Het coronavirus heeft een impact op ieders leven. Zo ook voor de mensen van De Molenreke, waar een twaalftal bewoners hun leven op een zelfstandige manier proberen uit te bouwen. De bewoners wonen in een studio en krijgen steun van een team begeleiders.
De Molenreke, gelegen in de Kloosterstraat, is een afdeling van Dominiek Savio Instituut Gits. De Molenreke is een woon- en een dagondersteuning voor volwassenen met een meervoudige beperking. Er zijn twaalf bewoners en normaal ook een atelier waar er een dagbesteding is, ook voor externe bezoekers.
“Het dagcentrum viel volledig stil bij het afkondigen van de coronamaatregelen, cliënten mochten niet meer komen wegens gevaar op besmetting. Anderzijds werd aan bewoners binnen de woonsituatie gevraagd om zoveel mogelijk tijd door te brengen in hun studio om zo de contacten met elkaar miniem te houden”, horen we van Elien Ballieu van het centrum.
“Bewoners genoten voorheen veel vrijheid: wandelen in de omgeving, boodschappen doen, afspreken met vrienden, kennissen en familie, maar dat viel ook allemaal weg. Geen bezoek meer van dierbaren, zelf niet meer de baan op. Het ‘blijf in uw kot’ credo werd hier ook gemeengoed! We doen er alles aan om het virus hier buiten te houden.”
Onbegrip
Voor de bewoners is het echter niet altijd even evident om de maatregelen te volgen of hier mee om te gaan. Ze zijn een vast onderdeel van het leven in Rumbeke centrum, maar blijven nu dus binnen. “Het zorgt vaak voor onbegrip en dat begrijpen we. Wanneer gaat dit eindelijk eens ophouden, horen we na een nieuwe verlenging van de lockdown. Ik mis mijn papa, mijn mama, mijn familie. Ik ga normaal wekelijks naar huis, maar nu moet ik hier blijven en mogen zij niet op bezoek komen. Het doet pijn, maar ik kan er niets aan doen! Ik ben blij dat er via Skype mogelijkheid is om toch mijn familie te zien en bij te praten”, klinkt het bij een andere bewoner. Ze hebben vooral ook problemen met de vrijheid die hen werd ontnomen. Normaal doen ze zelf hun boodschappen, maar alleen naar buiten gaan, kan nu niet meer.”
Vrijwilligerswerk
“Daarnaast zijn ze ook hun dagbesteding kwijt, in het atelier deden ze heel wat vrijwilligerswerk”, verduidelijkt Elien nog. Gelukkig kunnen ze wel nog in de tuin zitten, met de nodige afstand. Daar genieten ze van een kopje koffie en proberen we voor wat afleiding te zorgen met een quiz of zelfs een barbecue bij mooi weer. De boodschappen gebeuren nu door de begeleiders van het dagcentrum, ze zorgen er ook voor dat de handen extra gewassen worden.”
“Ondertussen werden ook de zorgverleners geïnstrueerd via maatregelen die werden uitgevaardigd om het welzijn van alle cliënten en medewerkers te beschermen. Begeleiders veranderden plots in het wit: schort, mondmasker en handschoenen behoren tot de dagelijkse werkkledij! Het hoort er allemaal bij en we blijven doorzetten!” (TD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier