegem woonde, was ze intern, waardoor alle aandacht naar het studeren ging: “Elk jaar lazen wij in de klas een uurtje per week, een volledige roman. Op die manier kregen de leerlingen inzicht in hoe een boek in elkaar zit. Ik herinner mij hoe wij ‘De verwondering’ van Hugo Claus lazen. Martine ging daar helemaal in mee. Het verheugt mij nog altijd dat keurig Nederlands spreken in Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen een traditie was. Zelfs in de leraarskamer werd geen dialect gesproken en ik denk niet dat dit in veel andere scholen toen het geval was. Op de speelplaats heb ik zelfs een bord laten hangen met ‘Hier spreekt men Nederlands’. Iedereen werd daarin ondergedompeld.”
Frans Destoop bewondert Martine Tanghe in het bijzonder omdat ze zichzelf bleef. “Ik noem het authenticiteit. Ze heeft nooit meegedraaid in het mediacircus dat televisie toch is. Elke keer weer legde zij het nieuws uit aan de kijker en altijd kwam het oprecht over, nooit als routine – wat het na al die jaren zeker een beetje was – of plichtmatig. Ik vergelijk het met wat een goede leraar moet zijn, die telkens andere leerlingen heeft en dus ook nooit dezelfde les afdreunt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
