Ook na overstroming wonen Vicky en Josse nog even graag in Stavele: “In nood helpen we hier elkaar”

Bij Josse en Vicky liep op 29 november het water binnen in hun huurwoning. “Dit soort gebeurtenis hadden we niet meegerekend tijdens onze eerste maand samenwonen”, glimlacht het koppel. (foto AB) © Anne Bovyn
Anne Bovyn
Anne Bovyn Medewerker KW

Vicky Salomez (23) en Josse Willaert (25) woonden nog geen maand samen in wat ze zelf omschrijven als “het perfecte huis om samen te starten” toen op 29 november Stavele en ook hun huishouden werd overspoeld door water. Nu, 1 maand later en aan de vooravond van het nieuwe jaar, blikken ze terug.

Schoonheidsspecialiste Vicky Salomez woont al haar hele leven in Stavele, haar vriend, kraanman Josse Willaert, is van Diksmuide afkomstig. Voor hij 2,5 jaar geleden Vicky leerde kennen, had Josse nog nooit van Stavele gehoord. Toch kon ze haar vriend er van overtuigen dat het er prettig wonen is.

“Ik ben 23 jaar, woon even lang in Stavele en ik kan geen nadeel aan Stavele opnoemen”, vertelt Vicky. “Mijn oma heeft er café gehouden en woont er nog, mijn ouders hielden café-brasserie De Plaissance open en wonen er nog. Het is in mijn ouderlijk huis in de Westsluisstraat dat ik als schoonheidsspecialiste werk. Oma heeft 3 dochters en ze zijn alledrie in Stavele blijven hangen. En dan heb ik ook nog een nichtje dat hier aan kinderopvang doet. Onze familie is met dit dorp vergroeid, dat mag je wel zeggen. Josse en ik hadden beslist om samen te gaan wonen en het doet me plezier dat dat in mijn geboortedorp is. Eerder toevallig zijn we voor dit gloednieuw huis in de IJzerstraat gevallen. De huurprijs valt mee! Op termijn willen we een eigen woning met een grotere tuin en ruimte om mijn salon in onder te brengen, maar dit is wel het perfecte huis om samen te starten.”

Waterzee

Na een weekend van ongezien hevige regenval kondigde maandag 29 november zich ’s morgens nog aan als een dag zoals een andere. Maar gaandeweg de voormiddag liep de immense waterzee ook het dorp binnen. Voor het eerst in de geschiedenis ook in de IJzerstraat. Vicky was thuis en zag het vol ongeloof gebeuren.

“Al van de zondag stonden alle omliggende weilanden blank”, vertelt Vicky. “Geen paniek, dat is hier normaal”, heb ik toen letterlijk tegen mijn vriend gezegd. ’s Maandags om 5 uur is hij met een gerust hart gaan werken. Om 7 uur stond er al water in de straat, maar die was nog toergankelijk. Tegen de middag kwam het water tot aan de voordeur, maar dan nog geloofde ik niet dat het binnen zou komen.”

“Je wil dat niet geloven. Een passant gaf mij het advies om dringend alle meubilair hoger te zetten. Ik dacht: dat is niet nodig, maar al snel bleek dat toch geen slecht idee. Het water begon binnen te komen langs alle kanten: de voordeur, de achterdeur, de ramen, … tot kort na de middag de plinten onder water stonden. Maandagavond is de zoon van de buurman het huis komen leegpompen. Dat was heel vriendelijk, maar op dat moment nutteloos. Het water kwam immers even snel opnieuw binnen. Nog een pluspunt : iedereen kent iedereen in Stavele en in nood wordt van alle kanten hulp geboden.” Het water kwam snel, maar onverwacht snel trok het in de loop van dinsdag ook weer weg. Wat overbleef ten huize Willaert was een vieze smurrie.

Sporen

“We hebben twee volle dagen schoongemaakt”, vertelt Josse. “Wat je binnenkrijgt, is immers geen proper regenwater, maar vuil en stinkend water. We hebben de vloer zeker al tien keer gedweild. Hij is niet proper te krijgen omdat ook de voegen aangetast zijn. Op wat schade aan het pleisterwerk en enkele deuren na, zijn hier geen sporen meer. De zandzakjes van de gemeente liggen hier nog, dat wel. We kunnen ons niet voorstellen wat de mensen in Wallonië hebben doorstaan en nog altijd moeten doorstaan. Hier is alles heel snel ten goede gekeerd. En eerlijk is eerlijk: dit huis is niet van ons. Dan doet het ook minder pijn wanneer er iets mee gebeurt.”

“Al hebben wij ons gezellige nestje wel gemist, die ene maandagnacht waarin we niet thuis hebben kunnen slapen! De vraag of dit nog kan gebeuren, houdt ons niet bezig. Wij zijn positieve mensen, al zullen we ongetwijfeld wel het weerbericht beginnen volgen als de weilanden rond het dorp ooit nog eens blank staan”, glimlacht dit sympathieke koppel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier