Wie kan er met de hand op het hart zeggen dat hij of zij vroeger nooit keek naar de capriolen van Hulk Hogan, The Undertaker of meer recent The Rock? Mastodonten die in de ring kruipen voor een heerlijke portie worstelen, waar ze door de lucht vliegen en door tafels heen knallen alsof het kinderspel is. Onze Man trok in zijn meest stijlvolle worsteloutfit richting Torhout, waar de kerels van Black Cobra hem met veel plezier alle hoeken van de ring lieten zien.
Supplexen, screwdrivers en Irish launches, toegediend door mensen met erg sympathieke namen als Destroyer en Psycho… Jawel, de wereld van showworstelen is levendiger dan ooit in België. Het is natuurlijk niet het soort sport waar je, voorzien van een leuke outfit, even een uurtje tegen een bal gaat stampen op het veld. Neen, wie in de ring kruipt, moet over een gezonde dosis waanzin beschikken.
Het was dan ook met enige verbazing dat ik tot de vaststelling kwam dat één van de bekendste worstelaars die ons land ooit heeft voortgebracht, zijn eigen trainingscentrum in Torhout heeft. Het eerste contact via telefoon en mail verloopt erg vlot en in geen tijd worden we uitgenodigd om het zelf even te komen bekijken. Kurt Cobra Clauw, de sterke man achter het trainingscentrum, gaat ons met veel plezier wegwijs maken in de wereld van supplexen en backbreakers.
Wanneer we Kurt voor het eerst ontmoeten, zijn we toch even wat verbaasd. Zijn worstelacademie, achterin een depot in Torhout, voldoet aan zowat alle clichébeelden die we ons maar kunnen inbeelden. Kurt zelf dan weer absoluut niet. Hij is een pak minder groot dan ik verwacht had. Met ondertussen meer dan 50 jaren op de teller kan hij zich tot de veteranen rekenen. Ik gniffel want ik betwijfel of hij een reus als mezelf überhaupt wel tegen de grond zal krijgen. Mijn zelfzekerheid doet hem grijnzen: hij zag het eerder al ontelbare keren, net voordat hij dat misplaatste zelfvertrouwen vakkundig de nek omwringt in de ring…
Absolute top
“Ben je er echt zeker van dat je gaat meetrainen met ons?” Eigenlijk was zijn eerste vraag al een klinkklare weggever. In geen tijd spendeer ik meer tijd door het luchtruim dan met recht op de mat te staan. Mijn grote postuur deert hem niet. De zwaartekracht lijkt niet in te werken op Kurt. Hij vliegt van hoek naar hoek en wanneer je zijn armen in je richting ziet komen, dan besef je ergens al dat het voorbij is.
Kurt is dan ook niet van de minste in de Belgische catchwereld. In 2005 maakte hij kennis met deze merkwaardige sport en hij werkte zich, met de nodige breuken en beschadigde ligamenten, op naar de absolute top. Er is geen titel die hij niet in zijn bezit heeft. Daarnaast is hij de trotse eigenaar van twee indrukwekkende gordels die aantonen dat hij zijn strepen heeft verdiend. “Geen paniek, we gaan het zachtjes aan doen”, lacht hij. “Ik ga je in de ring zetten met een van mijn studenten en we gaan het stap per stap doen.”
Leedvermaak?
Ik ben er nog altijd niet uit of hij op dat ogenblik ernstig was of zich wentelde in leedvermaak. Een gigant verschijnt voor mij in de ring. Echt ne beir van ne keirel, zoals ze bij ons zouden zeggen. Goed, met mijn eveneens ferme postuur moet ik hem toch wel aankunnen, niet? Hij kan toch onmogelijk snel en lenig bewegen? Fout. Dienen beir, die de toepasselijke naam van Destroyer heeft, zweeft over de ring als een rasechte vlinder met balletschoenen aan.
De bewegingen volgen elkaar in een hels tempo op en al erg snel kom ik tot het besef dat er heel wat realiteit achter dat showelement verborgen gaat. Elkaar in de lucht gooien kan relatief pijnloos, op voorwaarde dat je de techniek beheerst. Elkaar stevige klappen uitdelen lukt, op voorwaarde dat je uren en uren training achter de rug hebt. Maar vooral: ongeacht het niveau dat je hebt, worstelen is en blijft worstelen en op het einde van de rit heb je pijn.
“Morgen zal het nog wat meer pieken”, verzekert Kurt mij. “Dat is normaal. Je hebt dit nog nooit gedaan en je moet nog leren vallen, maar dat komt wel. Het belangrijkste is dat de toeschouwers van een show kunnen genieten en dat je niet al te veel gekwetst bent na afloop. Het is en blijft een sport, ongeacht het spektakelgehalte. Net zoals bij tennis of pingpong is het een kwestie van trainen, heel veel trainen.”
Voldaan gevoel
Geradbraakt na een intensieve training van 2 uur, waggel ik richting wagen. Ik ben helemaal niet zeker of ik nog in staat ben om te rijden. Mijn lichaam schreeuwt om hulp. Ik ontdek spieren waarvan ik het bestaan niet eens afwist. Toch trek ik huiswaarts met een enorm voldaan gevoel want niet alleen leerde ik vandaag dat showworstelen verdacht veel op echt worstelen lijkt. Ik leerde eveneens dat de coolste school, die zowel qua talent als op visueel gebied alles te bieden heeft, gewoonweg in West-Vlaanderen te vinden is.
Info: www.cwa-wrestling.be
Extreem West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier