Oostends ‘Zwaantje’ Roland Deroo fier op Lifetime Achievement Award: “Bekroning van mijn carrière”

Roland Deroo (links) met zijn trofee en Marc Decraemer. © FRO
Redactie KW

Roland Deroo was maar liefst 58 jaar lid van Zwaantje Roller Club (ZRC), als renner, trainer en bestuurslid. Eerder deze maand kreeg hij de Lifetime Achievement Award overhandigd tijdens het Feest van de Sport 2019 in Oostende. “Ik had nooit gedacht dat zoveel eer mij ooit te beurt zou vallen”, klinkt het bescheiden. “Een mooie erkenning.”

Roland Deroo is 68 jaar, gehuwd met Henriette Taecke, vader van drie kinderen (Nick, Inge en Alan), en gelukkige opa van zeven kleinkinderen, zeven tot vijftien jaar jong. “Ik groeide op in de Zandvoordestraat en verhuisde later met mijn ouders naar Oudenburg. Ik ging naar de basisschool in Zandvoorde en leerde mijn stiel van mecanicien in het VTI in Oostende. Nu ben ik met pensioen, na 40 jaar trouwe dienst als technieker in de UCB, verantwoordelijk voor infrastructuur. Ik heb mijn job heel mijn leven kunnen combineren met mijn sportieve activiteiten. Ik ben tevreden met wat ik gepresteerd heb. Dankzij de sport heb ik een stukje geschiedenis geschreven, heb ik overal in de wereld vrienden en ben ik nog fit genoeg om er dagelijks op uit te trekken met mijn koersfiets en jaarlijks tienduizenden kilometer af te leggen, in weer en wind.”

Hoe is het allemaal begonnen?

“Ik ging naar de basisschool in Zandvoorde, waar ik veel vrienden had, die tijdens de Zwanenfeesten meereden in de rolschaatswedstrijden op het Zwanenparcours, allemaal betonwegen, 500 meter lang in de Zwaanhoek. Ik was elf jaar toen ik de smaak te pakken kreeg en voluit kwam meetrainen. Dat jaar, in 1962, werd Zwaantjes Roller Club opgericht na een demonstratie van de Rolschaatsclub van Wetteren tijdens de Zwanefeesten. Mijn vriend Marc Decraemer was drie jaar jonger en samen waren we fier dat we als eersten de clubkleuren van ZRC mochten verdedigen. Daniël Dellaert was de voorzitter. De club telde een dertigtal leden, van jong tot oud, verschillende categorieën. We groeiden en hadden goede contacten met andere clubs. De eerste Driedaagse van Zwaantjes Rollerclub werd georganiseerd in 1967, met Duitse, Franse, Britse en uiteraard Vlaamse ploegen, goed voor meer dan honderd renners.”

Hoe is het geëvolueerd?

“Uiteraard heb ik alle rangen doorlopen, van miniem, tot pupil, cadet en junior en senior. Ik behaalde telkens de titel van Belgisch kampioen. Mijn specialiteit was de lange afstand, van 5 km bij de cadetten tot marathons en 50 km bij de seniores. Ik was pas 17 toen ik begon mee te draaien aan de top in België. Ik trainde mee met de beste seniores, wereldkampioen Willy Raes uit Wetteren, Fernand en Etienne Becue uit Gistel, die ook lid geworden zijn van ZRC. Samen hebben we veel ploegkoersen gewonnen. Met Johan Hoste en Jacques Declerck vormden Marc en ik ook een sterk viertal Zwaantjes, dat overal het podium beklom.”

Ik doorliep alle rangen en behaalde telkens de titel van Belgisch kampioen

“Met Marc Decraemer en Danny Vandeperre als ploegmaten heb ik bronzen en zilveren medailles behaald op EK’s en WK’s, maar we zijn er nooit in geslaagd goud te pakken. Onvergetelijk was het EK in Southampton in 1981, waar we zilver behaalden. In 1984 heb ik de competitie gestopt. Ik was al jeugdtrainer bij Zwaantjes, waar ik de overschakeling van rolschaatsen naar skeeleren heb meegemaakt. Het ging er plots nog veel sneller en technischer aan toe.”

Je werd ook bondscoach?

“Klopt, in 1984 werd ik ook gevraagd om nationale coach te worden. Vijftien jaar lang was ik succesvol op EK’s en WK’s, onder meer met Bart Swings, Danny Bauwens, Tim Sibiet en Jore Vandenberghe. Ik stond aan de wieg van de succesvolle families Tas en Vanhoutte. Quinten Tas volgde me op als hoofdtrainer bij Zwaantjes en hij is nu ook de nationale coach. Skeeleren is een mondiale sport geworden met meer dan 50 deelnemende landen. Jammer genoeg is het nog geen Olympische sport. Sandrine Tas en de zusjes Stien en Fran Vanhoutte combineren nu, net als Bart Swings, het Olympisch ijsschaatsen met skeeleren. Ze bewijzen dat skeeleraars goede atleten zijn en dat skeeleren een volwassen sport is. De combinatie is zwaar! Een atleet moet ook eens rusten. Toch hoop ik dat ze straks een Olympische selectie kunnen afdwingen. Ik heb vroeger geprobeerd het rolschaatsen te combineren met cyclocross en wielrennen bij de amateurs. Dat was niet evident.”

Zijn de Zwaantjes bekend in de rest van de wereld?

“Zwaantjes Roller Club oogstte in het begin overal succes en het toenmalige gemeentebestuur van Zandvoorde, dat toen een autonome gemeente was, beloofde de aanleg van een rolschaatspiste van 400m. Maar Zandvoorde werd gefusioneerd met Oostende en er kwam in 1976 een piste van 200m. Het was een hele aanpassing maar na korte tijd betekende onze piste en grote troef voor de club. Met Marc Decraemer als voorzitter, hij zetelt ook in Europese en Wereldfederatie, en ervaren trainers, groeiden we uit tot een club met 150 leden, één van de sterkste clubs van Oostende en omstreken. We organiseerden BK’s, EK’s en ook WK’s en nu is Zwaantjes Rollerclub Zandvoorde bekend in de hele wereld. Onze nieuwe mondialpiste is één van de snelste van Europa, onze renners, Sandrine Tas en Stien Vanhoutte, zijn wereldtop en ons eigen chronoteam wordt gevraagd in binnen- en buitenland. Ik ben blij dat ik 58 jaar een Zwaantje mocht zijn.”

Wat betekent de trofee voor jou persoonlijk?

“Ik heb intense bewondering voor alle sporters en mensen die zich inzetten voor sport. In feite was ik zelf te druk bezig en had ik weinig tijd om andere sporten en sporters intens te volgen. Het is moeilijk sporten met elkaar te vergelijken. Ik had nooit gedacht dat zoveel eer mij ooit zou te beurt vallen. Ik wist niets van de trofee, maar had al een raar vermoeden, toen mijn vrouw zei dat ze ook meeging naar het Feest van de Sport. Voor mij betekent het de bekroning van mijn carrière. Na 58 jaar was het voor mij genoeg. Ik blijf fan en medewerker van de Zwaantjes, die elk jaar aan het feest zijn op het Feest van de Sport, maar ik wil geen verantwoordelijkheid meer. Ik ben een trotse familieman geworden, met een Lifetime Achievement Trofee op de kast!” (FRO)

In 1978 werd Roland Deroo Belgisch kampioen in Meldert. Naast hem, links als tweede, Marc Decraemer, huidig voorzitter van ZRC.
In 1978 werd Roland Deroo Belgisch kampioen in Meldert. Naast hem, links als tweede, Marc Decraemer, huidig voorzitter van ZRC.© FRO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier