Oostendse school Ter Zee organiseert ‘Hart van hout’: “We zijn Pavèl nog niet vergeten”

Drie jaar geleden overleed Pavèl Derycke, toen 18, na een jarenlange ziekte. In zijn school Ter Zee liet hij een zodanig grote indruk na dat de leerlingen zich drie jaar later nog altijd inzetten voor het goede doel met Pavèl in gedachten. “Dat er zoveel mensen zijn die hem nog altijd een warm hart toedragen, dat doet echt enorm veel deugd”, zegt Katrien, de mama van Pavèl.

Op 9 april 2017 overleed Pavèl Derycke op 18-jarige leeftijd . Een goedlachse, enthousiaste jongen die jammer genoeg ook een zware hart- en longafwijking had. Daardoor moest hij continu zuurstof krijgen en ging ook stappen moeizaam. Maar dankzij zijn scooter kon hij toch nog zoveel mogelijk als een gewone tiener leven.

Dierenvriend

Pavèl ging naar Ter Zee in Oostende, een school voor buitengewoon secundair onderwijs. En daar zijn ze hem nog niet vergeten. Voor het derde jaar op rij organiseert de school de actie Een hart van hout in het kader van de Warmste Week. “Drie jaar geleden wilden we iets passends organiseren voor Pavèl”, vertelt ASS-coördinator en leerkracht Tine Nyssen. “Met de hele school maken we daarom houten spatels, lepels en onderzetters. Iedereen werkt mee: tijdens de pauzes en zelfs tijdens de vakanties dragen de 130 leerlingen en leerkrachten hun steenje bij om de houten spulletjes te maken.”

Twee goede doelen

De opbrengst gaat elk jaar naar twee goede doelen. Eentje wordt door de leerlingen gekozen, de andere door de ouders van Pavèl. “Dit jaar kozen de leerlingen voor TEJO (Therapeuten voor Jongeren) en de ouders voor het Blauw Kruis van de Kust. Elk jaar kiezen ze voor iets met dieren, omdat Pavèl een grote dierenvriend was.”

Tine koestert heel warme herinneringen aan Pavèl. “Toen hij hier voor het eerst arriveerde met zijn scooter, dachten we nog: oei, hoe zal dat gaan tussen al die stoere en zware leerlingen? Maar hij was zó enthousiast dat hij zich hier meteen thuisvoelde. Pavèl onderging veel operaties, spendeerde veel tijd in het ziekenhuis, reed in een scooter en kreeg zuurstof. We zorgden er altijd voor dat hij zoveel mogelijk bij het hele schoolgebeuren betrokken was. Als ik de planten in de klas water gaf, kreeg Pavèl zoveel mogelijk gieters bij hem. Het was zo’n lieve jongen. Hij zag alles zitten, was altijd aan het lachen. Eigenlijk heeft hij ons geleerd om ondanks alles positief in het leven te staan. Ik ben er zeker van dat, als hij ons nu bezig zou zien, hij erg blij zou zijn met de goede doelen die we steunen.”

Onze zoon kon hier als een gewone jongen naar school, daar zijn we nog steeds dankbaar voor

“We wisten dat Pavèl een slechte gezondheid had, maar toch dachten we wel eens: de dokters hebben het mis, Pavèl zal hier nog lang zijn. Tot we in april 2017 het telefoontje kregen dat hij overleden was… Zelfs na al die tijd krijg ik er nog tranen van in de ogen. Nee, hier in school is hij nog niet vergeten.”

De ouders van Pavèl zijn Ter Zee heel dankbaar om alles wat ze deden en doen. “Pavèl betekende niet alleen veel voor ons, maar ook voor de school en dat doet deugd”, zegt mama Katrien Vanhoef. “De leerkrachten deden er alles aan om te zorgen dat Pavèl als een gewone jongen naar school kon gaan. We konden hem altijd met een gerust hart naar school sturen. Hij heeft daar een heel mooie tijd beleefd.”

Vandaag werken zijn ouders graag mee aan de actie van Ter Zee. Elk jaar zijn ze erbij als Ter Zee de Warmste Speelplaats organiseert, waarbij de leerlingen nog eens een extra hun best doen om de actie tot een goed einde te brengen. “We proberen natuurlijk ook om zoveel mogelijk te verkopen. Op mijn werk bij Villa Aqua organiseerden we ook een steunactie. Een extra bedrag dat naar de goede doelen voor Pavèl kan gaan”, glundert Katrien.

Warm hart

De leerlingen gaan de centen persoonlijk afgeven in Kortrijk en ook de ouders van Pavèl gaan dan mee. “We gaan met zoveel mogelijk kinderen”, zegt juf Tine. “We hopen dat we eens tot aan het podium raken om ons verhaal te vertellen… Wie weet lukt het dit jaar.” Voor mama Katrien maakt het niet echt uit. “Dat er zoveel mensen zijn die hem nog altijd een warm hart toedragen, vinden wij sowieso al fantastisch.”