Oud-hoofdredacteur Willy Helsmoortel (82) was jaren ‘Mister Zeewacht’

In pers- en sportkringen klinkt de naam Willy Helsmoortel nog steeds als een klok. Willy (82) heeft De Zeewacht al 20 jaar achter zich gelaten, maar is zeker niet vergeten. Willy doorliep niet alleen een hele revolutie, van het ‘steentijdperk’ naar de digitale wereld, hij schreef een flink stuk sportieve en politieke geschiedenis van Oostende en de Middenkust.

“Mijn baas bij Het Nieuwsblad van de Kust, Pros Vandenberghe, beschikte al over modern materiaal om teksten te verwerken en persklaar te maken voor de krant”, vertelt Willy. “Daar heb ik alles geleerd. Ik had veel taalgevoel en het gebeurde vaak dat ik de teksten zelf moest aanpassen voor publicatie. Ik deed veel ervaring op en werkte er tot na mijn legerdienst. Ik werd zelfs een beetje jaloers op de redacteurs die de reportages maakten en hun naam mochten zetten onder het artikel, dat ik verbeterd had.”

“In 1960 was ik 21, werd de basketbalsport heel populair in Oostende en omstreken. Onze krant had geen sportredacteur en ik kreeg de kans om redacteur te worden. Ik versleet bekende hoofdredacteurs zoals Herman Moerman, Raymond Heddebauw, John Hermans en Ward Lauwers. Ik zelf werd gebombardeerd tot sportverantwoordelijke. Er waren een achttal basketclubs in Oostende en ik moest wekelijks vier pagina’s vullen.”

“Dat was niet alles. De boksclub had veel talent in huis en ik moest ook naar de boksgala’s gaan. Er kwam ook voetbal bij én judo én volleybal en plots was ik verantwoordelijk voor 14 bladzijden sport in het Nieuwsblad van de Kust. Wanneer er ergens een ongeval gebeurd was, werd ik ook gevraagd dat te coveren. Ik draaide in de jaren 60 op volle toeren en vond nog tijd om zelf aan sport te doen. Ik voetbalde op rijpere leeftijd nog bij Hermes Oostende en bleef tot voor enkele jaren sportief actief bij OTC op het tennis- en het voetbalveld!”

Naar De Zeewacht

Begin jaren 70 werd bij De Zeewacht vastgesteld dat sport te weinig aan bod kwam. Uitgever Jacques Ellebout vroeg aan Willy Helsmoortel of hij de overstap naar ‘de concurrent’ wilde maken om de sportcrisis te verhelpen.

“In 1972 startte ik als hoofdredacteur sport van De Zeewacht, die toen nog in de Unitas zat op de Konterdam. Tot 1980 beleefde ik de mooiste jaren uit mijn carrière. Ik mocht de Olympische Spelen in München (1972) en Montréal (1976) verslaan, waar enkele Oostendenaars aan deelnamen. Voor mij was dat een bekroning.”

“De Zeewacht had verschillende uitgaven. Ik was collega van de stadsredactie met Raymond Huilmand (alias Jo Deenen), Jean-Marie Pylyser, André Vollmacher, Ronny Driesmans en Gilbert Boedt als ‘vliegende fotograaf’. Ik schreef over alle sporten en moest 14 bladzijden vullen. Gelukkig kwam het voetbalverbond Perkez op, met vier reeksen. Ik stond, samen met Eddy Vergeylen, aan de wieg van het succesvol volleybaltornooi Dekotap. Ook zeilen en hockey kwamen uitgebreid aan bod, terwijl ik voor tennis uitgezonden werd naar Roland Garros en Wimbledon!”

Hele evolutie

Willy Helsmoortel maakte de overgang van De Zeewacht naar Roularta mee, tegelijk met de overschakeling naar de computer en andere, nieuwe technieken. “Mijn contract bij Roularta, in de sportredactie, werd nog getekend door Frans Schotte, later ceo van Standaard Boekhandel en voorzitter van Cercle Brugge”, weet Willy. “Na de dood van Jacques Vandenbogaerde, een grote wielerfan, werd ik tot hoofdredacteur benoemd. Eerst werkte ik een tijd in Roeselare.”

Op woensdag gingen we naar de post om een zak te halen vol teksten, foto’s en nieuwtjes

“Na een moeilijke periode, met de minder succesvolle uitgave van een aparte sportkrant, keerde ik terug naar Oostende om Ray Huilmand te vervangen en samen met Dominiek Vervaecke De Zeewacht in goede banen te leiden. Ik heb kunnen ervaren dat Oostende een moeilijke stad is om iedereen tevreden te stellen. Zowel politiek als sportief waren we (bijna) van alles op de hoogte en er werd, bij momenten, geld geboden om sommige zaken wel of niet te schrijven. Ik heb me nooit laten uitkopen.”

In 1989 beleefde Willy het begin van internet. In 1991 reisde hij naar Australië voor een reportage over de Oostendse firma Decloedt. Kenmerkend voor die tijd is de overschakeling naar de computer, eerst nog met floppy disks. “We beschikten over 35 medewerkers en het was elke week een uitdaging om een nieuwe, interessante Zeewacht uit het niets te toveren. Eric Vandenbroucke, hoofd van de sport, was een uitstekende rechterhand.”

“We moesten op woensdagmorgen nog naar de post om de zak af te halen. Die zat vol met teksten, foto’s en nieuwtjes. Dat moest allemaal verwerkt worden en de telefoon op de redactie stond niet stil. We draaiden op woensdagen snel 16 tot 17 uur. Knippen en plakken was de opdracht en klaar zijn voor de deadline. Nu komt alles binnen via mail.”

“Ik stel met veel tevredenheid vast dat trouwe medewerkers uit die tijd nog steeds actief zijn. Ik denk aan Willy Bosschem, Sandra Rosseel, Marc Loy, Paul Bruneel, Marc Mahieu, Peter Rossel, Laurette Ingelbrecht, Peter Maenhout en Fons Roets. Het bewijst dat het nog altijd leuk moet zijn om voor De Zeewacht te werken!”

Alles meegemaakt

Willy Helsmoortel heeft het allemaal meegemaakt, van het stenen tijdperk tot de eerste gsm en het razendsnelle internet. “Ik heb alles zien veranderen en evolueren. De snelheid van het nieuws en multimedia is fenomenaal en ook ingrijpend op de maatschappij. De wereld is klein geworden. Nu ik met pensioen ben, geniet ik ervan om veel te reizen. Ik ben, met uitzondering van de knieën, nog fit en gezond. De kustlijn afwandelen van Nieuwpoort tot Oostende, is mijn grootste plezier. Uiteraard blijf ik het nieuws en de media volgen. Ik lees elke week trouw De Zeewacht en iedere week stel ik vol bewondering vast dat het weer een nieuw kunstwerk is!”