Vorige week was het de Dag van de Onthaalouder. Dat het beroep aandacht verdient, blijkt uit de cijfers van Kind en Gezin: het aantal kinderopvanginitiatieven in Vlaanderen blijft dalen, vooral bij onthaalouders. Kim begon een jaar geleden: “Ik ben om vijf uur ‘s morgens al bezig.”
Kim Deman (31) uit Pittem besliste een jaar geleden om aan de slag te gaan als zelfstandig onthaalouder en richtte op 1 september 2019 haar kinderdagverblijf ‘De bezige Bijtjes’ in Pittem op.
“Voordien werkte ik als opvoedster bij Dominiek Savio in Hooglede en begeleidde ik volwassenen met een mentale of fysieke beperking”, vertelt ze. “Ik deed mijn job heel graag, maar het kriebelde steeds meer om als zelfstandige te beginnen. Ik wilde zelf beslissingen nemen en zo de zorg weer voorop plaatsen. Bovendien heb ik altijd al een passie gehad voor de allerkleinsten. Vanaf mijn vijftiende ging ik geregeld babysitten en volgens mij zit het in mijn bloed, want mijn tante is ook onthaalouder. Ik had al een korte vervanging gedaan als medewerker in een kinderdagverblijf.”
De opstart van een kinderdagverblijf vraagt een goede voorbereiding. Daar knelt vaak het schoentje, bij startende onthaalouders. Kim bevestigt dat: “Voor de opstart zijn er heel wat administratieve verplichtingen. Ik heb een businessplan opgesteld, de nodige vergunningen aangevraagd bij Kind en Gezin en het opstartlijstje nauwkeurig afgevinkt. Ik moest op voorhand al op zoek naar klanten, want de ouders die toen zwanger waren, zochten al een plaatsje. Ik kreeg wel een opstartvergoeding van de gemeente Pittem. Jaarlijks krijg ik van de gemeente ook een subsidie, waarvoor ik erg dankbaar ben.”
“Sommige ouders smeken me tot huilens toe om een plaatsje”
Een eigen zaak oprichten betekent dagelijks hard werken. “Als zelfstandige ben je voortdurend bezig. ‘s Morgens om vijf uur sta ik de aardappelen voor de kindjes te koken en nadat het laatste bengeltje naar huis is, begin ik aan mijn papierwerk. Voor velen is het eenvoudiger om als medewerker aan de slag te gaan bij een kinderdagverblijf, maar de verloning is echt pover.”
Gebrek
Niet alleen de steden krijgen te kampen met een gebrek aan vrije plaatsen. Ook in de dorpen is het soms hopen op dat ene beschikbare plaatsje. Kim kan dat helaas enkel bevestigen: “Soms bellen ouders in spe me wanhopig op en tot huilens toe smeken ze om een vrije plaats. Een eigen website heb ik niet nodig, want de gemeente Pittem heeft mijn gegevens opgenomen op haar website. Op die manier krijg ik de meeste aanvragen binnen. Momenteel is mijn kinderdagverblijf volzet, maar het kan natuurlijk altijd gebeuren dat er ergens op korte termijn alsnog een plaats vrijkomt. Ouders mogen me gerust opbellen om de mogelijkheden te bekijken. Ik hanteer een vaste prijs.”
Ondertussen loopt de kleine spraakwaterval Louis enthousiast te wijzen naar zijn vriendinnetje Nora. Er heerst een gezellig sfeertje. “Daar doe ik het echt voor,” lacht Kim. “De dankbaarheid en de liefde die je krijgt van die sloebertjes is enorm. Ook met de ouders heb ik een goed contact. Voor de kersverse mama’s en papa’s is het een stap in het ongewisse en ik ben dan hun aanspreekpunt voor alle vragen en bezorgdheden. Zo kan je hen toch wat geruststellen.”
Beetje strenger
Als Kim op de grond gaat zitten, komen de ukken als eendenkuikens aangesneld. Het leven lijkt hier weer zijn normale gangetje te gaan. Kim hoopt dat er geen moeilijke periode zoals in maart zal volgen. “Vanaf 30 juni mocht elk kindje terugkomen. Ik ben wel een beetje strenger geworden als de kinderen ziek zijn. Eens ze koorts hebben, bel ik de ouders op om hun kindje op te halen. Maar voorlopig valt het best wel mee. We kunnen weer volop genieten van onze tijd samen.” (TV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier