Ook Westervier organiseert vanaf maandag bezoek: “We geloven in de kracht van sociaal contact”

Joyce Desmet komt om de twee dagen haar marainne Maria Vandersmissen bezoeken. © Davy Coghe
Olivier Neese
Olivier Neese Editieredacteur Brugsch Handelsblad Brugge - Torhout

Na iets meer dan twee maanden in complete quarantaine mogen de bewoners van onze woon-zorgcentra vanaf maandag weer bezoek ontvangen. Dat besliste de Vlaamse taskforce, die wel een rist strenge voorwaarden oplegt en de eindbeslissing aan de centra geeft. Het Brugse Westervier is met 37 overlijdens – of een derde van het totale aantal inwoners – een van de zwaarst getroffen rusthuizen van het land. Toch zal ook dit centrum bezoek organiseren.

“Op dit moment worden alle bewoners opnieuw getest, om te kijken wie negatief, positief en genezen is”, vertelt directeur Dirk Snauwaert. “De vorige screening vond al enkele weken geleden plaats en het is nuttig om een nieuw beeld te krijgen. Voor elke groep zullen we bezoekmogelijkheden bepalen. Het spreekt voor zich dat bewoners die positief testen, geen bezoek mogen ontvangen. Voor hen organiseren we dan raambezoeken, telefoon- of videogesprekken. Zij die negatief testen, zullen buiten – in een tent – elkaar kunnen ontmoeten. Uiteraard met voldoende afstand en volgens alle mogelijke veiligheidsvoorschriften. Het virus moet absoluut buiten blijven.”

“Voor het personeel zorgt dit voor extra druk, maar toch is het alle inspanningen waard”

In de eerste fase zal één bezoeker, en liefst altijd dezelfde, welkom zijn, en dat eenmaal per week. “Die zal een afspraak moeten maken, zoals bij een dokter. Verder zal elke bezoeker geregistreerd worden én een verklaring op eer moeten afleggen dat hij of zij de laatste twee weken geen ziekteverschijnselen had. Er mogen ook geen voorwerpen aangeraakt of doorgegeven worden. Dus géén taart of bloemen. En bezoekers moeten verplicht een mondmasker dragen, dat ze zelf moeten meebrengen. Aan onze kant zullen we er alles aan doen om een veilig bezoek mogelijk te maken, maar we hopen ook op het gezond verstand van de bezoekers.”

“Voor het personeel zorgt dit natuurlijk voor extra druk. Je mag niet onderschatten wat hier logistiek allemaal bij komt kijken: planning opmaken, beschermingsmateriaal aandoen, mensen begeleiden en ontvangen, de ruimtes ontsmetten… Toch is het alle inspanningen waard omdat we geloven in de kracht van het sociaal contact.”

Plexiglas in schuifraam

Een van de bewoners die uitkijkt naar het bezoek is Yvette van den Kieboom (83). Na het overlijden van haar man Etienne Engels in 2018 verhuisde de Eernegemse naar een residentie in Brugge en sinds augustus woont ze in Westervier. Ook zij bleek positief, weliswaar met zeer milde symptomen. “Zelf merkte ik er niet veel van, mijn dagelijkse leven ging gewoon door”, vertelt ze. “Toch was ik wel wat ongerust. Ik heb tenslotte mijn leeftijd en heb met enkele hersenbloedingen, borstkanker en problemen met maag en darmen al mijn deel gehad. Dit is geen virus, dit is een wereldoorlog. Het treft iedereen: jong en oud, rijk en arm… Over de vele overlijdens werd niet veel gesproken. Van de overleden medebewoners kende ik ook niemand. Daarvoor ben ik hier nog niet lang genoeg om de mensen van de andere verdiepingen te kennen. De foto’s werden niet uitgehangen en de namen op zich deden niet meteen een belletje rinkelen.”

Yvette van den Kieboom kan vanop het terras met haar zoon Gwen Engels met kleinzoon Gilles spreken. (foto Davy Coghe)
Yvette van den Kieboom kan vanop het terras met haar zoon Gwen Engels met kleinzoon Gilles spreken. (foto Davy Coghe)© Davy Coghe

Heel geregeld passeert haar zoon Gwen met een van haar drie kleinzonen langs het woon-zorgcentrum. “Vanop straat belde hij met zijn gsm, zodat ik hem vanop de tweede verdieping toch even kon spreken én zien.” Sinds vorige week kunnen ze elkaar al van iets dichterbij zien, want Westervier plaatste in het schuifraam van de cafetaria een stuk plexiglas. Daar kan iedereen, ook de bewoners van de eerste en tweede verdieping, een raambezoek houden. Een systeem waar velen al heel tevreden mee zijn. “Bij mooi weer ga ik zelfs met mijn rolwagen op het terras, om dan over de omheining even te praten. Maar het is niet hetzelfde, hé. Je kan elkaar niet aanraken, wat straks bij het bezoek ook nog niet zal mogen. En mijn kleinzonen Gilles, Louis en Vic met wie ik een heel goeie band heb zijn nochtans zulke knuffelaars…”

Elke dag bezoek

Een andere vaste bezoeker is Joyce Desmet. Om de twee dagen komt ze een bezoek brengen aan haar grootmoeder Maria Vandersmissen (90). “Sinds het begin van de lockdown sprak ik met mijn moeder af om beurtelings aan het raam van marraine te staan zwaaien”, vertelt ze. “Zo ziet ze iedere dag iemand. Mijn grootmoeder woont nog maar een halfjaar in Westervier en we willen haar moraal hoog houden. Het is een heel intelligente dame, die heel goed beseft wat er gebeurt. Ze houdt ook alle cijfers bij en leest de kranten. Makkelijk is het niet. Vanuit haar kamer zag ze de lijkwagens op en af rijden. Zelf vergelijkt ze het steeds meer met een wereldoorlog, al is het nu een onzichtbare vijand. Maar zelfs in de oorlog had je nog contact met elkaar.”

“Zelfs in de oorlog had je nog contact met elkaar”

Zelf bleek ze ook drager van het virus te zijn, al bleven ook bij haar de symptomen mild. “Nu houden we contact via raambezoeken aan de cafetaria. Daar zijn we al heel tevreden mee, ook al moeten we iets luider spreken. Mocht het straks iets versoepelen, des te beter. Duurt deze situatie nog even, is dit ook al een zeer goeie oplossing.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier