Op bezoek bij De Lange Bakker: Ooit huis van nonnetjes, nu van … de Nonnemans

Wat verscholen op een pleintje naast de Ganzenstraat, het Ganzenplein, bevindt zich een prachtig neogotisch pand uit 1914. Tot 1958 woonden er nonnetjes, vandaag de familie Nonneman. Luc Nonneman (55) runt er zijn patisseriezaak ‘De Lange Bakker’. Hij maakte op zijn 43ste een opmerkelijke carrièreswitch van grafisch ontwerper naar patissier. “Ik wilde met mijn handen werken.”

Het Ganzenplein: de kans dat u nog nooit van dit plekje in de Brugse binnenstad hebt gehoord, is behoorlijk groot. Het gaat om charmant pleintje vlakbij de kruising tussen de Hooistraat en de Ganzenstraat. En het is het pleintje waar Luc Nonneman (55) met zijn vrouw Hilde Michiels en vier kinderen Andreas, Marthe, Lucas en Mathijs in een prachtig neogotisch pand uit 1914 woont.

Voor de liefde naar Brugge

Zijn tongval verraadt dat Luc geen geboren en getogen Bruggeling is. “Ik ben eigenlijk een Brusselaar en heb jarenlang in de grafische sector gewerkt. Aanvankelijk werkte ik in een grafisch bureau in Brussel, tot ik te horen kreeg dat ik aan de slag kon bij uitgeverij Lannoo in Tielt, om er de ontwerpafdeling te leiden”, vertelt Luc.

(lees verder onder de foto)

“Bij Lannoo leerde ik mijn latere vrouw Hilde kennen. Ik heb haar daar eigenlijk zelf aangeworven. (lacht). Zij is van Izegem afkomstig, maar woonde toen al in Brugge. Ik ben haar naar hier gevolgd. Voor de liefde, maar eigenlijk wilde ik sowieso weg uit Tielt waar, zeker in vergelijking met Brugge, toch minder te beleven valt.”

Citroencitroen

Luc en Hilde woonden aanvankelijk in een huurhuisje in de Maagdenstraat. Ze kochten later een woning in ‘t Bilkske. Er kwamen kinderen en Hilde koos ervoor om niet langer iedere dag in Tielt te gaan werken bij Lannoo. “Mijn vrouw besloot van huis uit een eigen grafisch bureau te gaan runnen: citroencitroen was geboren. Die misschien wat vreemd klinkende naam verwijst naar een spelletje in de jeugdbeweging, waar Hilde vroeger erg actief in was”, legt Luc uit.

(lees verder onder de foto)

“We vonden het wel leuk klinken. Met de kinderen en de ruimte die we nodig hadden voor ons bedrijfje, keken we uit naar een grotere woning in Brugge.”

Papnonnen

In 1998 kwamen Luc en Hilde terecht bij het pand op het Ganzenplein, waar ze vandaag wonen. “De woning en de aanpalende school waren eigendom van het bisdom. In wat nu onze woning is, woonden tot 1958 een vijftal papnonnen, van de zusters Annuntiaten dus, die toen toen les gaven in het schooltje. Dit huis heeft jarenlang leeg gestaan, met uitzondering van één ruimte die een tijdlang gebruikt werd als lokaal voor een jeugdbeweging.”

Op mijn 43ste had ik het helemaal gehad met de grafische sector. Ik wilde met mijn handen werken, dus volgde ik een opleiding tot patissier

“In 1999 zijn we hier komen wonen en in dat jaar werd ook de schoolactiviteit hier stopgezet. De school zelf staat al jarenlang leeg en te verkommeren, wat ook blijkt aan de speelplaats, die overwoekerd is door planten en onkruid.”

(lees verder onder de foto)

De nonnetjes werden als bewoners dus opgevolgd door … de familie Nonneman. Luc en Hilde hadden doorheen de jaren heel wat renovatiewerk aan de woning, maar het resultaat mag er zijn. Het geheel is bijzonder ruim en heeft een mooie lichtinval. Het gezin beschikt zowel over een dakterrasje als een tuin met een eigen Mariagrotje. In 2001 kochten ze ook het aanpalende pand, dat leeg kwam te staan toen de zus en tevens meid van de toenmalige pastoor na diens dood naar een rusthuis verhuisde. “Dit tweede pand is met de eerste woning verbonden – we hebben er een opening gemaakt – en wordt vooral gebruikt voor onze vier kinderen, die er hun slaapkamers en hobbyruimtes hebben”, aldus Luc.

Kempinsky en Casselbergh

Na de vele jaren bij Lannoo en later citroencitroen, had Luc het plots helemaal gehad met de grafische sector. “Ik was het echt beu. Ik wilde met mijn handen gaan werken en ben in avondonderwijs een opleiding tot brood- en banketbakker begonnen. Mijn grootvader langs moederskant was overigens ook patissier, dus ik ken die wereld wel een beetje. Tijdens die opleiding mocht ik gaan werken bij diverse bakkers. Het was wel bijzonder zwaar die eerste jaren, ik was immers niet meer echt gewoon om voor een baas te werken. In 2012 ben ik met mijn eigen zaak begonnen: De Lange Bakker.”

(lees verder onder de foto)

“Mijn vrouw had intussen citroencitroen grotendeels ingeruild voor het onderwijs – ze geeft les in onderwijzersopleiding bij Vives – en de computers maakten plaats voor een goed uitgerust patisserie-atelier met verkoopruimte. De winkel zelf is enkel in het weekend open, maar de hele week door kunnen er bestellingen geplaatst worden. Ik heb intussen heel wat vaste klanten en lever overigens ook aan tophotels zoals Kempinsky en Casselbergh. Mijn taartjes en koekjes worden dus blijkbaar wel gesmaakt.”