Oostendse filmmakers: “Ik hou mijn hart vast voor de filmsector”

Voor sommigen is de lockdown een periode van rust, voor anderen dan weer een moment om volop aan de slag te gaan. Filmmakers Bavo Defurne en Yves Verbraeken schrijven momenteel aan het scenario voor ‘Kartonnen Dozen’, de bekende roman van Tom Lanoye. “Hopelijk kunnen we leren dat we ook gewoon thuis gelukkig kunnen zijn.”

Bavo Defurne en Yves Verbraeken werken al meer dan 25 jaar samen en treden sinds kort als creatief duo naar buiten. Je kent de Oostendenaars van hun films Noordzee, Texas en Souvenir, waarin Isabelle Huppert de hoofdrol vertolkt. Vandaag is het duo volop aan het schrijven aan het script voor Kartonnen Dozen.

Hoe zijn jullie bij ‘Kartonnen Dozen’ gekomen?

Yves: “We kennen het boek natuurlijk al heel lang. Toen Tom Lanoye zestig werd, nam een journaliste contact op met ons en stelde de vraag welk boek van hem het meeste indruk op ons heeft gemaakt.”

Bavo: “Ik zei domweg: ‘Kartonnen Dozen, dat heeft mij het meest geraakt. Ik was jong toen ik het voor het eerst las en het toonde ook hoe ik toen zelf in het leven stond. Ik zou daar wel eens een film van willen maken.’ Lukraak eruit gesmeten, dus.”

Yves: “Maar toen zei ik: ‘als je het meent dat je daar een film van wil maken, moeten we dat wel echt doen!'” (lacht)

Bavo: “Het was ook een uitdaging voor onszelf. Als je A zegt, moet je B zeggen natuurlijk. En voilà, wij hebben A gezegd… Het is geen makkelijk boek om te verfilmen, dat niet. Het contact met Tom Lanoye verliep heel vlot. Het is duidelijk dat het een boek is waar hij zelf heel erg van houdt. Het is een van zijn eerste boeken en het heeft zijn carrière ook richting gegeven. Al lachend zei hij: ‘doe jullie ding maar, ik bemoei me er niet mee’.”

Wat is de timing?

Yves: “We hebben nu een eerste versie klaar. De rest van de timing kunnen we door corona onmogelijk inschatten. Onder normale omstandigheden kan je daar wel ongeveer een termijn op leggen, maar nu… Hoeveel keer we het boek nu gelezen hebben? Zeer veel (lacht). Wat wonderbaarlijk is aan het boek, is dat het zo rijk is. Ik kan het aan iedereen die het nog niet gelezen heeft, aanraden. Het is met een hele grote liefde en een grote kwinkslag naar Vlaanderen geschreven. Het verveelt nooit.”

Sinds kort werken jullie samen als creatief duo.

Bavo: “Tot nu toe was Yves meer producent en ik meer scenarist. Maar bon, we zijn al 25 jaar samen en doen echt alles samen. We hebben daarom beslist om naar buiten te komen als creatief duo.”

“Ik hoop dat we als maatschappij gaan beseffen dat we niet te weinig tijd hebben, maar te veel in onze agenda zetten”

Yves: “Mensen die ons kennen, weten dat dat al lang zo is.”

Bavo: “Ik denk ook dat het de tijd is van de duo’s: Jan Verheyen en zijn vrouw werken samen, Adil en Bilal… De tijd van de grote dictator is voorbij. Misschien is dat waar de wereld aan toe is. Enfin, ik ben er alleszins aan toe. Ik heb zin om het op die manier te doen. Ik wil daar niet meer alleen staan.”

Hoe beleven jullie de lockdown tot nu toe?

Yves: “We werken al een hele tijd samen, maar het is voor het eerst dat het echt continu is. Onze dagen zien er voor 75 procent normaal uit. Toen de lockdown startte, waren we al aan het schrijven aan het scenario van Kartonnen Dozen. Het loopt dus heel erg samen voor ons. Veel verschil is er voor ons, in dit stadium als scenaristen, niet. Voor collega’s die al aan het draaien waren, is dat een heel ander verhaal. Mensen die met kinderen een film aan het maken zijn bijvoorbeeld. Die kinderen zien er binnen twee maanden misschien al helemaal anders uit.”

Bavo: “Wat het uiteindelijk voor onze sector zal betekenen, daar heeft niemand een idee van. We houden ons hart vast. Maar ikzelf verveel me eigenlijk niet. Dat is wel bizar, want ik doe maar één derde van de dingen die vroeger in mijn agenda stonden. Die lege agenda brengt een zekere rust in mijn leven. Ik hoop dan ook dat we als maatschappij gaan beseffen dat we niet te weinig tijd hebben, maar te veel in onze agenda zetten. Al die doelen die je voor jezelf hebt: naar een feestje, een galerij en festival gaan, nog een hobby onderhouden… Hopelijk kunnen we leren dat we ook gewoon thuis gelukkig kunnen zijn. Dat samen een taart eten speciaal is. Dat we gaan waarderen wat er is, dat we niet alles vanzelfsprekend nemen. Ik hoop dat alle mensen in de wereld meer waardering zullen hebben voor de kleine dingen.”

Yves: “En voor de tijd die je met elkaar hebt. De tijd die je met elkaar deelt, is het meest waardevolle dat je elkaar kan geven. Elk moment dat je spendeert met elkaar, is iets om te koesteren.”

Bavo: “We leren ook weer solidair te zijn. In onze volkstuin begroetten we voordien wel onze buren, maar vandaag zijn we volop plantjes aan het uitwisselen. Van die ene buurvrouw krijgen we tomaten, van de andere pompoenen. Die solidariteit is heel mooi.”

Wat is het eerste dat jullie gaan doen na de lockdown?

Yves: “Dat vind ik een moeilijke. Een feest lijkt mij leuk, maar geen goed idee. Eerlijk? Ik zou heel graag naar Pairi Daiza gaan (lacht). Nee, mijn grootmoeder is 95. Als het veilig zou zijn, dan zou ik voor het eerst naar haar gaan.”

Bavo: “Ik mis mijn vrienden en familie meer en meer. Ik vind het heel spijtig dat we, als maatschappij, onze baas eerder terug zien dan onze mama. Maar eerlijk? Ik wil mezelf en andere mensen niet in gevaar brengen. Ik ben niet zeker of ik na de lockdown nog op dezelfde manier zal leven.”