André Roelands (74) woont al 5 jaar met zijn hondje Aiko in het woonzorgcentrum Ter Melle. Hond en baasje delen er samen een kamer. Voor de andere bewoners is dit geen probleem. Integendeel, ze genieten mee van Aiko’s aanwezigheid.
Toen André naar een woonzorgcentrum moest kon hij geen afscheid nemen van zijn hondje Aiko. Het is samen of niets. Na beraadslaging met de directie kwam men tot een consensus. André mocht zijn hond meebrengen mits enkele duidelijke afspraken. “Ik moet er zelf voor zorgen, mag geen last zijn voor de medebewoners en moet er dagelijks mee gaan wandelen.” André en de familie gingen meteen akkoord. En zo maakte de kleine shih tzu Aiko zijn intrede in Ter Melle.
“Ik heb heel mijn leven honden gehad. Ik kan niet leven zonder mijn beestje“, zegt André “Ik ben heel blij dat Aiko mee mocht, al is hij best een dure vogel.” Zo gaat Andrés hondje iedere maand naar de hondenkapper en ook zijn eten is niet goedkoop. “Maar dat ik heb het ervoor over. Elke dag maak ik een grote wandeling met mijn hond. Ik wandel graag. Aiko en ik zijn altijd samen.”
De andere bewoners op de afdeling hebben geen problemen met de aanwezigheid van het kleine hondje. “Misschien is het goed dat ik hier alleen woon met Aiko. Hij is een baasmaker. Blaffen doet hij alleen als er iemand aanklopt. Aiko is mijn deurbel” zegt André lachend.
Dat huisdieren een heilzame invloed hebben op ouderen, bevestigen tal van wetenschappelijke onderzoeken. Senioren blijven langer actief als ze de zorg over een dier hebben. Honden in een wooncentrum zijn echter eerder een uitzondering.
Verdriet
Sofie Cottem (47), hoofd van de afdeling, is overtuigd van de meerwaarde van Aiko voor André: “Toen ik werkte in het woonzorgcentrum Lichtendal, Kortrijk namen we een hond uit het dierenasiel. De bewoners vonden Bolle tof en naar onze mening was dit een meerwaarde voor de bewoners. Het bleef toch bij deze ene hond. We hadden er, met onze dienst net iets te veel werk mee. Daarnaast waren enkele collega’s niet zo happig op honden. Ook voor de hond was het niet altijd vanzelfsprekend. Deze hond koos zijn eigen baasje. Een oude dame ontfermde haar dan over de hond. Het experiment voor een afdelingshond mislukte deels.”
André twijfelt of hij nog een hondje zou nemen mocht Aiko overlijden. “Ik word ook een dagje ouder. Maar ik denk wel dat ik te verdrietig zou zijn en mij eenzaam zou voelen zonder hond.” Op dit moment is André de eerste en enige bewoners met een hond. “Indien er nog een vraag komt zullen we dit als woonzorgcentrum zeker in overweging nemen”, besluit Sofie. “We nemen iedere vraag ernstig en bekijken of het al dan niet haalbaar is. Maar op vandaag is André de enige die een hondje bij zich wil.” (CHH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier