In Antwerpen krijg je vaak te horen dat je niet weet wat een harde noot is, zolang je geen West-Vlaamse noot hebt proberen te kraken. Maak kennis met François Vangaeveren (51), die de definitie van hard, samen met die van koppig, herschrijft.
Het levensverhaal van François of Swat’n voor de vrienden leest als een medische encyclopedie. Maar vooral de veerkracht van de Gullegemnaar valt op. “In april 1991 werd ik gediagnosticeerd met Hodgkin, wat we allemaal kennen als lymfeklierkanker”, start hij zijn relaas. “Het was een enorme uppercut die ik te verwerken kreeg. Maar ik besloot terug te vechten. Na een intensieve chemokuur en meer dan 20 bestralingen kreeg ik in december te horen dat ik genezen was. Natuurlijk moest ik nog regelmatig op controle maar op dat ogenblik was dat voor mij niet meer dan een formaliteit. Ik was genezen, meer wilde ik niet horen.”
Het leven van Swat’n hernam zijn normale routine. Tot in augustus 1999 zijn wilskracht opnieuw grondig getest werd. “Tijdens een van die controles bleek dat ik een gezwel onder mijn linkerlong had”, gaat de Gullegemnaar verder. “Na de biopsie was het oordeel genadeloos: ik was hervallen. Een tweede, harde klap die ik te verwerken kreeg maar opnieuw besloot ik terug te vechten. Mij laten doen stond niet in mijn woordenboek dus ik onderging opnieuw een resem aan stralingen en behandelingen. Tijdens die behandelingen las ik iets over de Camino, de bedevaart naar Compostela. Het was alsof iemand een schakelaar in mijn hoofd omdraaide: Swat’n, als je dit overleeft, dan ga je op bedevaart. Het idee is altijd blijven leven.”
Mobilhome
In april 2000 werd François genezen verklaard en begon hij met het plannen van de trip. Maar opnieuw kreeg hij een opdoffer te verwerken. “Door omstandigheden kon ik niet meteen vertrekken. En als klap op de vuurpijl kreeg ik in 2007 meer en meer rugklachten en hevige pijnen in de benen.” De manier waarop François over deze hindernis spreekt, toont net aan hoe vastberaden hij net is. “Er werd HSP vastgesteld, een spierziekte waarbij mijn benen beetje per beetje ‘uitvallen’. Ongeneeslijk en onomkeerbaar.”
Heel wat mensen zouden hun plannen naar de prullenmand verwijzen, Swat’n beet echter door. “Te voet of zelfs met de fiets naar Compostela was onmogelijk geworden maar na het zien van een reportage op televisie was er opnieuw hoop”, gaat hij verder. “Met een handbike, een fiets die op armkracht vooruit wordt gestuwd, was het wel mogelijk. Ik ging op zoek naar zo een fiets en na enkele testritjes was ik ervan overtuigd dat dit de ultieme oplossing was. In het afgelopen jaar fietste ik al meer dan 2.600 kilometer bijeen, als voorbereiding.”
De uitzonderlijke trip werd concreet en krijgt volop steun van zijn familie. “Ik bewonder mijn man voor zijn doorzettingsvermogen en sta volledig achter hem”, zegt echtgenote Wendy. “Maar het spreekt voor zich dat ik toch mijn bedenkingen had. Tijdens de voorbereidingen stelden een paar vrienden zich ter beschikking om hem te volgen met een mobilhome om François op die manier bij te kunnen staan mocht het nodig zijn. Dat is een pak van mijn hart.”
Vive la fête
Alsof de bedevaart op zich nog niet voldoende is, heeft François ook besloten zijn exploot te koppelen aan liefdadigheid. “Eender wie het wil kan mijn trip sponsoren”, klinkt het trots. “De opbrengst hiervan gaat integraal naar de werking van Spierziektes Vlaanderen, een organisatie die zich ontfermt over het lot van mensen die sukkelen met eender welke spierziekte. Ex-prof wielrenner Nico Mattan en Els Pynoo van Vive La Fête hebben ook hun schouders onder het project gezet. Ik vertrek op 30 mei 2020 vanuit Gullegem. Met alle steun die ik krijg lijkt het me sterk dat ik de finish niet zal halen.”
Info: volg de avonturen van François “Swat’n” Vangaeveren via de Facebookpagina
‘Camino op armkracht’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier