Ook heel wat West-Vlamingen melden misbruik: “Verdriet en frustratie slijten nooit”

Leaving Neverland, de documentaire over het kindermisbruik van Michael Jackson, heeft ook bij ons stof doen opwaaien. 34 mensen namen in de nasleep van de uitzending contact op met Tele-Onthaal West-Vlaanderen, om te praten over misbruik. De documentaire reet ook wonden open bij een succesvolle West-Vlaamse ondernemer, die als kind misbruikt werd door zijn oudere broer. “Na het schandaal met Roger Vangheluwe heb ik me nog ingehouden, maar nu moet het er uit. Ik wil mijn verhaal kwijt.”

In Leaving Neverland getuigen twee mannen over hoe ze naar eigen zeggen jarenlang werden misbruikt door de wereldberoemde popartiest Michael Jackson. De documentaire maakt wereldwijd indruk. Artiesten laten nummers van de King of Pop weg uit hun setlist en ook Helmut Lotti liet al weten zijn idool te laten vallen.

Maar de documentaire rijt ook diepe wonden open bij slachtoffers van kindermisbruik. Dat geldt ook voor Dominiek, een gedreven en gepassioneerde West-Vlaamse ondernemer. Een man die behoorlijk vlot en sociaal voor de dag komt, maar al 35 jaar gekweld wordt door een donker geheim. Na het zien van Leaving Neverland wil Dominiek niet meer zwijgen. Hij werd als kind misbruikt door zijn broer, die enkele jaren ouder is. “Die reportage gooide nog eens extra zout in mijn wonden, die nog altijd niet geheeld zijn. Ik had hetzelfde gevoel ook al in de periode van het schandaal rond Roger Vangheluwe, maar toen heb ik me nog inhouden. Maar nu moet het er uit. Ik wil mijn verhaal kwijt.”

Dominante broer

Dominiek wil zijn verhaal alleen maar brengen onder een schuilnaam. Zijn dochtertje is nog te jong om geconfronteerd te worden met zijn harde verhaal. “Maar ze ziet dat er iets vreet aan mij. ‘Papa, wat scheelt er toch? Ik zie dat je ongelukkig bent’, zegt ze me. En ze heeft eigenlijk gelijk. Het verdriet en de frustratie, die slijten niet met ouder worden. Integendeel, het wordt alleen maar erger.”

Om het grote verdriet van Dominiek en de demonen uit zijn jeugd die hem blijven parten spelen te begrijpen, moeten we terug naar de eerste helft van de jaren 80. Zijn ouders zijn middenstanders en baten een zaak uit in een West-Vlaamse stad. “Ons huisje was niet bepaald groot en ik sliep met mijn broer in dezelfde kamer”, vertelt Dominiek. “Ik was zelf negen à tien jaar oud. Mijn broer is enkele jaren ouder en was heel groot en sterk voor zijn leeftijd. Hij was was altijd al erg dominant en op alle vlakken ver vooruit op mij en op zijn eigen leeftijd. Hij begon me al vlug te terroriseren en te domineren. Zo verplichtte hij me om geld van mijn ouders te stelen zodat hij er een zakmes mee kon kopen. Als het aan het licht kwam, gaf mijn broer mij de schuld. En ze geloofden hem, altijd. Op een of andere manier kwam hij overal mee weg. Hij was de verstandige, sterke zoon, in de ogen van mijn ouders en mijn grootmoeder.”

Seksuele lusten

De verbale en fysieke agressie ging na verloop van tijd over in seksueel geweld. Met eventueel misbegrepen affectie had het volgens Dominiek helemaal niets te maken. “Het ging om het botvieren van seksuele lusten en woede. Ik was nog een kind en wist helemaal van niets, maar mijn broer was op seksueel vlak al heel sterk ontwikkeld. Van waar hij ze haalde weet ik niet, maar al op jonge leeftijd had hij expliciete seksboekjes in zijn bezit. Helemaal tegen mijn zin kwam het tot orale seks. Daar voelde ik me uiteraard enorm ongemakkelijk bij, ik walgde ervan. Het kan misschien lachwekkend overkomen, maar in al mijn naïviteit dacht ik toen nog dat ik zwanger kon worden door wat mijn broer met mij uitspookte. Ik was jonger, kleiner en zwakker en kon me moeilijk verweren.”

“Ik herinner me nog glashelder het moment waarop mijn broer me voor de eerste keer echt verkrachtte. Ik kan vandaag nog perfect vertellen welk weer het die dag was en ik weet nog precies de kleur en het design van de bedsprei op dat moment. Op het overtrek van het donsdeken stond een beeltenis van een Swatch-uurwerk, typerend voor de jaren 80. Ik herinner me ook nog perfect de geur. Die zweetgeur van mijn broer terwijl hij me misbruikte. Tot op vandaag komt het voor dat ik die bepaalde geur ergens herken en dat ik onmiddellijk moet denken aan wat er zich zo’n 35 jaar geleden afspeelde in mijn slaapkamer. Het ergste van al is dat mijn broer me nog de indruk kon geven dat wat er gebeurde, mijn eigen schuld was. Hij zei me dat ik homofiel was en dat ik het daardoor uitlokte. Terwijl niets minder waar is!”

Verhaal geminimaliseerd

De intussen hoogbejaarde grootmoeder van Dominiek probeert al jarenlang de twee broers te verzoenen. “Mijn oma zegt dat als mijn broer sorry zou zeggen, dat alles dan toch in orde zou moeten zijn. Maar mijn broer heeft nog nooit een aanzet gegeven tot enige schuldbekentenis”, zegt Dominiek. “Ik durf eerlijk zeggen dat wat er gebeurd is in mijn kindertijd, nog elke dag door mijn hoofd spookt. Enkele jaren geleden was het zelfs zo erg dat ik een wanhoopsdaad ondernam. Een politieagent heeft me toen gered. Het jaar daarna kampte ik met een zware depressie. Mijn grootmoeder zag dat het heel slecht met me ging. Ik heb haar toen verteld wat mijn broer met me had gedaan. Ik dacht dat ze naar me zou willen luisteren, maar ze heeft het verhaal vooral lange tijd geminimaliseerd. Ze liet verstaan dat het wellicht maar wat misverstanden waren en vroeg me om mij in het belang van de familie te verzoenen met mijn broer.”

Ik herinner mij nog glashelder het moment waarop mijn broer me voor het eerst verkrachtte

“Twee jaar geleden heb ik mijn ouders een brief geschreven waarin ik heel de situatie uit de doeken heb gedaan. Ze hebben er nooit op geantwoord. Tot op de dag van vandaag is die situatie nog nooit met hen besproken geweest. Waarom ik hen dit niet eerder heb verteld? Ik heb nooit een sterke band met mijn ouders gehad… En over zulke dingen sprak je niet in die tijd. Mijn broer is ooit bijna betrapt geweest. Ik riep het uit van de pijn door wat hij me aandeed, net toen mijn vader de trap op kwam. Ik hoopte dat mijn vader alles zou zien, maar mijn broer sprong net op tijd weg. Er werd nooit over gesproken.”

De traumatische ervaringen uit zijn jeugd hebben Dominiek altijd parten gespeeld. Onder meer daardoor strandde zijn eerste huwelijk. “Ik heb het mijn eerste vrouw nooit durven vertellen. Ik schaamde mij en vluchtte in mijn werk. Mijn vrouw verweet me dat, maar ze wist niet wat er aan de hand was. Drie weken nadat ik mijn tweede vrouw leerde kennen, heb ik haar wel alles verteld. Enkele vrienden kennen ook mijn verhaal. Ze hebben het misschien al honderd keer gehoord, maar het kunnen vertellen heeft voor mij een therapeutische waarde. Net als dit interview. Mijn familie zal er zich mogelijk wel in herkennen, maar dat is dan maar zo. Dan zien ze het eens zwart op wit staan. Voor een gerechtelijke staartje aan dit verhaal is het te laat. Alles is verjaard. Maar ik loop al jarenlang scheef en gebogen van de schaamte en de pijn. Mijn broer mag nu ook wel eens gebogen gelopen.”